Books by Maria Konopnicka

Czyste niebo rozciagalo sie nad brzegami Narwi. Wiosenne slonce rozpoczynalo swoja wedrowke znad horyzontu. Z glebi oczeretow i sitlisk wikliny slychac bylo donosna ptasia wrzawe. Bekasy, chrusciele, czajki, cyranki i wiele innych latajacych stworzen gralo swoj codzienny koncert. Z jednej z kep poderwalo sie stado dzikich kaczek, a ich oczom ukazala sie osadzona na watlej szyi ludzka glowa. Znaly dobrze jej wlasciciela. W okolicy mowili na niego Glupi Franek. A moze nie byl wcale taki glupi tylko nieszczesliwy?-

„Ludzie i rzeczy" to zbiór siedemnastu nowel spod pióra wybitnej polskiej pisarki Marii Konopnickiej. Autorka w krótkich formach przygląda się ludzkim postawom i przedmiotom, którymi otaczają się bohaterowie. Zwraca uwagę na społeczne problemy i stara się dotrzeć do przyczyn ludzkich zachowań. Udowadnia, że świat nigdy nie był czarno-biały, a ludzi nie da się podzielić na dobrych i złych. O godności człowieka nie świadczy jego status materialny i pochodzenie, a wrażliwość na los innych.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Fabularyzowana opowieść o śmierci dowódcy oddziału powstańców styczniowych Pawła Suzina. Suzin odznaczał się nie tylko wielkim patriotyzmem i odwagą. Był niezwykle charyzmatyczny i pociągał za sobą tłumy. Ludzie kochali go i szli za nim w ogień. Ten odpłacał im troską o każdego, nawet najlichszego żołnierza. Wszystkich traktował jak braci i synów. Konopnicka opowiada historię ostatniej bitwy, w którym dopełnił przeznaczenia, oddając życie za walkę o niepodległość ojczyzny.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Kiedy dzieci zaczęły tworzyć swoje własne lalki, wszystkie umieszczano we framudze w stołowym pokoju. W miarę zwiększania populacji zabawek, lalki podzieliły się na dwa obozy. Jeden został na starym miejscu i otrzymał nazwę Framużaki, a drugi zamieszkał w dużej szkatule pod piecem w pokoju szkolnym – stąd nazwa Szkatulaki. W pierwszych chwilach oba obozy żyły ze sobą w zgodzie. Z czasem różnice między nimi zaczęły się uwidaczniać. Framużaki prowadzili prawdziwie „męski" żywot. Spali na gołych deskach i rośli w siłę. Za to Szkatulaki całkiem „zniewieścieli". W starej cukiernicy zorganizowali salę balową, nosili się w zdobnych aksamitach i bogactwie. Można było przewidzieć, że pokój między dwoma obozami nie będzie stały. Zbliżał się wielki konflikt.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Mieszkańcy całej ulicy płacili Józefowej, by ta przynosiła im wodę. Ta wyjątkowa silna i postawna kobieta pracowała za dobrego konia. Nikt nie mógł dorównać jej krzepie. Mimo tego Józefowa całkowicie oddana była swemu mężowi. To jego wychwalała przed wszystkimi, opowiadając o jego sile i męstwie. Jednak każdy kto choć raz spotkał Józefa Glapa, mógł przekonać się, że nie ma nic bardziej sprzecznego z rzeczywistością. Był to chłop chuderlawy, wątłej budowy i do tego z piskliwym nad wyraz głosem. Nic nie było jednak w stanie zmącić bezgranicznej wiary Józefowej w swego męża.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Wszyscy dobrze znamy polskie tradycje bożonarodzeniowe. Ale czy zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądają jasełka w innych krajach Europy? Maria Konopnicka zabiera nas w przedświąteczną podróż do Włoch i dzieli się opowieściami o najpiękniejszych przyklasztornych szopkach. Tam od wieków o dekoracje dbali nie tylko zakonni braciszkowie lub ubodzy żacy, a prawdziwi artyści. Dzięki mistrzom dłuta postacie wyglądają niemal jak żywe, a jasełka nabierają statusu dzieł sztuki.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Ekonomowie, gajowi, pisarczykowie, wszyscy rwali sie do walki w powstaniu pod jeneralem Rozyckim. Wsrod smialkow gotowych oddac zycie za wolnosc ojczyzny bylo i male Hrabiatko. Chuderlawy chlopiec uparl sie, by dolaczyc do walki wraz ze starszym bratem. Wielokrotnie padal ofiara zartow i uszczypliwosci. Nic dziwnego, byl wlasciwie dzieckiem i ledwo co widac go bylo na grzbiecie wielkiego ogiera. Wkrotce los podda go pierwszej probie.-

W progu domu inteligenta zjawia sie niespodziewany gosc. Wyglada jak typowy polski chlop. Ma na sobie kamizelke, plotnianke, szarawary wpuszczone w buty i kapelusz na glowie. Na plecach niesie zawiazany wezelek. Jest w drodze. Poczatkowo gospodarz mysli, ze przyszedl zebrac o pomoc. Kiedy siega do kieszeni, chlop wyprowadza go z bledu. Okazuje sie, ze celem wizyty jest zdobycie pewnej ksiazki.-

W Bronowie mieszkała czwórka dzieci: Tadzio, Staś, Janek i Helenka. Tadzio był największy. Kiedy stał przy stole, ten sięgał mu do ramion. Zaraz za nim plasował się Staś. Janka w ogóle nie było widać spod stołu, a Helcia była całkiem malutka, nie umiała jeszcze sama chodzić. Opiekę nad dziewczynką sprawowała niania Rozalia. Kochała wszystkie dzieci, a te uwielbiały słuchać jej bajek i piosenek. Posłuchajcie i Wy!Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Krazace nisko jaskolki zwiastowaly, ze wydarzy sie cos zlego. Niedlugo po widowiskowym wschodzie slonca nad morzem na horyzoncie majaczy widmo statku. To niecodzienny widok w srodku tygodnia. Rybacy powracaja zawsze w niedziele. Chyba ze grozi im niebezpieczenstwo. U brzegu zbieraja sie ludzie, wypatrujac z lunetami przyczyny zdarzenia. Okazuje sie, ze jedna z barek ma klopoty. Grupa smialkow rzucila sie na ratunek, jednak ich lodke porwalo morze. Czlonkowie zalogi moga liczyc tylko na siebie i laske natury. Zgromadzeni przy brzegu mieszkancy rozpoczynaja modlitwy za dusze ginacych...-

"e;Ksiazka dla Tadzia i Zosi"e; to zbior nieco zapomnianych opowiadan Marii Konopnickiej stworzonych z mysla o dzieciach. Chyba wszyscy znamy Pimpusia Sadelko czy sierotke Marysie, najwyzszy czas poznac innych bohaterow dzieciecych opowiesci jednej z najwybitniejszych polskich pisarek. W krotkich opowiadaniach dzieci dowiedza sie, jak niegdys wygladalo zycie na polskiej wsi. Poszerza wiedze na temat lokalnej fauny i flory, a takze poznaja historie naszej ojczyzny. To doskonala okazja do wspolnego spedzania czasu i polaczenia dobrej zabawy z nauka. -

W izbie robilo sie coraz ciemniej. Jesienny mrok wlewal sie do srodka. Bylo to w dzien zaduszek. Stara Mikolajka jak zwykle siedziala w kacie na niskim zydelku. Nie odrywala rak od pracy, obierajac wielkie kapusciane glaby. Zbieralo zimno, a ludzie z dworu przygotowywali sie do wyjscia na uroczystosci. Ale Mikolajka miala inne plany. W swoim zyciu doswiadczyla rytualow, przy ktorych zaduszki wydaja sie niczym. Zaczyna opowiadac mrozaca krew w zylach historie o wolynskich obchodach Dziadow.-

Mała Julisia uwielbia słuchać bajek i opowieści. Szczególnie upodobała sobie jedną, o tym, jak zaczęto wykorzystywać len i tkać z niego ubrania. Zawsze gdy dziewczynka zakłada nową koszulkę, prosi starą Pawłową, by ta jeszcze raz przypomniała jej tę historię. A zaczyna się ona od tego, że w pewnym królestwie znajdowały się wszystkie dobra i bogactwa oprócz jednego. Brakowało w nim złota. Król na wszelkie sposoby starał się pozyskać kruszec, aż kiedyś spotkał kupca, który obiecał mu złoto z maleńkich ziarenek. Domyślacie się, co z nich wyrosło?Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Trwa przyjecie imieninowe u Jozia. By uprzyjemnic czas zaproszonym gosciom, solenizant wymysla zabawe w kalendarz. Kazde z dzieci ma za zadanie wybrac swojego slynnego imiennika lub imienniczke i opowiedziec o nich kilka slow. W nagrode kazde z nich otrzyma cztery orzechy. Jakie znane postacie wybiora Jozio, Stas, Wandzia, Marynia i pozostali? Czy wszystkim dzieciom uda sie prawidlowo przedstawic swoich bohaterow?-

Maria Konopnicka, jedna z najbardziej cenionych polskich pisarek. W swoich nowelach siega po postacie z ludu. Opisuje historie zwyklych mieszkancow wsi i malych miasteczek. Utrudzonym zyciem bohaterom czesto towarzysza tragiczne doswiadczenia. Los dotkliwie naznacza ich chorobami, bieda i ciezka praca. Mimo trudow przyjmuja godne podziwu postawy. Konopnicka ze wspolczuciem i zrozumieniem opisuje zycie tych, ktorym zabraklo wsparcia.W tomie znajdziemy cztery nowele:"e;Michal Duniak"e;, "e;Wojciech Zapala"e;, "e;Ultimus"e; oraz "e;Ponad prawem"e;.-

Krysta niedawno urodziła syna parobkowi, którego wraz z matką przyjęły pod dach do pomocy. Choć Paweł to dobry i robotny chłopak, serce dziewczyny już dawno zajął kto inny. Krysta wciąż myśli o Antku, którego zabrali wiele miesięcy temu. Dotąd nie dał znaku życia, więc prawdopodobnie spotkała go śmierć. A co jeśli jednak żyje? Przecież Krysta obiecała mu wiernie czekać na jego pobyt. Nie dotrzymała słowa i ta myśl nie daje jej spokoju. W głębi serca wciąż go kocha...Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Opowiadanie opisujące nieludzki proceder wystawiania osób starszych i niedołężnych na licytacje, jaki w drugiej połowie XIX wieku był praktykowany w niektórych gminach w Szwajcarii. Do sali zostaje wprowadzony 81-letni Kuntz Wunderli, były tragarz. Mężczyzna próbuje zaprezentować się jako osoba silna i zdrowa, jednak upokarzająca procedura oględzin jego ciała nie pozostawia złudzeń. Na licytacji pojawia się syn Kuntza, ale wyraźnie nie jest zainteresowany przygarnięciem ojca. Wygrywa bezwzględny mleczarz, który proponuje najniższą kwotę, jaką będzie pobierał od gminy w zamian za "opiekę" nad starcem. Po zakończeniu licytacji zaprzęga starca do wózka mleczarskiego.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Słoneczny wrześniowy dzień. Rodzina zasiadła do stołu. Za oknami rozpościerał się widok na drogę. W powietrzu unosił się zapach odchodzącego lata. Słychać było odgłosy gęsi i echa nawoływań pastuszków. Spośród dźwięków natury wybijał się odgłos pracującej młockarni. Na odkrytym kieracie siedział Józik Srokacz, wesoło pogwizdując. Mężczyzna po śmierci matki przejął niemały majątek i teraz stał się obiektem zainteresowań wielu pań. Tymczasem we wnętrzu izby dorośli gwarnie dyskutowali, a dzieci wesoło dokazywały. Radosny nastrój przerwało nagłe pojawienie się omanicy, którą nie bez powodu zwie się także trupią czaszką. Jej obecność nigdy nie zwiastuje dobrych wieści, ale nikt nie spodziewał się tragedii, która miała wydarzyć się lada chwilę.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Jak wyglądają zachody słońca we włoskim miasteczku? Maria Konopnicka relacjonuje swój pobyt w Gorycji. Nie jest to jednak reporterski zapis podróży. Literackie opisy przyrody stanowią tło do opowieści o zwykłych mieszkańcach. Ich zwyczajach, upodobaniach, a nawet rywalizacji z sąsiadującymi Słoweńcami. Fascynująca lektura pozwala przenieść się do włoskiej prowincji z końca XIX wieku.Jeśli czujesz więź z klimatem Italii, zajrzyj także do opowiadania „Jak słońce zimą w Gorycji wschodzi".Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Zbiór nowel Marii Konopnickiej, w których autorka porusza aktualne problemy społeczne, takie jak ubóstwo, sytuacja kobiet w patriarchalnej kulturze, konfrontacja ideałów z prozą życia, przykre konsekwencje mieszczańskiej moralności. Wraz z bohaterami opowiadań zaglądamy m.in. do bogatej zabytkowej kamienicy, wiejskiej kuchni, na zaplecze teatru czy do kaplicy cmentarnej. Konopnicka odmalowuje życie zwykłych ludzi drobiazgowo, z werwą i literackim kunsztem, a niejednokrotnie także z humorem.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Lwów topi się w upale południowego słońca. Już niedługo ludzie zaczną szukać schronienia w cieniu drzew łyczakowskiego parku. Na razie jest tu spokojnie i pusto. Ciszę przerywa miarowy stukot kija, na którym opiera się staruszka w białym czepcu. Idzie przygarbiona. Na ramieniu dźwiga duży kosz. Widać, że każdy krok kosztuje ją sporo wysiłku. Kim jest i jaką nosi w sobie historię? Kobieta przystaje przy ławce i zaczyna snuć opowieść...Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Prawdziwy ranny ptaszek z tej jaskółeczki! O świcie wylatuje z gniazdka i od razu zabiera się do pracy. Musi uzbierać muszek dla swoich dziatek, a to dopiero początek jej obowiązków. Uwija się w pośpiechu i trudno ją uchwycić wzrokiem. Jest, za chwilę już jej nie ma! Zupełnie inaczej wyglądają poranki dzieci z folwarku. Najchętniej zakopałyby się po uszy w pierzynach i w ogóle nie wstawały. Na szczęście z pomocą przybywa jaskółeczka i zaczyna śpiewać im radosne piosenki.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Maria Konopnicka zabiera czytelników w podróż do włoskiej Gorycji. Autorka dyskretnie przygląda się budzącemu się ze snu miasteczku. Co robią mieszkańcy tuż przed wschodem słońca? Jak się zachowują i dokąd zmierzają? Konopnicka reporterskim okiem snuje opowieść o prostej codzienności, która porusza serca tak samo jak przed stu laty.Jeśli chcesz bliżej przyjrzeć się włoskiemu miasteczku, sięgnij także po opowiadanie "Jak w Gorycji słońce zachodzi".Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Jak to się stało, że Lejba Rabinowicz otrzymał przezwisko Jakton, czyli błazen? I dlaczego zamiast sprzeciwiać się złośliwości innych mieszkańców, zaczął chodzić z wysoko podniesioną głową? Czasem to, z czego inni się śmieją, okazuje się prawdziwym bohaterstwem. Maria Konopnicka przez postawę Rabinowicza pokazuje, że to nie opinia innych stanowi o ludzkiej godności, a czyny, które sprzeciwiają się okrucieństwu większości.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Los sprawił, że Marjanna z Dąbrówki wybrała się w drogę do Brazylii. O celu swojej podróży, jak i o jej długości wiedziała tylko tyle, że to dalej niż Częstochowa. Nie mówiła w żadnym obcym języku, ale nie miała w sobie ni grama strachu. Gdy tylko okazało się, że młoda pani po wyjściu za mąż za pensylwańczyka trafiła samotnie do Brazylii i potrzebuje wsparcia, trzeba było wysłać jej pomoc. A jedyną pomocą na jaką liczyła, była jej ulubiona służąca. Tak też Marjannę wyprawiono do Rio, a jej przygody są lekturą ciekawszą niż niejeden reportaż podróżniczy.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Literacka scenka rodzajowa z pochówku 43-letniego posłańca miejskiego. Mechaniczne działania posługaczy zestawione są z rozpaczą osieroconych dzieci i z zabiegami umęczonej matki. Starsza, ledwo widząca kobieta z przesadną gorliwością dba o ceremoniał, wydała w końcu wszystkie pieniądze, by syn nie szedł do ziemi anonimowo.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

W nadmorskiej miejscowości trwa wielkie poruszenie. To barki wracają z dwutygodniowego połowu u angielskich brzegów. Największy przypływ pędzi je ku normandzkiej przystani. Ci, którzy wybiegli im na powitanie, wykrzykują z lądu ich nazwy: Opatrzność, Nadzieja, Kardynał... Rodziny na nowo się połączą, a za chwilę zacznie się zacięta walka o towar. Ktoś zyska, a ktoś inny straci.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Ksawery uchodził za miejscowego idiotę. Nie był głupi, umiał czytać, doskonale radził sobie z wrzecionem, ale nie były to umiejętności cenione w pracy na wsi. A do takich chłopak za grosz się nie nadawał. Nie umiał ani orać, ani siać, ani grabić, ani nawet w garść plunąć. Inni chłopi śmiali się z niego, a Ksawery coraz bardziej się izolował i wkrótce rozmawiał już głównie ze zwierzętami i samym sobą. Nie miał ani ojca, ani matki, ani nawet aktu urodzin. O dokument miał postarać się proboszcz parafii, ale póki co nie widać, żeby się tym zajął. Może jednak nie wszystko stracone i Ksawery dowie się czegoś na temat własnej przeszłości?Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Mendel Gdański to polski Żyd, który od 27 lat mieszka w Warszawie, tutaj prowadzi firmę introligatorską, tutaj ma przyjaciół i groby bliskich mu osób. Po śmierci córki wychowuje małego Kubusia. Pewnego razu chłopiec wraca ze szkoły roztrzęsiony, skarży się, że koledzy dokuczali mu i nazywali Żydem. Tego samego dnia do Mendla przychodzi zaprzyjaźniony zegarmistrz i ostrzega, że w mieście szykuje się obława na Żydów. Mężczyzna przedstawił stereotypowe uprzedzenia polskiego społeczeństwa wobec ludzi wyznania mojżeszowego, a Mendel wykazywał, jak absurdalne są to zarzuty i niewiele się nimi przejął. Kolejnego dnia na zakład introligatorski napadła rozwścieczona grupka warszawiaków. W obronie Mendla stanęli jego sąsiedzi. Staruszek uszedł z życiem, ale stracił serce do miasta, w którym żył spokojnie przez tyle lat.Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").

Pan Kapturkiewicz jest prostym pracownikiem technicznym w teatrze. Choć jako dekorator nie ma wpływu na program, marzy mu się, by wystawić "Burzę" Szekspira. Na kwitach za pracę zaczyna podpisywać się jako Prospero, na zapleczu śni o tym, jak konstruuje na potrzeby spektaklu wiarygodny, wzburzony ocean. Tymczasem teatr usiłuje na siebie zarobić i nieustannie wystawia sztukę "Walentyna, czyli pantofel bez pary".Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").