Books in Polish

Nowela z 1882 roku. Polska rodzina po prawie dwudziestu latach przymusowej emigracji wraca z wygnania. Pełni nostalgii wciąż zdają się żyć wydarzeniami powstania styczniowego. Tymczasem w kraju stykają się z obojętnością, a nawet wrogością rodaków. Nikt nie przejmuje się ich losem i nie chce zaoferować pomocy. Bałucki przedstawia gorzką satyrę na ówczesnych mieszkańców Galicji, bezdusznych i egoistycznych.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Akcja powieści rozgrywająca się na przełomie XIX i XX wieku, przedstawia tragiczne dzieje miłości, której spełnieniu stają na przeszkodzie uprzedzenia członków arystokratycznych rodów.Historia opisanego tu romansu to najsłynniejszy melodramat polskiej literatury zrealizowany w konwencji „księcia i kopciuszka". „Trędowata" po dziś dzień wzrusza, stanowiąc jednocześnie znakomity szkic polskiej obyczajowości w tamtych czasach.Helena Mniszkówna (1878-1943) - polska powieściopisarka, autorka romansów z życia wyższych sfer. W ciągu trzydziestu lat aktywności twórczej wydała ponad dwadzieścia książek o miłości.

Radczyni Rzepska wybiera się na urlop zdrowotny. Z tej okazji wraz z mężem zapraszają wielu znamienitych gości na przyjęcie pożegnalne. Wśród nich znajduje się hrabia Rumpell, słynący ze swych porażek w relacjach damsko-męskich. Podczas przyjęcia kawaler czyni zaloty do jedynej kobiety, która nie korzysta z uroków zabawy. Jest nią kuzynka Rzepskiego – Pelagia. Rumpell wyczuwa w starej pannie szansę na zaślubiny, a jego ochotę dodatkowo pobudza pogłoska, że Pelagia posiada spory posag. Jak zachowa się hrabia, gdy prawda wyjdzie na jaw? Zapraszamy do lektury noweli autorstwa Michała Bałuckiego – mistrza komedii omyłek!Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Młody Tadeusz Wielohradzki pochodzi ze szlacheckiej rodziny. Po śmierci ojca, zubożała matka stara się zapewnić rodzinie wikt i opierunek. Tadeusz pracuje jako urzędnik w lwowskim namiestnictwie, jednak najbardziej oddany jest prowadzeniu tańców. Salony arystokracji pociągają młodzieńca znacznie bardziej niż obowiązki wobec gminy. W swoim mieszkaniu, jak świętość przechowuje kolekcję orderów i kotylionów ze wszystkich balów, w których uczestniczył. Dodają mu sił i pewności siebie, która nadmiernie pobudza jego ego. Tadeusz nie stroni od pięknych kobiet, które nieustannie wodzi na pokuszenie, nie oferując w zamian swych uczuć. Wewnętrznie zakompleksiony mężczyzna potrzebuje poczucia władzy, a gdy pewnego dnia niespodziewanie je traci, jego życie zmierza ku całkowitemu upadkowi...Gabriela Zapolska (1857-1921) – polska dramatopisarka, nowelistka i powieściopisarka. Jest zaliczana do najwybitniejszych autorek dramatów obyczajowych. Twórczości Zapolskiej zawsze towarzyszyła atmosfera skandalu. W swoich utworach często sięgała po tematy, które dotychczas znajdowały się poza zainteresowaniem literatów. Nie bała się pisać o prostytucji czy dyskryminacji rasowej. Obnażała obłudę i podejmowała problematykę ważną społecznie. Jej najsłynniejsze utwory to m.in. „Kaśka Kariatyda", „Moralność Pani Dulskiej", „Ich czworo" i „Panna Maliczewska".

Mniszkówna po raz kolejny pięknie opisuje życie polskiego szlacheckiego dworu z początku XX wieku. Tym razem na przykładzie podupadłego zamku Krąż, do którego przybywa młody dziedzic w odwiedziny u kuzyna. Z początku nic nie wskazuje na to by został on na dłużej w dawnej siedzibie swojego rodu, jednak napotkana miłość weryfikuje jego plany.Helena Mniszkówna (1878-1943) - polska powieściopisarka, autorka romansów z życia wyższych sfer. W ciągu trzydziestu lat aktywności twórczej wydała ponad dwadzieścia książek o miłości.

Opowieść o dalszych losach bohaterów powieści „Pozwólcie nam krzyczeć". Po wojnie Magdalena, córka warszawskiego chirurga, wraca z Niemiec do Polski. W kraju zostaje żoną poznanego w obozie Piotra. Ich małżeństwo nie zyskuje aprobaty rodziców dziewczyny. Piotr angażuje się w politykę nowego ustroju, czym naraża się inteligenckiej rodzinie Magdaleny. Czy ich uczucie przezwycięży wszystkie przeszkody stojące na drodze wspólnego szczęścia?Jeśli interesują Cię koleje losu Magdaleny i Piotra, sięgnij także po „Wizytę" - trzecią, ostatnią powieść cyklu.Stanisława Muskat-Fleszarowa – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Muskat-Fleszarowa zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Teresa i Adam są zgodnym małżeństwem. Mieszkają w Trójmieście. Wspólnie wychowują sześcioletniego syna Krzysia. Ona pracuje w radiu, a on jest lekarzem w stoczni. Ich poukładane życie niemalże legnie w gruzach, gdy w związek wkradnie się zdrada i kłamstwo. Czy bohaterowie będą w stanie przezwyciężyć małżeński kryzys? Wciągająca opowieść o miłości, żądzy i próbach zatrzymania wymykającego się z rąk szczęścia. Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Młoda kobieta Magdalena zostaje skierowana do przymusowej pracy na niemieckiej prowincji. Trafia do niewielkiej miejscowości, gdzie prócz Polaków pracują także Białorusini, Ukraińcy, Francuzi i Belgowie. Pozostają pod nadzorem bawarskich pracodawców. Wśród bohaterów z obu grup są dobrzy i źli, a wojenny świat nie jest czarno-biały. Ich losy przeplatają się ze sobą pokazując przyjazne i mroczne strony ludzkich relacji. Magdalena, chcąc przetrwać w zastanej rzeczywistości, będzie zmuszona podejmować niełatwe decyzje. Dalsze losy bohaterki zostały przedstawione w powieściach: "Przerwa na życie" oraz "Wizyta".Stanisława Muskat-Fleszarowa – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Muskat-Fleszarowa zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Donald Elis nigdy nie był typem romantyka, ale kochał swoją żonę. Lubił z nią rozmawiać, dzielić myśli i zwyczajnie spędzać życie. Od pewnego czasu dostrzegał w zachowaniu Heleny niepokojące znaki. Kobieta przeżywała jakieś strapienia, z którymi nie chciała się dzielić. Coraz więcej czasu małżonkowie spędzali samotnie, a Donald widząc łzy spływające po twarzy żony, nie wiedział jak może pomóc. Nie spodziewał się jednak tego, że wkrótce przeczyta jej pełen emocji, pożegnalny list. Nieszczęśliwa Helena opuściła męża i schroniła się na Wyspie Smutku. Mówiono, że to azyl dla chorych na nieukojoną miłość i tęsknotę. Donald słyszał, że mało kto wraca z wyspy, a jeśli już – to z zamąconym umysłem lub jako wrak człowieka. Czy mężczyźnie uda się odnaleźć żonę i odkryć powody ucieczki? Jakie tajemnice skrywa Wyspa Smutku?Tadeusz Konczyński (1875-1944) - polski poeta, dramatopisarz, scenarzysta. Uzyskał tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był wielkim propagatorem piłki nożnej, opiekunem i mecenatem pierwszych klubów piłkarskich. W latach 1914–1918 redagował „Ilustrowany Tygodnik Literacki". Swoje utwory literackie i krytyczne publikował na łamach prasy. Tworzył komedie i dramaty o tematyce psychologicznej i historycznej. Był też autorem licznych powieści obyczajowych i psychologicznych. W 1913 roku opublikował swoją najbardziej znaną powieść fantastycznonaukową "Ostatnia godzina".

Poruszająca historia miłości pary dwudziestolatków w niebezpiecznych czasach. Witek i Myszka poznają się w okupowanym przez Niemców Lwowie. Ich uczucie wybucha wbrew rozsądkowi. Czy gorąca więź wystarczy, by pokonać wszelkie próby i pokusy, na które zostaną wystawieni? „Łza" to ostatnia, niedokończona w pełni powieść Stanisławy Fleszarowej-Muskat, którą przerwała nagła śmierć autorki. Pozostawia otwarte zakończenie, które jeszcze bardziej rozbudza wyobraźnię czytelników. Powieściopisarka w zmysłowy sposób opisuje klimat Lwowa oraz realistycznie oddaje ówczesną codzienność mieszkańców miasta. Wiele wydarzeń opisanych we „Łzie" zostało zainspirowanych przeżyciami autorki, która osobiście uczestniczyła w konspiracyjnej działalności Polaków w okupowanym Lwowie. Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Emocjonująca powieść jednej z najpopularniejszych polskich powieściopisarek II połowy XX wieku. Tym razem Stanisława Fleszarowa-Muskat zabiera czytelników do pomorskiej wsi. Lokalny leśniczy poznaje dziewczynę z miasta. Między bohaterami rodzi się uczucie. Co przyniesie rozwój wydarzeń?Autorka opisuje płomienny romans pozornie niepasujących do siebie ludzi. W tle przedstawia obyczaje społeczeństwa lat 60. XX wieku.Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Znany pisarz wraca do niewielkiej miejscowości w Wielkopolsce. Przed wojną spędził tam dzieciństwo i okres dojrzewania. W wieku pięćdziesięciu lat postanawia dokonać rozrachunku ze swoim życiem. W miasteczku pozostaje anonimowy. Zdaje się, że nikt nie wie, kim jest ani skąd pochodzi. Daje mu to poczucie wolności. Jednak w zetknięciu z przestrzenią, która przed laty była jego domem, mężczyzna konfrontuje się z dawno nieodświeżanymi wspomnieniami. A te nie zawsze są dobre. Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Jest sierpień 1944 roku. Młoda, wytworna warszawianka Olga Asarowicz ucieka z obozu w Pruszkowie i trafia do wsi Łęgowo. Tam poznaje młodego wdowca, tytułowego stangreta. Tymon Duda jest ojcem kilkulatków: Zuzanki i Adasia. Pomaga Oldze, która porusza jego serce. Prosty chłop zdaje sobie jednak sprawę z tego, że kobieta pozostaje dla niego nieosiągalna. Na dodatek Olga wciąż czeka na powrót z wojny swojego męża, pilota RAF. Wojna dobiega końca, lata mijają, a ten wciąż nie daje znaku życia. Tymon rozwija swoją karierę i zostaje posłem, a jego uczucie do Olgi pozostaje bez zmian. Wkrótce, podczas wyjazdu do Londynu dowie się istotnych informacji, które mogą odmienić losy bohaterów. Czy zdecyduje się je ujawnić? „Stangret Jaśnie Pani" to opowieść o trudnym losie powojennej ludności. Na przykładzie pary głównych bohaterów autorka ukazuje skomplikowane realia, z którymi przyszło się mierzyć ludziom, którym młodość i marzenia o przyszłości zabrała wojenna rzeczywistość. Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Opowieść o dalszych losach bohaterów znanych z powieści „Milionerzy". Fleszarowa-Muskat ponownie zabiera czytelników w świat polskiego wybrzeża. Tym razem autorka uważnie przygląda się życiu marynarskich rodzin. Gdy mężowie wyruszają w długi rejs do Japonii, kobiety muszą przejąć wszystkie domowe obowiązki i opiekę nad dziećmi. Fascynujący obraz rzeczywistości życia nad Bałtykiem. Pełna emocji, wzruszeń i niepokoju opowieść o ludziach, którzy zbratali się z morzem.Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Sierpniowa ulewa nadciągnęła nad Warszawę. Była pierwsza w nocy, ulice opustoszały i tylko posterunkowy Mateusz Pordoba w gumowym płaszczu przenikał wzrokiem jezdnię mostu Poniatowskiego. Wtem niespodziewanie pojawił się samochód osobowy. Jechał powoli, co rusz zatrzymując się jakby czegoś szukał. Kierowcą okazuje się roztrzęsiony mężczyzna. W domu znalazł list, z którego wynikało, że znajoma kobieta ma zamiar rzucić się z mostu do Wisły. Przeczesując teren mężczyźni odnajdują sweter, należący do autorki listu, a w nim kolejną wiadomość. Gdy posterunkowy ponownie przeszukuje okolicę, w której znaleziono ślad, nieznajomy mężczyzna odjeżdża z piskiem opon. Mimo strzałów policjanta udaje mu się uciec. Kim był i dlaczego nagle odjechał? Jaki związek ma to ze zniknięciem tajemniczej kobiety? Mateusz Pordoba rozpoczyna śledztwo z samymi niewiadomymi...Tadeusz Konczyński (1875-1944) - polski poeta, dramatopisarz, scenarzysta. Uzyskał tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był wielkim propagatorem piłki nożnej, opiekunem i mecenatem pierwszych klubów piłkarskich. W latach 1914–1918 redagował „Ilustrowany Tygodnik Literacki". Swoje utwory literackie i krytyczne publikował na łamach prasy. Tworzył komedie i dramaty o tematyce psychologicznej i historycznej. Był też autorem licznych powieści obyczajowych i psychologicznych. W 1913 roku opublikował swoją najbardziej znaną powieść fantastycznonaukową "Ostatnia godzina".

Trzech mężczyzn: Polak, Czech i Jugosłowianin spotyka się po latach w małej alpejskiej wiosce. Nie łączą ich turystyczne wspomnienia, a tragiczne wydarzenia z czasów II wojny światowej. Mężczyźni wracają do miejsca, gdzie przed laty poznali się w trakcie przymusowych robót. Mimo że minęło wiele lat, wojenna rzeczywistość odcisnęła trwały ślad na ich psychice. Bolesne wspomnienia odżywają, a bohaterom trudno jest oddzielić przeszłość od teraźniejszości. W tej krótkiej powieści Fleszarowa-Muskat ukazała tragiczne losy ludzi ocalałych z piekła wojny. Na tle alpejskich krajobrazów mroczna przeszłość splata się z trudną teraźniejszością. Stanisława Muskat-Fleszarowa – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Muskat-Fleszarowa zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Życie bohaterów opowieści toczy się zgodnie z cyklem natury: zimą przebywają pod ziemią, a wiosną wychodzą na powierzchnię i spotykają ludzi. Na czele niezwykle przyjaznej gromady krasnoludków stoi król Błystek. Pewnego dnia na ich drodze pojawia się uboga sierotka Marysia. Dziewczynka szuka zagubionych gąsek. Nie obędzie się bez emocjonujących przygód. Na szczęście może liczyć na pomoc małych przyjaciół. To najsłynniejsza polska baśń dla dzieci, która każdego wciągnie do świata pełnego niesamowitych historii i postaci. Autorka odpowiednio do wieku młodych czytelników przekazuje wartości takie jak: dobro, miłość i umiłowanie ojczyzny. Dzieląc emocje z bohaterami, uwrażliwia najmłodszych na pomoc innym i życie w zgodzie z naturą.Maria Konopnicka - (1842-1910) polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowe i Czytelni Naukowej dla Kobiet. Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. Na jagody, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Szkolne przygody Pimpusia Sadełko).

Jedna z najbardziej osobistych publikacji Stanisławy Fleszarowej-Muskat. Tytułowy czarny warkocz należał do matki autorki. Gruby i ciężki był świadectwem ormiańskiej tożsamości. Fleszarowa-Muskat wraca wspomnieniami do przodków i czasów szczęśliwego dzieciństwa. Pełna ciepła, miłości i tęsknoty opowieść o rodzinie i wartościach. Doskonały pretekst, by zatrzymać się w zabieganym życiu i zastanowić nad tym, co w życiu najważniejsze. Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Fleszarowa-Muskat przenosi czytelników w wakacyjny klimat nadmorskiego kurortu z lat 50. Do skąpanego w promieniach słońca Sopotu przyjeżdża Grzegorz, znany rzeźbiarz. Artysta otoczony wianuszkiem kobiet, marzących o romansie, szuka weny i modeli do swoich prac. Tętniący życiem Monciak, jak i gorące lato, sprzyjają letnikom żądnym wakacyjnych przygód i rozrywek. Być może i Grzegorz spotka tu miłość swojego życia?Stanisława Fleszarowa-Muskat – (1919 – 1989) polska powieściopisarka, publicystka, poetka i dramaturg. Po wojnie wyjechała do Gdyni, gdzie zajęła się twórczością literacką oraz pracą w sektorze kultury. Była dziennikarką „Dziennika Bałtyckiego" oraz kierowniczką literacką Teatru Wybrzeże. Debiutowała w 1948 roku poematem historycznym „Sen o morskiej potędze". Przez wiele lat była działaczką PZPR i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.rnrnJej dorobek obejmuje ponad 700 utworów i jest niejednorodny. Fleszarowa-Muskat zasłynęła jako powieściopisarka, choć pisała także poezję oraz utwory o charakterze publicystycznym.

Drugi tom historii Maurycego Beniowskiego, opartej na prawdziwych wydarzeniach. Bohatera dylogii Sieroszewskiego poznajemy w powieści „Beniowski". Jest nim żołnierz uczestniczący w Konferedacji Barskiej, który jako rosyjski jeniec trafił na Kamczatkę. Tam stanął na czele grupy zesłańców, którzy przejęli statek wroga i wyruszyli w podróż do Chin. To właśnie rejs przez ocean jest głównym tematem drugiej części opowieści. Pełna niebezpieczeństw podróż wyzwala w jej uczestnikach pierwotne instynkty.Wacław Sieroszewski (1858-1945) – polski pisarz, podróżnik, etnograf, zesłaniec na Syberię i działacz niepodległościowy. Jako autor stworzył wiele utworów dotyczących życia na Dalekim Wschodzie. Pisał powieści, a także książki naukowe o charakterze etnograficznym. Opisywał azjatyckie społeczności odchodząc od perspektywy kolonizatorskiej. Jego najbardziej znane utwory to: „Ocean", „Beniowski", „Ucieczka" i „Na kresach lasów".

Wacław Sieroszewski kolejny raz sięga po swoje doświadczenia z syberyjskiego zesłania. Tym razem opisuje mieszkańców Jakucji, w północnej części Rosji. Polski zesłaniec trafia do małej miejscowości, w której nikt nie rozpoznaje jego pochodzenia. Jako Rosjanin poznaje codzienne rytuały i jakucką kulturę, która wydaje mu się tak odmienna od tej, w której dotychczas funkcjonował. Opisom ludzkich obyczajów towarzyszą liczne pejzaże żywiołowej natury Syberii.Wacław Sieroszewski (1858-1945) – polski pisarz, podróżnik, etnograf, zesłaniec na Syberię i działacz niepodległościowy. Jako autor stworzył wiele utworów dotyczących życia na Dalekim Wschodzie. Pisał powieści, a także książki naukowe o charakterze etnograficznym. Opisywał azjatyckie społeczności odchodząc od perspektywy kolonizatorskiej. Jego najbardziej znane utwory to: „Ocean", „Beniowski", „Ucieczka" i „Na kresach lasów".

Pierwszy tom opowieści o przygodach Maurycego Beniowskiego, opartej na prawdziwych wydarzeniach. Tytułowym bohaterem jest żołnierz, który za uczestnictwo w Konfederacji Barskiej, jako jeniec trafia na Kamczatkę. W pierwszej części dylogii Sieroszewskiego śledzimy poczynania Maurycego od momentu dotarcia do Bolszeriecka aż do buntu jeńców. Główny bohater staje na czele grupy zesłańców, która przejmuje wrogi statek i wyrusza w podróż do Chin. Opis rejsu jest tematem drugiej części historii o Beniowskim – „Ocean".Wacław Sieroszewski (1858-1945) – polski pisarz, podróżnik, etnograf, zesłaniec na Syberię i działacz niepodległościowy. Jako autor stworzył wiele utworów dotyczących życia na Dalekim Wschodzie. Pisał powieści, a także książki naukowe o charakterze etnograficznym. Opisywał azjatyckie społeczności odchodząc od perspektywy kolonizatorskiej. Jego najbardziej znane utwory to: „Ocean", „Beniowski", „Ucieczka" i „Na kresach lasów".

Nie wszystkie dzieci spełniają wymagania swoich rodziców; niezbyt mądre, średnio rozgarnięte, a nierzadko leniwe - Franek, Wicek i Miecio nieświadomie niszczyli marzenia rodziców o idealnym dziecku, z którego będą mogli być dumni. Oczywiście, że przed szerszą publicznością nikt chętnie tego nie przyzna, ale w zaciszu domowym sytuacja wygląda inaczej.Teresa Prażmowska to polska pisarka oraz działaczka społeczna i oświatowa. Współpracowała z wieloma różnymi czasopismami, gdzie pisała recenzje literatury obcej (angielskiej i francuskiej) oraz własne utwory. Znana także ze swojej działalności oświatowej i patriotycznej; należała m.in. do Koła Kobiet Polskich, gdzie pracowała nad deklaracją przyznania równych praw kobietom.

Wiara w zabobony może wyrządzić wiele szkód. Boleśnie przekonał się o tym Tomasz, właściciel dorożki o numerze 13. Przez wzgląd na „pechowość" swojego pojazdu nieustannie boryka się z brakiem klientów. Mimo że jego dorożka w niczym nie ustępuje pozostałym w mieście, ludzie boją się korzystać z jego usług, by nie ściągnąć na siebie nieszczęścia. Zrozpaczony mężczyzna próbuje nawet zmienić kłopotliwy numer w urzędzie, ale spotyka się z odmową. Niespodziewanie trafia na zamożnego klienta, który wkrótce odmieni jego los o 180 stopni...Michał Bałucki w zabawny sposób ukazuje mechanizmy kreowania przesądów. Wystarczy tylko odpowiednie nastawienie, a pech można przekuć w szczęście.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Ostatnie chwile życia skazańców straconych na gilotynie, opowiedziane przez wnuka kata z czasów rewolucji francuskiej. To oparte na pamiętnikach i wspomnieniach dzieło, ukazuje motywy działań, zachowania po zapadłym wyroku śmierci i dramatyczny koniec jednostek, będących nieodłączną częścią ciemnych kart historii. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Charles Henri Sanson - legendarny paryski kat, wywodzący się z długiej linii egzekutorów francuskiej stolicy. Odpowiedzialny za stracenie tysięcy osób, w tym m.in. króla Ludwika XVI, królowej Marii Antoniny czy Maksymiliana Robespierre'a.

Na ścianie budynku, służącego niegdyś za laboratorium słynnego naukowca, od pewnego czasu pojawiają się tajemnicze obrazy. Ukazują one autentyczne wydarzenia zarówno z przeszłości, jak i teraźniejszości. Rozwikłania zagadki z młodzieńczych lat, podejmuje się Wiktoryn Beaugrand - świadek tych niesamowitych, paranormalnych zdarzeń. Ich sekret okaże się jednak bardzo pilnie strzeżony.W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Maurice Leblanc - francuski nowelista i publicysta. Pod koniec XIX wieku wyjechał do Paryża, aby spełnić marzenie o zostaniu pisarzem. Ciężka praca i pragnienie odniesienia sukcesu poskutkowały stopniowym zjednywaniem sobie czytelników. Pośród wielu jego dzieł, największym powodzeniem cieszyła się i cieszy do dziś seria książek o włamywaczu-dżentelmenie imieniem Arsène Lupin.

Zbrodnie powinny zawsze znaleźć swój koniec na szafocie. Tak uważano szczególnie w kraju nazywanym „Najstarszą córą Kościoła", czyli Francji, gdzie zawód kata był otoczony niesamowitym szacunkiem, ale i trwogą. Wnuk jednego z najsłynniejszych katów zdecydował się spisać historie z życia swojego dziadka – w oparciu o wspomnienia i oficjalne dokumenty, dzięki czemu możemy poznać tamten świat, w którym kat odgrywał niesamowicie ważną rolę. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Charles Henri Sanson - legendarny paryski kat, wywodzący się z długiej linii egzekutorów francuskiej stolicy. Odpowiedzialny za stracenie tysięcy osób, w tym m.in. króla Ludwika XVI, królowej Marii Antoniny czy Maksymiliana Robespierre'a.

Listy potrafią powiedzieć wiele o człowieku - jego inteligencji, kulturze, a szczególnie światopoglądzie i sposobie rozumowania. Zygmunt jest człowiekiem nad wyraz elokwentnym, nadal jednak samotnym, przy czym nie narzeka na brak zainteresowania płci przeciwnej. Nie wykorzystuje tego jednak do zwyczajowego zdobycia kobiety - on chce kobietę poznać, zrozumieć, bo każda z nich jest dla niego swoistą intelektualną ucztą.Teresa Prażmowska to polska pisarka oraz działaczka społeczna i oświatowa. Współpracowała z wieloma różnymi czasopismami, gdzie pisała recenzje literatury obcej (angielskiej i francuskiej) oraz własne utwory. Znana także ze swojej działalności oświatowej i patriotycznej; należała m.in. do Koła Kobiet Polskich, gdzie pracowała nad deklaracją przyznania równych praw kobietom.

Główny bohater namawia zakochaną w nim kobietę do podjęcia eksperymentu, który ma być spełnieniem jego pragnień. Mężczyzna marzy o kobiecie dominującej, która będzie traktować go z brutalną pogardą. Sam chce być jej niewolnikiem. Po chwilach wahania Wanda zgadza się zaspokoić fantazje bohatera. Jak wyzwanie wpłynie na ich relację?„Wenus w futrze" to jedna z najsłynniejszych powieści erotycznych oparta na biografii autora. To właśnie od nazwiska Leopolda von Sacher-Masocha pochodzi termin zaburzenia seksualnego – masochizmu.Leopold von Sacher-Masoch (1836-1895) – austriacki pisarz, dramaturg i nowelista. Jest uznawany za jednego z prekursorów modernizmu. W literaturze zasłynął dzięki opisowi szokującego eksperymentu, który zawarł w 1869 roku z baronówną Fanny von Pistor. Na jego mocy przez pół roku miał być jej niewolnikiem. Książka „Wenus w futrze" opisująca ten eksperyment zdobyła szeroki międzynarodowy rozgłos. Od nazwiska autora pochodzi termin zaburzenia seksualnego – masochizm.

Tytułowy bohater to Paweł Kobycki – czterdziestoletni samotny rybak o prostym usposobieniu, lecz dobrym sercu. Gdy poznaje Frankę – kobietę po wielu przejściach, znajdującą się w moralnym upadku, postanawia się z nią ożenić. W ten sposób zamierza uchronić ją od pogrążenia się w moralnej zgniliźnie. Osobowość zdemoralizowanej mieszczanki skonfrontowana jest z poczciwym charakterem miłosiernego chłopa. Wnikliwa powieść psychologiczna, której wydźwięk polemizuje z tytułem.Eliza Orzeszkowa (1841-1910) – polska powieściopisarka, nowelistka, publicystka okresu pozytywizmu. Pisała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Wiele miejsca we wczesnej twórczości zajmował problem emancypacji kobiet. Pierwsze utwory Orzeszkowej realizowały wzorzec powieści tendencyjnej i nie odznaczały się dużymi walorami artystycznymi. Kolejnym etapem twórczości pisarki był realizm. W rozprawie „O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle" przedstawiła założenia powieści realistycznej. Bogate obserwacje społeczne i przemyślenia na temat sytuacji człowieka w społeczeństwie znalazły odzwierciedlenie w jej największym dziele – „Nad Niemnem". Orzeszkowa była aktywna w środowisku literackim. Utrzymywała kontakty m.in. z Marią Konopnicką, z Leopoldem Méyetem i Zygmuntem Miłkowskim. W 1905 roku była nominowana do Nagrody Nobla, którą ostatecznie otrzymał Henryk Sienkiewicz.