Books in Polish

To zapis wyprawy jaką Ossendowski, wraz z żoną i znajomymi odbył w latach 1925-1926. Pisarz podróżował przez tereny dzisiejszej Gwinei, Mali, Burkina Faso i Wybrzeża Kości Słoniowej, a ówcześnie skolonizowane przez Francję. Relacje tego wybitnego globtrotera z podróży mają szczególny smak. Opisuje miejsca, które poznaje, afrykańskie krajobrazy, faunę i florę, piasek i słońce. Opisuje złoża historii, religii, legendy i mity, które oddziałują na siebie, dając wyjątkowy obraz innych światów i kultur egzotycznego Czarnego Lądu. Przytacza fascynujące anegdoty, opowiadane mu przez napotkanych ludzi. Najbardziej jednak interesują go tubylcy, ich pochodzenie, tradycje i wierzenia. Czytając tę pozycję, mamy bolesną świadomość tego, że to świat, którego już nie ma. Nie istnieją ani te plemiona, ani te miejsca, ani ci podróżnicy, ci dżentelmeni. Dzięki Antoniemu Ferdynandowi Ossendowskiemu Afryka nie pozostaje dłużej kontynentem obcym i nieprzeniknionym."Z Bordeaux do Dakaru nasz Kilstroom płynął dziesięć dni. Już po opuszczeniu Garonny Atlantyk zaczął dość nieprzyjaźnie kołysać czarnym kadłubem naładowanego po same uszy statku ..."Antoni Ossendowski (1876–1945) polski pisarz, podróżnik i działacz społeczny, pochodził z rodziny o korzeniach tatarskich. Niezwykle orginalna, barwna postać, mająca wyjątkowo burzliwe życie. Studiował w Rosji i we Francji (matematyka, nauki przyrodnicze, fizyka i chemia). Początkowo był pracownikiem uniwersyteckim w Petersburgu i Tomsku, jednak szybko górę wzięła jego pasja podróżnicza. W pewnym okresie swego życia działacz rewolucyjny oraz zdecydowany przeciwnik bolszewików. Znał biegle 8 języków, w tym tak egzotyczne jak chiński i mongolski. Był drugim - po Sienkiewiczu - autorem polskim mającym największą liczbę przekładów dzieł na języki obce. W okresie PRL skazany na publiczne zapomnienie z powodu demaskatorskiej książki pt. Lenin, surowo oceniającej rewolucję bolszewicką i jej wodza.Ossendowski był podróżnikiem - globtroterem. Odwiedził m.in. Mandżurię, Mongolię, Kraj Ałtajski, Syberię, Indie, Japonię i Indochiny. Autor ponad 70 publikacji podróżniczych. Zajadły antykomunista. Odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.

Autentyczna historia chłopca napisana przed wojną. We wstępie czytamy: Franek istniał naprawdę. Historia nie jest zmyślona. Fabryki należały wtedy do prywatnych właścicieli. Nie wszyscy ludzie mieli pracę. Panowało bezrobocie. Robotnicy nieraz szukali pracy na próżno przez wiele tygodni, a nawet miesięcy. Byli nawet tacy, co przez kilka lat nie mogli nic znaleźć. Żyli w nędzy zarabiając dorywczo po kilka złotych. Ojciec Franka również stracił pracę w hucie szklanej, chociaż był wykwalifikowanym hutnikiem. Musiał zostawić rodzinę i jeździć po innych miastach w poszukiwaniu roboty. Dlatego Franek postanowił zostać śmieciarzem. Zmuszony ciężką sytuacją finansową rodziny zaczyna handlować butelkami. Jednak jego przedsiębiorczość nie jest dobrze przyjmowana przez rówieśników. Bardzo wciagajaca książka.Zofia Charszewska (1909-1941) – polska pisarka, bardzo płodna autorka wierszy i opowiadań dla dzieci i młodzieży.Początkowo pracowała jako nauczycielka, jednak po kilku latach, z powodu choroby płuc lekarze nie pozwolili Jej pracować w szkole. Musiała przerwać wykonywanie zawodu. Wtedy zaczęła pisać dla dzieci i o dzieciach. Wstąpiła na uniwersytet, na wydział bibliotekarski. Zaczęła zdobywać nowy fach, chociaż już miała własny dom, małego synka i musiała pracować na chleb.Gdyby nie wczesna śmierć Zofii Charszewskiej napewno powstałaby niejedna jeszcze ciekawa książka opisująca życie tych, których los najbardziej Ją obchodził- dzieci robotniczych i chłopskich, dzieci żyjących w trudnych warunkach, nieraz w nędzy i opuszczeniu. Marzyła o Polsce, w której każde dziecko będzie ubrane i syte, każde dziecko będzie mogło się uczyć i bawić beztrosko. Z Jej książek można uczyć się jak kochać ludzi i życie.

Tadżykistan lata 30. Do pracy przy budowie tamy i systemu irigacyjnego przyjeżdża ze Stanów Zjedonocznych inż. Jim Clark. Nowe miejsce, nowi ludzie, których zapał i wiara w budowaną właśnie socjalistyczną przyszłość wpłyną na filozofię młodego Amerykanina." - A któż by cię piwem napoił, gdyby mnie nie było w domu? Porzućcie agitację, towarzyszko sekretarko. Dla mnie moje zdrowie cenniejsze. Nie jestem głupi, żeby pracować na takim upale. Moje serce nie wytrzymuje.- To malaria, to serce. Wszystkie choroby na raz. Ale upał rzeczywiście piekielny. Nie mogę zrozumieć, jak ludzie moga pracować na takim słońcu?- Jak to nie rozumiecie? A któż zbuduje socjalizm? Tu już nie wolno zwracać uwagi na żadną temperaturę. Krystałłow, znany typ antyspołeczny, jak mnie tytułuje nasz kierownik robót, Krystałłow może nie rozumieć. Ale wam nie wypada. Jeżeli wodzowie przestaną rozumieć, to cóż my, zwykli śmiertelnicy?..."Bruno Jasieński (1901-1938) - właściwie Wiktor Zysman – polski poeta pochodzenia żydowskiego, współtwórca polskiego futuryzmu, działacz komunistyczny.Okoliczności jego śmierci były nieznane do 1992 roku. 31 lipca 1937 roku, w okresie wielkiej czystki, został aresztowany przez NKWD. Powszechnie sądzono, że został skazany na 15 lat pobytu w obozie pracy, zesłany na Syberię i zmarł w łagrach sowieckich.

Barwny opis wydarzeń poprzedzających bitwę pod Grunwaldem., która zapoczątkowała upadek potęgi krzyżackiej. Wielkie łowy, pielgrzymka królewska do klasztoru na Świętym Krzyżu, przeprawa wojsk polskich przez Wisłę i połączenie się ich z oddziałami księcia Witolda, a wreszcie wspólny marsz ku nieuchronnej konfrontaji z potężną armią krzyżacką wzmocnioną kwiatem rycerstwa całego ówczesnego Zachodu.Wydarzenia te przeżywamy wraz z młodym bohaterem powieści, Sławkiem, przystawem królewskim czyli osobistym ochroniarzem króla Władysława Jagiełły.Jest to przede wszystkim opowieść o rodzącej się swiadomości narodowej Polaków, o ich niezłomnej woli walki z teutońskim prześladowcą oraz o wielkim wysiłku całego społeczeństwa."Zapanowało chwilowe milczenie, jak gdyby wiadomość o krzyżackich ostrzegaczach dała wszystkim dużo do myślenia, gdy nagle ze środka gromady ozwał się piskliwy głos Mikuły Rojka ze wsi Mąkosy, którego też zwano Przekorą, bo choćby kto gadał najsprawiedliwiej, on zawsze musiał przeczyć nawet najoczywistszej prawdzie ...Walery Przyborowski (1845-1913)- pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (1845-1913) – polski pisarz i historyk. Urodził się w rodzinie szlacheckiej nauczyciela szkoły ludowej. Jako powieściopisarz debiutował w 1869 r. Swoje działania literackie zaczął od romansów i utworów z fabułą powieści kryminalnej. Publikował powieści cieszące się powodzeniem wśrod młodzieży. Sam autor bardziej uważał się za historyka, niż za pisarza. Jako osiemnastolatek uciekł ze szkoły i wraz z kolegami przystąpił do powstania styczniowego. Walczył w oddziałach Langiewicza, był ranny i przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Studiował w Warszawie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Szkoły Głównej. Wtedy też rozpoczął pracę dziennikarską. Współpracował również z różnymi czasopismami, w latach 1885-1886 redagował pismo "Chwila".

Komedia poruszająca problem roli cudzoziemców przy odbudowie Polski, obcych mieszczan lokujących wielkie kapitały, sprawy tolerancji religijnej. Pan Staruszkiewicz, szlachcic osiadły na wsi i prowadzący gospodarstwo według tradycyjnych zwyczajów, chce wydać córkę Elizę za mąż. Jego kandydatem na męża dla Elizy jest pan Marnotrawski, polski szlachcic, który nie posiada własnego majątku, jest mocno zadłużony i obłudny, lecz potrafi pięknymi słówkami przekonać pana Staruszkiewicza do siebie. Eliza, choć żywi niechęć do pana Marnotrawskiego i sama kocha Ernesta, niemieckiego oficera, służącego w wojsku polskim, podporządkowuje się woli ojca. Pani Bywalska, siostra Staruszkiewicza, przekonuje brata, iż wybrał dla córki kiepskiego męża, jednak pan Staruszkiewicz pozostaje przy swoim, uważając, iż jego zięciem może zostać wyłącznie Polak. Koniecznie chce doprowadzić do ślubu jeszcze tego samego dnia, nawet wbrew woli córki, ponieważ przeczytał w kalendarzu, iż zawarty w tym dniu związek małżeński będzie szczęśliwy i udany.Bohomolec Franciszek (1720-1784) polski komediopisarz, poeta, publicysta, jezuita, autor podręczników dla szkół zakonnych. Uczestnik obiadów czwartkowych u króla Stanisława Augusta. Pochodził z okolic Witebska. Syn Pawła Józefa, starosty dworzyckiego, i Franciszki z Cedrowskich. Po latach nauki w wileńskim konwikcie jezuickim wstąpił do tegoż zakonu w wieku lat 17 (studiował filozofię na Akademii Wileńskiej) – od tego momentu do końca życia można mówić o jego służbie zakonnej jako żarliwej pracy nauczyciela, wychowawcy i społecznika. Życie osobiste Bohomolca całkowicie wtopiło się w jego działalność publiczną; nie zachowały się żadne dokumenty tej biografii, które wychodziłyby poza ramy zamknięte funkcjami, jakie sprawował w obrębie zakonu, a później, po jego zniesieniu, na tym samym stanowisku dyrektora drukarni, tyle, że nie jezuickiej, a królewskiej.

"Wesoły marszałek" i inne opowiadania Bogusława Adamowicza. Zbiór pierwotnie wydany w 1922 roku.Bogusław Adamowicz (1870-1944) – poeta, prozaik oraz malarz okresu Młodej Polski. W jego poezji zaobserwować można mocne akcenty patriotyczne, inspiracje symbolizmem, impresjonizmem i parnasizmem, ale też typową młodopolską fascynację perwersjami i erotyką. Jego powieści to głównie fantastyka, utrzymana w stylistyce weird fiction.

Zbiór opowiadań dla młodzieży, pochodzących z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Są to wspomnienia z dzieciństwa i okresu dorastania autora. Kaden-Bandrowski zawiera w nich liczne przemyślenia na temat jego ówczesnych relacji z rodzicami i najbliższym otoczeniem, a także spostrzeżenia dotyczące procesu kształtowania się jego charakteru.Juliusz Kaden-Bandrowski (1885-1944) powieściopisarz, publicysta, krytyk, działacz polityczny i kulturalny. Jeden z najpopularniejszych twórców prozy międzywojnia. Podczas I wojny światowej był adiutantem Józefa Piłsudskiego i kronikarzem I Brygady. Wiele jego powieści (np. "Generał Barcz" czy "Mateusz Bigda") miało wydźwięk polityczny. Był przewodniczącym Związku Literatów Polskich oraz sekretarzem Polskiej Akademii Literatury. Jego książki były przez lata zakazane w PRL. W jego powieściach obecne są elementy behawioryzmu i ekspresjonizmu.

Druga część przedwojennej trylogii kryminalnej Błażejowskiego, a zarazem kontynuacja wątków z "Walizki P.Z."Morderca barona Teitelberga wciąż jest na wolności. Wdowa po baronie, Luiza, zamieszkuje po jego śmierci w berlińskim hotelu Adlon.Chcąc ropocząć nowe życie, wdaje się w romans z księciem Strogowem.Tymczasem w berlińskiej klinice chirurgicznej wybucha epidemia, która rozprzestrzenia się w zastraszającym tempie. Umierają setki ludzi, zamknięte zostają granice.W hotelu, w którym mieszka baronowa, pojawia się japoński bakteriolog, doktor Hiwi, który chce powstrzymać śmiercionośną chorobę...Aleksander Błażejowski (1890 - 1940) – polski dziennikarz i pisarz, autor powieści sensacyjno-kryminalnych. Uważany za pierwszego w Polsce twórcę tego gatunku. Wszystkie jego powieści znajdowały się na liście książek zakazanych w PRL. Znany z tytułów takich jak "Czerwony błazen", "Korytarz podziemny B." oraz z popularnej trylogii kryminalnej ("Walizka P.Z.", "Tajemnica doktora Hiwi", "Tekturowy człowiek").

W jednej z berlińskich willi zamordowany zostaje baron Teitelberg. Śledczy policyjny Blindow rozpoczyna poszukiwania sprawcy. W trakcie dochodzenia dowiaduje się o istnieniu tajemniczej walizki oznaczonej literami "P.Z.", która miała należeć do barona. Sekretna teczka, która może być kluczem w sprawie, została skradziona. Przed Blindowem bardzo trudne zadanie - musi nie tylko schwytać mordercę, ale też rozwikłać zagadkę walizki i zawartych w niej informacji..."Walizka P.Z." to pierwsza część przedwojennej trylogii kryminalnej Błażejowskiego. Do serii należą także tytuły "Tajemnica Doktora Hiwi" oraz "Tekturowy człowiek".Aleksander Błażejowski (1890 - 1940) – polski dziennikarz i pisarz, autor powieści sensacyjno-kryminalnych. Uważany za pierwszego w Polsce twórcę tego gatunku. Wszystkie jego powieści znajdowały się na liście książek zakazanych w PRL. Znany z tytułów takich jak "Czerwony błazen", "Korytarz podziemny B." oraz z popularnej trylogii kryminalnej ("Walizka P.Z.", "Tajemnica doktora Hiwi", Tekturowy człowiek").

Po "Walizce P.Z." i "Tajemnicy doktora Hiwi" nadszedł czas na ostatnią część przedwojennej trylogii kryminalnej Błażejowskiego.Wdowa po baronie Teitelbergu wraz z księciem Strogowem przebywają w Warszawie. Gdy na jaw wychodzi prawdziwa tożsamość księcia, który naprawdę nazywa się Andrzej Raszczyc, Luiza znika bez śladu.Mężczyzna podejmuje desperacką próbę odnalezienia ukochanej. Trop prowadzi do Wiednia. Wkrótce Raszczyc odkrywa, że ktoś depcze mu po piętach. Tajemniczy "Tekturowy człowiek" nie odstępuje go na krok. Okazuje się, że jego obecność może wiązać się ze zbrodnią, która przed laty miała miejsce w Berlinie.Aleksander Błażejowski (1890 - 1940) – polski dziennikarz i pisarz, autor powieści sensacyjno-kryminalnych. Uważany za pierwszego w Polsce twórcę tego gatunku. Wszystkie jego powieści znajdowały się na liście książek zakazanych w PRL. Znany z tytułów takich jak "Czerwony błazen", "Korytarz podziemny B." oraz z popularnej trylogii kryminalnej ("Walizka P.Z.", "Tajemnica doktora Hiwi", Tekturowy człowiek").

Zbiór opowiadań utrzymanych w stylistyce weird fiction - (mieszanka bajki, fantastyki i horroru), z elementami historii i erotyki.Bogusław Adamowicz (1870-1944) – poeta, prozaik oraz malarz okresu Młodej Polski. W jego poezji zaobserwować można mocne akcenty patriotyczne, inspiracje symbolizmem, impresjonizmem i parnasizmem, ale też typową młodopolską fascynację perwersjami i erotyką. Jego powieści to głównie fantastyka, utrzymana w stylistyce weird fiction.

Powieść opisuje autentyczne zdarzenia powstania poznańskiego wiosną 1848 r. Tytułowy bohater jest z pochodzenia chłopem, który dzięki splotowi okoliczności ukończył poznańskie Gimnazjum. Jest wyborowym strzelcem i bierze aktywny udział w powstaniu. Kulminacją powieści jest bitwa o Książ Wielkopolski 29 kwietnia 1848 r. Epilog opowiada historię kolejnej bitwy powstańczej – pod Miłosławiem 30 kwietnia 1848. W powieści i w postaci Stacha Wichury można doszukać się fascynacji pisarza insurekcją kościuszkowską, bitwą pod Racławicami i jej bohaterem Wojciechem Bartoszem Głowackim. Wichura, podobnie jak Bartosz, jest odważnym chłopem i podobnie jak tamten zostaje nobilitowany. W samym nazwisku można się doszukać analogii do Stacha Świstackiego – drugiego chłopskiego bohatera spod Racławic."Wichura stał o kij wsparty i wodził okiem dookoła, jakby podróżnik, co nigdy nie oglądał polskiej zimy, i lekki uśmiech błądził pod furmańskim jego wąsem, gdyż objęła go radosma świadomość, że po dwuletniej, przymusowej rozłące, wstępował znowu na rodzinną swoją ziemię ..."Maciej Roman Wierzbiński (1863 - 1933), polski dziennikarz, działacz i pisarz. Studiował w Berlinie, Antwerpii i Londynie. Był redaktorem "Dziennika Kujawskiego" i tygodnika "Praca". W 1906 roku został skazany na dwa lata więzienia za publikowanie artykułów o antyniemieckim strajku szkolnym we Wrześni. Doświadczenie to wpłynęło na jego dalszą twórczość - w jego powieściach często pojawiały się akcenty skierowane przeciwko pruskiemu zaborcy. Krótko przed śmiercią został wyróżniony nagrodą literacką im. Elizy Orzeszkowej.

Fantastyczna powieść humorystyczna, oparta na popularnym w literaturze lat 20. XX wieku motywie "żółtego niebezpieczeństwa", zakładającym rychłą ekspansję państw Azji na Europę.Powieść umieszczona na liście książek zakazanych w PRL.Bogusław Adamowicz (1870-1944) – poeta, prozaik oraz malarz okresu Młodej Polski. W jego poezji zaobserwować można mocne akcenty patriotyczne, inspracje symbolizmem, impresjonizmem i parnasizmem, ale też typową młodopolską fascynację perwersjami i erotyką. Jego powieści to głównie fantastyka, utrzymana w stylistyce weird fiction.

Opowiadanie, które A. Kuprin napisał w imię poszukiwań wartości nieprzemijających, wspólnych dla wszystkich pokoleń, aż od starożytności.Opis narodzin niezwykłej miłości izraelskiego króla Salomona i młodziutkej Sulamitki. Podczas jej siedmiodniowego pobytu w pałacu król przeżywa uczucia dotąd nieznane, prawdziwsze niż wszystkie te, których doświadczał przedtem. Utwór ten miał być peryfrazą przypisywanej Salomonowi "Pieśni nad pieśniami".Aleksander Kuprin (1870-1938) – rosyjski pisarz. Autor utworów społeczno-obyczajowych. Jego styl łączył surowy realizm z romantycznymi, a nawet sentymentalnymi akcentami. Jego opowiadania były niezwykle popularne w w latach przed I Wojną Światową. Znany głównie z tytułów takich jak "Jama", "Pojedynek" czy "Bransoletka z granatów".

Do hotelu w Warszawie przybywają goście. Od samego początku pobytu wzbudzają podejrzenia. Meldują się w pokoju, następnie zostawiają tam swoje bagaże. Wśród bagaży jest ogromna czerwona skrzynia. Goście wychodzą i nigdy już nie wracają do hotelowego pokoju. Po trzech dniach zostaje wezwana policja. Okazuje się, że tajemniczy goście zostawili w pokoju wszystkie swoje rzeczy. W czerwonej skrzyni znajdują się zwłoki młodej kobiety. Poszukiwania właścicieli kufra nie przynoszą efektów. Sprawę podejmuje detektyw-amator Ludwik Cordier, który zdaje się wiedzieć więcej niż inni. Szybko łapie trop i rozpoczyna rozpaczliwy pościg za zbrodniarzami. Nikt nie wie, że Cordier nie zajmuje się sprawą bezinteresownie, a tajemnica nie dotyczy jedynie śmierci młodej kobiety.Walery Przyborowski - pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (1845-1913) – polski pisarz i historyk. Jako powieściopisarz debiutował w 1869 r. Swoje działania literackie zaczął od romansów i utworów z fabułą powieści kryminalnej. Sam autor bardziej uważał się za historyka, niż za pisarza. Jako osiemnastolatek uciekł ze szkoły i wraz z kolegami przystąpił do powstania styczniowego. Walczył w oddziałach Langiewicza, był ranny i przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Studiował w Warszawie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Szkoły Głównej. Wtedy też rozpoczął pracę dziennikarską. Współpracował również z różnymi czasopismami, w latach 1885-1886 redagował pismo "Chwila".

Ksiazka jest zbiorem opowiadan, rozgrywajacych sie w czasie wojny 1920 roku. Autor opisuje tragiczne losy mlodych zolnierzy,ktorzy walczyli z bolszewikami. I wlasnie ten zbior opowiadan staje sie pomnikiem nie tylko dla tych kilkunastu ukazanych tu postaci, ale dla nich wszystkich, dla tysiecy polskich rycerzy XX wieku poleglych w walce z fala bolszewizmu."e;Dowiedziala sie w pazdzierniku dopiero, ze jej Michas zginal bez wiesci w jednej z bitew pod warszawa. Przyjechala do stolicy, obiegla wszystkie urzedy wojskowe, obeszla wszystkie szpitale, ogladala kazdego rannego, myslac, ze ujrzy synka jedynaka, pocieche i radosc zycia, wypytywala kazdego, ale Michasia nie znalazla i nic sie o nim nie dowiedziala.- Niech pani czeka - pocieszano ja w jakiejs kancelarii wojskowej - moze dostal sie do niewoli i napisze.Zdretwiala, zgrzybiala nagle; powracala do domu, toczac walke z sumieniem.- Dla ojczyzny to uczynilam! - odpowiada glosem stroskanej duszy.- To byla zbrodnia! - rzucilo sumienie twarde slowo ..."e;-

Opowieść o dziejach bomby wędrującej przez różne środowiska i podawanej z rąk do rąk. Juz sam tytuł wskazuje o czym będzie utwór: jest to historia pocisku. Od momentu jego stworzenia (przez polaka -chemika) po jego zniszczenie w odmętach Wisły. Akcja toczy się około roku 1905 w czasie rozruchów robotniczych, w Warszawie, Łodzi i okolicach. Pocisk wedruje przez wiele rąk, które mają mniej lub więcej wspólnego z rewolucją. Sam, niemy świadek wydarzeń w jakiś sposób determinuje losy posiadaczy, wpływa na ich czyny - niekoniecznie dobrze. W końcu, gdy już ma zostać użyty, przez przymierającego głodem szwacza na jego szefie - zawodzi. Okazuje sie, że jest zepsuty. Żołnierze detonują go w Wiśle, ale na tym nie kończy sie jego rola. Wybuch słychać w więźieniu, słyszą go więźniowie - uczestnicy powstania. Jest to tak jakby pobudka i okrzyk - Nie wszystko jeszcze stracone! Jeszcze kiedyś...!!!Andrzej Strug (1871-1937) Tadeusz Gałecki, pisarz i publicysta, działacz ruchu niepodległościowego, więzień Cytadeli warszawskiej i zesłaniec. Podczas I wojny światowej walczył w Legionach i POW. Po wojnie polityk PPS, senator (1928-30). Mason. Współzałożyciel i dwukrotnie (1924, 1935) prezes Związku Zawodowego Literatów Polskich. W swej twórczości zajmował się problemami walki niepodległościowej i jej tradycjami, moralnymi i psychologicznymi powikłaniami rewolucjonistów, krytyką rzeczywistości wolnej Polski.

Na niniejszy tom składają się teksty zawarte w dwóch książkach Czarny Czarownik i Po szerokim świecie. Są one pokłosiem podróży, które autor odbył po Afryce Północnej i Środkowej, Hiszpanii oraz Stanach Zjednoczonych. Zawierają ciekawe obserwacje i refleksje na temat ówczesnego świata francuskich kolonii, północnoafrykańskiego islamu, amerykańskiego ducha rozwoju, a także nowele i szkice dotyczące tych części ziemskiego globu, nierzadko widzianych poprzez pryzmat miejscowej tradycji, potęgi dzikiej przyrody i umiłowania do polowań na "grubego zwierza", nie tylko ze sztucerem, ale i z aparatem fotograficznym w ręku."W Senegalu i w północnym Sudanie spotkać można, i spotkałem istotnie, ślady konkwistadorów z Kartaginy. Nazwali oni tę ziemie - tchnącą śmiercią. Wrażliwy na przejawy natury, skłonny do mistycyzmu i poetyckiego ujęcia rzeczy lud o krwi azjatyckiej tymi kilku słowami określił Afrykę podzwrotnikową. Cały zachodni brzeg tego kontynentu, hen od Sale i Rabatu aż do Kotonu i Duali, groźnie i niegościnnie wita przybyszów ..."Antoni Ossendowski (1876–1945) polski pisarz, podróżnik i działacz społeczny, pochodził z rodziny o korzeniach tatarskich. Niezwykle orginalna, barwna postać, mająca wyjątkowo burzliwe życie. Studiował w Rosji i we Francji (matematyka, nauki przyrodnicze, fizyka i chemia). Początkowo był pracownikiem uniwersyteckim w Petersburgu i Tomsku, jednak szybko górę wzięła jego pasja podróżnicza. W pewnym okresie swego życia działacz rewolucyjny oraz zdecydowany przeciwnik bolszewików. Znał biegle 8 języków, w tym tak egzotyczne jak chiński i mongolski. Był drugim - po Sienkiewiczu - autorem polskim mającym największą liczbę przekładów dzieł na języki obce. W okresie PRL skazany na publiczne zapomnienie z powodu demaskatorskiej książki pt. Lenin, surowo oceniającej rewolucję bolszewicką i jej wodza.Ossendowski był podróżnikiem - globtroterem. Odwiedził m.in. Mandżurię, Mongolię, Kraj Ałtajski, Syberię, Indie, Japonię i Indochiny. Autor ponad 70 publikacji podróżniczych. Zajadły antykomunista. Odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.

"Panienkę" wyróżniono przed laty prestiżową nagrodą w konkursie im. B. Prusa. Akcja toczy się na Polesiu wśród szerokich przestworzy przyrody i krajobrazów cudnych łąk, lasów, rzek i moczarów. Tematem jest obrona starego, ziemiańskiego dworu przed niedołęstwem posiadaczy, rozrzutnością i lekkomyślnością młodego dziedzica. Życiowy i prawdziwy obraz rodzinnego dramatu ma swoją bohaterkę, kochaną i zakochaną, nade wszystko jednak zabiegającą o zachowanie rodzimego majątku."A tymczasem panienka,otulona w swój szary kaptur, patrząc na dzielnie biegnące koniki, myślała:- Ach, gdyby mi wuj dał dobrą rade, bo już sama nie wiem, co robić! pieniędzy, pieniędzy trzeba na wszystkie strony, a skąd mam je wziąć? Żeby mi wuj przynajmniej powiedział, czy ten Pował sprzedawać, czy nie sprzedawać. Okropnie mało dają, ale czekając, jeszcze większa strata. Gdyby choć dali od razu całą sumę, to bym szlachcie kozłowickiej spłaciła za trzy miesiącei na reszę spokojniej czekaliby. Oni mi najgorzej dokuczyli. i księdza procent nie zapłacony, i Basaniewiczowej należy się coś jeszcze. Jeszcze tak ciężkiego roku nie było ..."Emma Dmochowska, polska dramatopisarka, powieściopisarka i działaczka oświatowa.Niemal całe życie poświęciła walce o zachowanie polskości na Kresach i przywrócenie ziem wschodnich Rzeczypospolitej. Od 1890 organizatorka kursów dla nauczycieli. Pracowała w redakcji pisma "Zorza Wileńska" i Jutrzenka". Wydawała pismo "Unia" podczas I wojny światowej. Założyła Związek Patriotyczny Polek. W swojej twórczości literackiej omawiała problemy obyczajowe i społeczne. Niezmiernie staranne wykształcenie, pobierane prywatnie w kraju i za granicą, zeuropeizowało jej umysł, ale nie zaszczepiło prądów kosmopolityzmu. Europa przed jej oczyma nie zasłoniła Polski. Jej dziwnie silna indywidualność uświadomiła sobie od lat najwcześniejszych, że jest Polką kresową, że ma i będzie pełnić obowiązki Polki właśnie na Kresach.

Osiemnastowieczna powieść. Akcja dzieła rozgrywa się na współczesnym, Mauritiusie w kolonii francuskiej. Owdowiała arystokratka, pani de La Tour, straciwszy ukochanego męża, zamieszkuje razem z murzyńską niewolnicą Marią w odosobnionej kotlinie. Spotyka tam bretońską chłopkę Małgorzatę, która uciekła z Francji, będąc w nieślubnej ciąży. Wkrótce obydwie zaprzyjaźnione kobiety wydają na świat dzieci - Małgorzata rodzi syna Pawła, zaś pani de La Tour córkę Wirginię."Paweł i Wirginia wychowują się razem, w pełnej zgodzie z naturą, ich matki planują ich przyszły ślub. Dorastający młodzi zaczynają zresztą odczuwać względem siebie miłość, której nie potrafią nazwać. Nieoczekiwanie jednak ciotka pani de La Tour proponuje wyjazd Wirginii do Francji, gdzie dziewczyna miałaby odebrać staranne wychowanie, a następnie odziedziczyć rodzinną fortunę. Wirginia, która nie chce rozstawać się z ukochanym, dopiero po namowach gubernatora i księdza opuszcza wyspę. W ciągu kilku lat jedynie sporadycznie kontaktuje się z matką i Pawłem; życie we Francji przygnębia ją, ona sama nie potrafi dostosować się do konwenansów, jakie obowiązują ją jako arystokratkę..."Bernardin De Saint Pierre (1737-1814) francuski pisarz, podróżnik i przyrodnik, przyjaciel i uczeń Jana Jakuba Rousseau z którym łączyło go podobne, negatywne nastawienie do cywilizacji i apoteoza życia na łonie natury Największą popularność przyniosła mu powieść sentymentalna "Paweł i Wirginia. Do najważniejszych jego książek należą Studnia nad przyrodą w których z obserwacji zjawisk przyrodniczych autor wyciąga dowód na istnienie Boga. Czyni to często w sposób niekoniecznie naukowy, np. twierdząc, że pchły zostały stworzone czarnymi, aby lepiej było je łapać na skórze. Największą popularność przyniosła mu powieść sentymentalna Paweł i Wirginia opowiadająca o tragicznie zakończonej miłości dwójki dzieci wychowanych w "stanie natury", w oddaleniu od cywilizacji na wyspie Ile-de-france Popularność tej powieści była tak ogromna, że za życia autora doczekała się już około 300 bezprawnych wydań, a nawet Napoleon Bonaparte nie rozstawał się z nią podczas pobytu na Elbie. Wkład Bernardina w rozwój literatury opiera się również na stworzenie tzw. pejzażu emocjonalnego, czyli współgrającego z uczuc.

Młodziutka złotowłosa i o złotym sercu Elżunia, utalentowana muzycznie córka niezamożnych, ale bogatych duchem rodziców. Prawdę ceniących nade wszystko. Wraz z rodzicami i młodszym bratem z Poznania do starego, posępnego zamku na Śląsku, odziedziczonego przez jej matkę. W scenerii pięknych lasów, dworów szlacheckich i leśniczówki, rozwija się pełna przygód i tajemnic akcja powieści. Rodzą się również płomienne uczucia Elżuni i majętnego arystokraty."Opowiadanie Sabiny podniecało ciekawość Elżuni; może w ruinach odnajdzie jaki pamiętnik rodzinny, który naprowadzi ją na ślad tajemnicy? Złota Elżunia, bo tak stryj Szymon nazywał synowicę, wśród nowych myśli i zaciekawienia zapomniała o przykrym zajściu z Berta i szła ku zamkowej górze pełna najlepszych nadziei, pewna, że jeśli nawet, jak stwierdziła Sabina, duchy pokutują w gruzach, to opiekować się one będą drogimi je duch widzi głąb serc ludzkich, a serca ich proste i czyste..."Eugenie Marlitt (1825-1887) niemiecka pisarka, miała studiować muzykę, ale straciła słuch i zajęła się literaturą. Tworzyła w drugiej połowie XIX wieku. Jej bestsellery są przetłumaczone na wiele języków i czytane na całym świecie przez kolejne pokolenia miłośników literatury budzącej wzruszenia i trzymającej w napięciu.

Akcja toczy się w Warszawie i okolicach w dwudziestoleciu międzywojennym.Hrabina Orzelska systematycznie podtruwa swojego męża. Kiedy jest on już obłożnie chory , hrabina wraz ze swoim kochankiem fałszują testament hrabiego planując go zabić.O intrydze przypadkowo dowiaduje się początkujący malarz i próbuje zapobiec morderstwu."Straciłem honor, stoczyłem się w błoto... A teraz... wpajałaś we mni przekonanie, że to tylko o parę dawek narkotyku chodzi, a tymczasem, wciąż stosując proszki, musisz sproawdzić śmierć. I ja ci w tym pomagam! Staję sę mimo woli mordercą! Nie, świadomym zbrodniarzem, bo wiem przecież, do czego dążysz... Łudziłaś mnie dawniej, że pragniesz tylko wydostać jakiś podpis męża, później zię z nim rozejdziesz, a my złączymy się na zawsze. Obeznie w to nie wierze. Nie wierzę... zabijesz go, a mnie, narzędzie, które przestało już być użyteczne, porzucisz... Co dalej? A najstraszliwsze w tej całej tragedii, że czuję, iż staczam się w przepaść, a nie umiem zatrzymać się w pół drogi...O, bo jeszcze kilka twych czułych słówek, a dam ci truciznę! Dam! A ty mi za nią zapłacisz, niczym kurtyzana, pieszczotą. A później roześmiejesz się, żem taki słaby, i zapomnisz o moim istnieniu ..."Stanisław Wotowski (1895–1939) ) – pisarz, dziennikarz, policjant i właściciel prywatnego biura detektywistycznego. Autor wielu powieści kryminalnych, sensacyjnych, historycznych i okultystycznych.Wotowski jako prywatny detektyw na co dzień stykał się z aferami, morderstwami, przestępstwami, które następnie z precyzją kronikarza opisywał w swoich książkach. Interesował się czarną magią, spirytyzmem, okultyzmem. Był równiez znawcą masonerii.

Ksiezniczka Nina Dzawacha-ogly-Dzamata dorasta wsrod malowniczych krajobrazow XIX-wiecznej Gruzji. Nie jest to jednak ksiezniczka typowa. Plynie w niej goralska krew jej matki, a wraz z nia zadziorny temperament. Nie dla niej zasady i ograniczenia - jest wolna i niezalezna jak ptak, ani jej Ojciec, ani Babka nie potrafia jej poskromic. Beztrosko hasa po gorskich przeleczach, az do dnia, w ktorym okazuje sie, ze jest ostatnia przedstawicielka rodu. Zostaje wyslana na pensje do Petersburga, gdzie ma zdobyc wyksztalcenie i nauczyc sie oglady godnej ksiezniczki. Nowe, inne, ale rownie ciekawe zycie przynosi jej wiele niespodzianek, radosci i smutkow. Poznaje tez magiczna moc przyjazni.-

Koszałki - opałki to zbiór felietonów pisanych przez Janusza Korczaka na przełomie XIX i XX wieku. Ukazywały się one na łamach satyrycznego magazynu "Kolce" pod pseudonimem Hen i stanowią zwierciadło mieszczańskiej społeczności ówczesnej Warszawy. Cięte uwagi i lekki styl tworzą błyskotliwą wypowiedź o sprawach istotnych również współcześnie.Ideały bliskie Korczakowi: sprawiedliwość i równość w traktowaniu drugiego człowieka są uniwersalne dla każdej epoki.Janusz Korczak, właśc. Henryk Goldszmit (1878-1942) - prozaik, publicysta, pedagog, autor powieści i opowiadań dla dzieci i młodzieży. Popularyzował wiedzę pedagogiczną i psychologiczną, żądał prawa dziecka do szacunku, zrozumienia i miłości. Zginął w hitlerowskich obozie zagłady w Treblince, dobrowolnie towarzysząc swoim wychowankom z żydowskiego Domu Sierot.Autor m.in powieści: "Dzieci ulicy", "Dziecko salonu", "Spowiedź motyla" oraz utworów skierowanych do dzieci m.in.: "Król Maciuś Pierwszy", "Król Maciuś na wyspie bezludnej", "Kajtuś Czarodziej".

Podczas delegacji w sowieckiej Rosji, Stefan Barczyński - polski inżynier - poznaje Martę, piękną i intrygującą kobietę. Podczas jednego ze spotkań Marta zostaje uprowadzona na oczach Stefana, a on sam dotkliwie pobity.Próba odnalezienia jej kończy się niepowodzeniem. Po powrocie do Warszawy Stefan spotyka przyjaciela z czasów szkolnych, który właśnie wrócił z Ameryki. Nagle, spokojne dotychczas życie Barczyńskiego, staje się pasmem niewyjaśnionych zdarzeń.Genialny przedwojenny kryminał, połączenie sensacyjnej intrygi z klimatem Warszawy lat dwudziestych.Aleksander Błażejowski (1890 - 1940) – polski dziennikarz i pisarz, autor powieści sensacyjno-kryminalnych. Uważany za pierwszego w Polsce twórcę tego gatunku. Wszystkie jego powieści znajdowały się na liście książek zakazanych w PRL. Znany z tytułów takich jak "Czerwony błazen", "Korytarz podziemny B." oraz z popularnej trylogii kryminalnej ("Walizka P.Z.", "Tajemnica doktora Hiwi", Tekturowy człowiek").

Powieść sensacyjno - kryminalna oparta na faktach. Przełom lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku. Do podwarszawskiego zakładu dla nerwowo chorych, w niezwykle tajemniczych okolicznościach zostaje przywieziony trzydziestoletni mężczyzna. Młody człowiek stracił pamięć, nie pamięta nawet swojego nazwiska. Dziwne zachowanie kierującego lecznicą doktora Trettera oraz jednego z pielęgniarzy sprawia, iż mężczyzna zaczyna podejrzewać, że z jego pobytem w zakładzie związana jest jakaś podejrzana historia. Zauważa, że podawana mu mikstura nie tylko mu nie pomaga, lecz po każdej kolejnej dawce czuje się coraz gorzej. Pewnego dnia korzystając z pomocy dobrodusznej i uroczej pielęgniarki, panny Janiny ucieka z lecznicy z zamiarem znalezienia odpowiedzi na pytanie: kim naprawdę jest? Rozpoczyna się trudna walka o odzyskanie własnej tożsamości. Mężczyznę bez nazwiska ściga zawzięty dyrektor Tretter. Osaczają go także nie zawsze dobrze mu życzące osoby z dawnego, zapomnianego świata..."Stanisław Wotowski (1895–1939) ) – pisarz, dziennikarz, policjant i właściciel prywatnego biura detektywistycznego. Autor wielu powieści kryminalnych, sensacyjnych, historycznych i okultystycznych.Wotowski jako prywatny detektyw na co dzień stykał się z aferami, morderstwami, przestępstwami, które następnie z precyzją kronikarza opisywał w swoich książkach. Interesował się czarną magią, spirytyzmem, okultyzmem. Był równiez znawcą masonerii.

Alfred Welski wychodzi z więzienia, gdzie odsiadywał dwuletni wyrok za defraudację.Tylko on wie, że został wrobiony w finansowe malwersacje. Jest przekonany, że został skazany niesłusznie, a faktycznym przestępcą jest zupełnie inna osoba. Bohater stara się ułożyć sobie życie na wolności. Błąka się bez celu po ulicach Warszawy. Szuka normalnej pracy oraz pomocy u dawnych przyjaciół. Spotyka dawnego kompana z celi i w ten sposób trafia do meliny. Okazuje się, że nic w tej nowej rzeczywistości nie jest proste.Szykuje się grubsza robota w pałacyku na Wolskiej. Autor pewną ręką wprowadza czytelnika w kręgi przestępczego półświatka, gdzie nie brak utracjuszy i rzezimieszków, jak również kobiet o gorących sercach. Czy bohater doświadczy zadośćuczynienia i odnajdzie miłość?"Nareszcie... - szepnął młody mężczyzna, spozierając na ponury gmach opuszczony przed chwilą. Stał w potokach porannego majowego słońca, rzucającego złote skry na jego smukłą sylwetkę i twarz wymizerowaną długim pobytem w więzieniu..."Stanisław Wotowski (1895–1939) ) – pisarz, dziennikarz, policjant i właściciel prywatnego biura detektywistycznego. Autor wielu powieści kryminalnych, sensacyjnych, historycznych i okultystycznych.Wotowski jako prywatny detektyw na co dzień stykał się z aferami, morderstwami, przestępstwami, które następnie z precyzją kronikarza opisywał w swoich książkach. Interesował się czarną magią, spirytyzmem, okultyzmem. Był równiez znawcą masonerii.

Dzieci ulicy to debiut powieściowy Janusza Korczaka. Pierwotnie tekst publikowany był w odcinkach na łamach prasy. Bohaterami opowieści są zostawione samym sobie warszawskie dzieci. Wraz z narratorem śledzimy ich losy, wędrując po XIX-wiecznej Warszawie. Głód, przemoc, alkohol i społeczna obojętność to nieustanni towarzysze tej podróży. Zestawienie dziecięcego świata przeżyć i marzeń z tragicznymi realiami stanowi niezwykły opis rzeczywistości schyłku wieku.Janusz Korczak, właśc. Henryk Goldszmit (1878-1942) - prozaik, publicysta, pedagog, autor powieści i opowiadań dla dzieci i młodzieży. Popularyzował wiedzę pedagogiczną i psychologiczną, żądał prawa dziecka do szacunku, zrozumienia i miłości. Zginął w hitlerowskich obozie zagłady w Treblince, dobrowolnie towarzysząc swoim wychowankom z żydowskiego Domu Sierot.Autor m.in powieści: "Dzieci ulicy", "Dziecko salonu", "Spowiedź motyla" oraz utworów skierowanych do dzieci m.in.: "Król Maciuś Pierwszy", "Król Maciuś na wyspie bezludnej", "Kajtuś Czarodziej".

Klątwa wisząca nad rodem Baskerville'ów zbiera kolejne żniwo. Nie żyje Sir Karol, a miejscowi powtarzają, że za jego śmiercią stoi grasująca na wrzosowiskach hrabstwa Devon bestia. Legenda głosi, że za tajemnicze morderstwa odpowiada jeden z członków rodu - Henryk Baskerville, który zaprzedał duszę diabłu, ściągając klątwę na całą rodzinę. Rozwikłania zagadki podejmuje się najsłynniejszy detektywistyczny duet - Sherlock Holmes i jego wierny pomocnik Doktor Watson. Gdy w rodzinnej rezydencji Henryka detektywi trafiają na ślad zbiegłego z więzienia przestępcy sprawa wydaje się bliska rozwiązania. Ale w niedługim czasie podejrzany ginie, najwyraźniej rozszarpany przez dzikie zwierzę. Czy Sir Henryk, kolejny członek rodziny Baskerville'ów może czuć się bezpieczny? Sytuacja znacznie się komplikuje, a tajemnicę klątwy może rozwikłać tylko Sherlock Holmes. Pies Baskerville'ów to jedna z najbardziej znanych powieści o Sherlocku Holmesie, która doczekała się ekranizacji kinowych (z Peterem Cushingiem w roli głównej - 1959) oraz telewizyjnych (z Jeremym Brettem - 1988 oraz z Matem Frewerem - 2000).Sherlock Holmes to najbardziej znany detektyw stworzony przez angielskiego pisarza Arthura Conana Doyle'a. Stary kawaler, wiecznie trzymający fajkę w ustach, rozwiązuje przedziwne zagadki kryminalne. Do mistrzostwa opanował drogę dedukcji, dzięki której na podstawie najdrobniejszych szczegółów potrafi wyciągnąć właściwe wnioski.Współtowarzyszem przygód i nieocenionym wsparciem dla Holmesa jest doktor Watson. Wspólnie tworzą jeden z najbardziej rozpoznawanych duetów na świecie.Na podstawie serii opowiadań i powieści o przygodach Sherlocka Holmesa powstało wiele filmów i seriali. Największą popularność zdobyła kinowa wersja z 2009 roku (reż. Guy Ritchie), w której w rolę głównego bohatera wcielił się Robert Downey Junior, a Watsona zagrał Jude Law. Prawdziwym hitem ostatnich lat stała się serialowa ekranizacja przygód Sherlocka, osadzona we współczesności z brawurową rolą Sherlocka autorstwa Benedicta Cumberbatcha.Sir Arthur Conan Doyle (1859-1930) - brytyjski pisarz, twórca postaci Sherlocka Holmesa - najbardziej znanego detektywa w historii literatury. Doyle miał trudne dzieciństwo, jego ojciec alkoholik i narkoman znęcał się nad rodziną. Matka, by utrzymać rodzinę dorabiała jako praczka. Arthur skończył medycynę, lecz od 1890 roku poświęcił się wyłącznie pisaniu. Jest znany przede wszystkim z utworów kryminalnych, choć pisał także powieści historyczne, fantastyczno-naukowe i sensacyjne. Pasjonował się także spirytyzmem oraz badaniem historii antycznej Grecji. Jego najważniejsze dzieła to: "Pies Baskerville‘ów", "Studium w szkarłacie" oraz wielokrotnie ekranizowana powieść "Zaginiony świat". Co ciekawe, Sir Arthur Conan Doyle pojawia się jako bohater literacki w wielu utworach, m.in. w powieściach "Lista siedmiorga" i "Spisek sześciu" Marka Frosta oraz "Arthur i George" Juliana Barnesa, a także w serii "Kroniki Imaginarium Geographica" Jamesa Owena.

Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. W całym Londynie czuć już świąteczną atmosferę. Jest tylko jeden człowiek, dla którego Wigilia to kolejny zwykły dzień pracy. Ebenezer Scrooge - zrzędliwy skąpiec, dla którego w życiu liczą się tylko zyski. Na co dzień stroni od ludzi, do których czuje jedynie niechęć. Niespodziewanie, za sprawą ducha zmarłego przyjaciela dostaje od życia szansę na zmianę i zupełnie nowy początek... Trzy duchy zabierają go w niesamowitą podróż w czasie, a to wszystko dzieje się właśnie w wigilijną noc! Czy magia świąt na nowo rozgrzeje serce zgorzkniałego starca i przywróci go do życia? Jeszcze nie wszystko stracone...Daj porwać się najbardziej znanej historii bożonarodzeniowej na świecie, która mimo lat nie traci na aktualności! Kto wie, może potrzebujesz jej bardziej niż Scrooge!Charles Dickens (1812-1870) - angielski powieściopisarz epoki wiktoriańskiej. Był synem urzędnika, który trafił do więzienia za długi, przez co Charles już jako dziecko musiał podjąć pracę zarobkową. Pracował w fabryce pasty do butów, a następnie wrócił do szkoły, którą jednak ostatecznie porzucił w wieku 14 lat. Pracował jako urzędnik sądowy, gdzie poznał angielskie prawo i metody pracy prawników. Był samoukiem, a po opanowaniu stenografii został dziennikarzem w londyńskich dziennikach liberalno-reformatorskich. Debiutował szkicami na łamach prasy, pod pseudonimem Boz. Jego pierwsza powieść - "Klub Pickiwcka" zawierała wiele elementów krytyki brytyjskiej administracji, sądownictwa i parlamentu. Po jej sukcesie Dickiens w całości poświęcił się pisaniu. Zmarł we własnym domu po dwóch udarach. Twórczość Charlesa Dickensa stanowi panoramę stosunków społecznych współczesnej mu epoki, ukazując deprawujący wpływ nędzy i niesprawiedliwości. Postacie w jego utworach często są groteskowo wyjaskrawione. Najbardziej znane dzieła Charlesa Dickensa to: "Oliver Twist", "David Coperfield", "Mała Dorrit" i najpopularniejsza historia świąteczna wszech czasów - "Opowieść Wigilijna".