Narrative theme: social issues / social problems

Nel 1944, dalle pagine del Secolo XIX, Flavia Steno commentava causticamente, a proposito dei libri di testo scolastici approvati dal regime fascista, che "in blocco non è eccessivo giudicarli un obbrobrio". Condannata, per questa medesima ragione, a quindici anni di carcere, l’autrice si sarebbe allora rifugiata nel cascinale di Moncalvo, unendosi alla Resistenza e celandosi dietro la falsa identità di "Rina Fantoni". Nello stesso periodo "Basta con l’amore" viene dato alle stampe a Milano: è quindi un’opera tarda, tipica degli ultimi anni della grande cronista e scrittrice. Leggere questo romanzo – così bello e toccante – è come entrare in sintonia con chi l’ha concepito, addentrandosi in una mente che, nonostante le insidie della Storia, ha continuato inesorabilmente a scrivere, scrivere, scrivere...Flavia Steno (1877-1946), pseudonimo di Amelia Cottini Osta, nasce a Lugano. Autrice dapprima di articoli e romanzi d’appendice, si afferma successivamente come corrispondente di guerra, distinguendosi come una fra le uniche donne ad aver documentato la Prima Guerra Mondiale direttamente dal fronte. Il 27 luglio 1944, avendo osteggiato il morente regime fascista in un suo articolo, verrà condannata in contumacia a quindici anni. Nascostasi in un cascinale insieme a dei partigiani – nei pressi di Moncalvo – attenderà la fine della guerra, di cui, fino alla morte, denuncerà le crudeltà. È autrice, fra i tanti romanzi, di "Fra cielo e mare", "Il pallone fantasma" e "L’ultimo sogno".

Dato alle stampe nel 1901, con lo stesso titolo della rivista fondata proprio da Valera, "La folla" è un romanzo a sfondo verista, che risente profondamente della Scapigliatura e degli ideali socialisti dell’autore. Ambientato nel Casone del Terraggio di Porta Magenta, esso è a tutti gli effetti un affresco della vita dei più miserabili, trattati con piglio naturalistico e profonda sensibilità psicologica. Si tratta di una carrellata di volti, storie e paesaggi che rispondono tutti al medesimo paradigma: raccontare la povertà e la disperazione senza pietismi né moralismo. Personaggi come l’Annunciata, che convive col senso di colpa dei tanti aborti fatti, o l’Agata, madre di ben undici figli e che fantastica di ucciderne uno gettandolo dal balcone, si scolpiscono nella mente di chi legge per non uscirne più. Importante testimonianza di un’epoca, "La folla" è anche una sentita denuncia delle ingiustizie che governano la società. Un’opera che non ha perso nulla, quindi, della sua dolorosa attualità...Paolo Valera (1850-1926) nasce a Como da una modesta famiglia di lavoratori. Sposati molto presto gli ideali progressisti, nel 1866 si arruola nell’esercito garibaldino per prendere parte alla Terza Guerra d’Indipendenza. Considerato fra i massimi esponenti della "seconda Scapigliatura", Valera fonda varie riviste d’ispirazione socialista (La plebe, La folla) – che lo costringeranno anche ad alcuni periodi di esilio all’estero – e si afferma come giornalista e autore di romanzi a sfondo verista e naturalistico. Le sue opere più note sono "Milano sconosciuta" (1879), "Gli scamiciati" (1881), "Amori bestiali" (1884) e "La folla" (1901). Poco prima di morire, ridotto ormai ad una condizione di indigenza, scrive una controversa biografia di Mussolini, che desterà reazioni violente sia da parte del regime che del fronte socialista.

Una raccolta di novelle del 1935 in cui l’autrice, Maria Freschi Borgese, racconta di donne italiane durante l’epoca fascista. Sono donne che sopportano solitudine, preconcetti, frustrazioni e matrimoni infelici; sono donne che vivono nell’ombra di piccoli uomini e pregiudizi virili di un’epoca. Sono donne schiacciate, ma mai annichilite, che a testa alta riflettono la resistenza. Sullo sfondo si può udire l’abbaio di due cani litigiosi, anch’essi di estrazione sociale diversa, che vivranno una sventura canina comune.Maria Freschi Borgese, conosciuta anche con lo pseudonimo Erinni (1881 – 1947), è stata una scrittrice e poetessa italiana. Lo stile narrativo è discorsivo e gli intrecci da lei utilizzati sono vicini ai modelli dannunziani. Tra le opere più conosciute troviamo volumi di ricostruzione storico-letteraria come "La contessa Lara. Una vita di passione e di poesia nell’Ottocento italiano" e "L’appassionata di Byron". Fu a lungo redattrice della rivista "Occidente".

Det er 5. maj, 1872. Louis Pio sidder i en celle på Nytorv og venter på en retssag, der vil sende ham i isolationsfængsel i flere år. Hans forbrydelse er, at han har indkaldt til et folkemøde på Nørre Fælled. Opholdet i fængslet bliver dyrt, og han overlever kun, fordi man ikke vil forære arbejderne en martyr."Pio" er en roman om Louis Pio, som startede Socialistiske Blade, lagde grunden til den danske arbejderbevægelse – og dermed Socialdemokratiet – men som snart måtte flygte til Amerika. Han vil forandre verden til det bedre, kæmpe for arbejderne og sikre kvinderne ligestilling – men er der tale om idealisme eller selvbedrag?"Pio" er en afviklingshistorie om et liv, der ikke vil lykkes, men det er også en biografisk roman om en ener, der skubbede til udviklingen herhjemme, kæmpede for forandringer og basale menneskerettigheder og blev mødt af indædt modstand fra et ungt demokrati, der greb til politispioner, skueprocesser, fængsel og bestikkelse for at slippe af med samfundsfjenderne.Kristian Himmelstrup er cand.mag. og har undervist i skrivekunst, dansk sprog og kulturformidling på højskoler og universiteter i Danmark, Sverige og USA. Han debuterede med romanen "Dinosaurens sidste tango" i 2004 og har siden udgivet flere romaner, biografier og fagbøger, blandt andet om kulturformidling.

Huikea filosofinen klassikko.Eletään muinaisessa Babyloniassa. Zadig on nuori mies, joka on monin tavoin moitteeton. Hän ei himoitse mitään, hän ei yritä olla aina oikeassa ja hän suhtautuu arvostavasti naisiin. Kun Zadig rakastuu ensimmäistä kertaa elämässään, hän joutuu yllättäen vastakkain ihmisen pahuuden kanssa. Zadig huomaa, ettei kohtalo tai elämänkulku ole täysin hänen käsissään – ja Zadig löytää tieteestä ja ajattelusta turvasatamansa.Sallimus on proosateos täynnä Voltairen filosofista ajattelua.Ranskalainen Voltaire eli François-Marie Arouet (1694–1778) on maailman tunnetuimpia filosofeja. Hän käsitteli filosofisissa kirjoituksissaan erityisesti yhteiskuntaa ja ihmisoikeuksia.

Un agente debe investigar la muerte sospechosa de una mujer mayor. En medio de esa tarea interroga a la sobrina adoptiva de la difunta, y se siente atraído por ella."El policía" –de las obras más tempranas de la producción literaria de José Rodríguez Chaves– hace coincidir la pesquisa criminal con los pasos veloces y extraños de esa relación, como si quisiera mostrarnos uno de los sitios a los que puede llevar el poder de los sentimientos.José Rodríguez Chaves (Villagarcía de la Torre, Badajoz, 1946 - Madrid, 2016) fue un escritor español y licenciado en Derecho.Entre sus novelas cabe citar: "Un mundo que agoniza" (1971), "Ser temido, ser amado" (1998), "El policía" (2001), "El largo aliento del león" (2005), "Los trabajos de Lisardo el enamorado" (2007), "El divino suceso" (2008), "Urbi et Orbi" (2010) y "Escrito en el viento" (2011).Fue colaborador de revistas y de más de una quincena de periódicos, tanto de ámbito nacional como regional.

Off the windswept coast of Iceland, there’s a ship with a mysterious passenger on board. Her name is Thorgunna, and soon she’ll be dead. But that won’t be the end of her story.Inspired by Iceland folk-tales, "The Waif Woman" is a creepy fable about pride and envy. It hinges on the deathbed promise the locals make to Thorgunna before she passes. Once they break it, her ghost comes calling to wreak revenge."The Waif Woman" was never published in Stevenson’s lifetime, eventually coming out 20 years after his death. It’s a sinister addition to his bibliography, especially recommended for fans of Edgar Allan Poe or Susan Hill.Robert Louis Stevenson (1850–1894) was a Scottish novelist, poet and travel writer. Born in Edinburgh, he suffered from severe health issues for most of his life. Despite this, he still managed to produce some of the century’s most famous stories. These include the classic adventure "Treasure Island" and the horror novella "The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde".Stevenson’s last years were spent on the Samoan island of Upolo, where he became an advocate for Samoan rights. He died in his home of a brain haemorrhage and was buried on the island’s Mount Vaea.

‘Samantha on the Woman Question’ (1913) was written by best-selling American writer and humourist Marietta Holley and tells the story of Samantha and her husband Josiah as they attend a reunion of the Allen family in Washington.Holley’s hugely successful series of Samantha books focus on the character of the sage, small-town woman, Samantha Allen, and her satirical escapades across America with her half-witted husband, Josiah Allen.Famously filled with simple, opinionated, comic characters that pointed out the absurdities of American society at the time, her works shine a light on topical issues such as women's suffrage, racism, class divisions, temperance, and the treatment of women.Marietta Holley (1836–1926) was an American best-selling author and humourist who used satire to comment on U.S. society and politics.She began her literary career writing for newspapers and women’s magazines before publishing her first novel, ‘My Opinions and Betsy Bobbet’s’ in 1873.Holley went on to write over 20 novels, including ‘Round the World with Samantha at the Centennial’ (1876), ‘My Wayward Pardner’ (1880), ‘Miss Richard's Boy’ (1882), and ‘Josiah Allen's Wife’ (1899).Her works popularised women’s rights and criticised sexual double standards and the exploitation of labour. Often compared to Mark Twain, Marietta Holley is one of America's great female humorists.

You know that feeling when you have just sent a text or an email to the wrong person? Well, in the 19th century the equivalent was a wrongly-directed letter - and there is no 'delete' button for pen and paper.The faux pas happens after Eugene de Rastignac briefly meets married society woman Madame de Listomere at a soiree. The following day, Rastignac writes a love letter to his sweetheart - but accidentally sends it to Mme Listomere!Beneath the surface, souls are searched. Was it really an accident or was it subconscious desire? Was Mme Listomere actually pleased to receive the letter?Balzac skillfully shows the strong emotional currents that pull beneath the calm surface of society.Fans of Jane Austen's novels, including 'Pride and Prejudice' and 'Sense and Sensibility' will love this.Honoré de Balzac (1799-1850) was a French novelist and playwright, most famous for a sequence of novels, collectively called 'The Human Comedy'. His signature style was a warts-and-all representation of post-Napoleonic French life, rich in detail and featuring complex, unfiltered characters.The style means Balzac is regarded as one of the pioneers of European literary realism. He is named as an influence on writers including Emile Zola, Henry James, Charles Dickens, and Gustave Flaubert.The first novel he published under his own name was 'Les Chouans' in 1829. In 1834 he hit upon the idea of grouping his novels together to record all of society. The result, over a period of years, was 'The Human Comedy', which comprised three categories: 'Analytic Studies'; 'Philosophical Studies'; 'Studies of Manners'.

Louise van Amerongen is de prachtige dochter van een rijke koopman. Al op jonge leeftijd komt een aanzienlijk oudere resident op visite om haar hand te vragen. Hoewel Louise het huwelijk met deze man niet ziet zitten, hebben haar ouders de intentie om haar aan hem uit te huwelijken...Volgens velen is 'Een huwelijk in Indië' (1873) meer dan een roman, het zou 'een droeve kreet uit het werkelijke leven' belichamen. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Nederlands-Indië en kan ook worden gelezen als een betoog voor het recht op de echtscheiding - zodat vrouwen niet langer konden worden opgesloten in een ongelukkig huwelijk.Mina Kruseman (1839-1922) is een befaamde Nederlandse feministe uit de negentiende eeuw. Ze schreef veel over ongelijke genderverhoudingen en streed voor vrouwenemancipatie, waarmee ze toendertijd voor veel ophef zorgde. Met onder andere haar bekendste roman 'Een huwelijk in Indië' (1873) streed Kruseman in de brede zin voor de onafhankelijkheid van mannen, specifieker voor het betalen van vrouwelijke arbeid en het recht op een echtscheiding. Ze wordt nog steeds geprezen om het onder de maatschappelijke aandacht brengen van de emancipatie via de literatuur.

Od tej pory masz tylko jeden cel: przetrwać.Siedem lat po serii wielkich katastrof Ziemia składa się wyłącznie z pustyń, ruin miast i śmiertelnego wirusa, który dziesiątkuje resztki ludzkości. Większość tych, którym udało się przeżyć, mieszka w Strefach – specjalnych schronach, których opuszczenie grozi szybką śmiercią.A jednak Marion Dallas, zabójczyni pracująca na zlecenie przewodniczącego Strefy A, czuje, że nie może tu zostać ani chwili dłużej. Gdy odkrywa, że jej matka nie żyje, a na siostrze przeprowadzane są brutalne eksperymenty, decyduje się zemścić za wszystkie wyrządzone jej najbliższym krzywdy. Droga, w którą wyruszy, będzie długa i skrajnie niebezpieczna, a Marion będzie musiała zmierzyć się z morderczym upałem, kwaśnymi deszczami i atakiem pozastrefowego gangu. Towarzyszący jej mężczyzna, w ostatniej chwili uratowany przed egzekucją, może pomóc w przetrwaniu tej wyprawy lub... okazać się śmiertelnym wrogiem.Stoczyła się z łóżka. Zakładając spodnie, poczuła wstrząs. Ze ścian sypnął się kurz, a ludzie za-częli jeszcze bardziej hałasować. Dopiero wtedy zdała sobie sprawę z powagi sytuacji. Strefa nie-jednokrotnie była atakowana przez bezstrefowych, buntowników, a ostatnio nawet przez inne strefy, ale jeszcze nigdy nie używano do tego detonacji. Znajdowała się pod ziemią, więc zburze-nie jej było jednoznaczne ze śmiercią wszystkich w środku.Marion dokończyła się ubierać i już znacznie szybszymi ruchami chwyciła plecak. Miała ich co najmniej trzy. Jeden z nich zawsze był spakowany na wypadek nagłej misji. Odpięła nóż od kurtki i wsadziła go za pasek. Chwyciła broń leżącą pod poduszką.

'Afke's tiental' is een bijzonder verhaal over een arm Fries arbeidersgezin.Moeder Afke - 'mem' - heeft maar liefst tien kinderen en zij heeft grote moeite om het gezin financieel overeind te houden. Maar dat weerhoudt haar er niet van om elke dag voor haar kinderen klaar te staan. Zo weet ze met elk klein beetje geld bijzonder slim om te gaan en gebruikt ze stof van haar eigen kleren voor de jurkjes van haar dochters. Bijzonder aan dit verhaal is dat het gebaseerd is op het werkelijke leven van Harmke Feenstra-Tuinstra.Het boek geeft een zeer gedetailleerd beeld van het leven op het Friese platteland in de 19e eeuw.Nynke van Hichtum (1860-1939) was een Friese vertaalster en kinderboekenschrijfster. Ze verzamelde meerdere sprookjes en volksverhalen van over de hele wereld en maakte er verschillende kinderboeken van. Ook vertaalde zij de beroemde verhalen van Winnie de Poeh naar het Nederlands.

‘Het huis Lauernesse’ geeft een bijzondere inkijk in hoe het protestantisme in de zestiende eeuw de samenleving in Nederland veranderde.De komst van het protestantisme was niet enkel een historisch proces, maar had ook effect op de mensen uit die tijd. Zo ook op de adellijke familie Lauerness.De jongste dochter, Ottelijne is pas net meerderjarig geworden. Nu zal ze op zoek moeten naar een geschikte echtgenoot. Vele kandidaten melden zich en uiteindelijk kiest ze voor de rijke maar trotse Aernoud Bakelsze. Alles wordt in gang gezet voor het huwelijk. Maar plots krijgt de familie bezoek van Paul van Mansfeld. Hij predikt het protestantisme en weet al snel ook de jonge Ottelijne te overtuigen. Aernoud blijkt echter streng katholiek. Hij gaat niet akkoord met het nieuwe geloof van Ottelijne en wil de verloving per direct beëindigen.Geertruida Bosboom-Toussaint (1812-1886) was een bekende Nederlandse schrijfster. Ze schreef voornamelijk historische romans en novellen. De levensechte karakters in haar verhalen maakten haar boeken in die tijd zeer populair. Ze wordt gezien als één van de beste schrijfsters van de 19e eeuw. Een van haar bekendste werken, 'Majoor Frans', werd in 1916 ook verfilmd.

Kun Margot saapuu pariisilaiseen kartanoon varakkaan emännän seuraneidiksi, kaikki on uutta ja ihmeellistä. Margotin pää on pyörällä, eikä asiaa ainakaan auta se, että hän rakastuu palavasti talon poikaan. Seuraneiti kuuluu tyystin eri sosiaaliluokkaan kuin isäntäperheensä. Voittaako epäsovinnainen rakkaus sittenkään kaikki esteet?Herttainen pienoisromaani romantiikannälkään! Nuori Margot uskoo koko sydämestään, että on uskallettava rakastaa täysin palkein.Alfred de Musset (1810–1857) oli ranskalainen kirjailija, joka edusti romantiikan aikaa.

Eletään vuotta 1896 Astoriassa, Yhdysvalloissa. Columbia-joen suulla sijaitseva Astoria on hyvä kalapaikka, ja suurin osa ihmisistä saa elantonsa kalastuksesta. Moni alueella asuva kalastaja on syntyperältään suomalainen. Astorian yhteisö toimii yksinkertaisella tavalla: kukin kalastaja kalastaa tietylle keittimölle, jossa kalasta tehdään säilykkeitä. Kun keittimöt päättävät yllättäen alentaa kalasta maksettavaa hintaa, kalastajat ryhtyvät yhteistuumin lakkoon. Vaan miten lakon mahtaa käydä? Onnistuvatko suomalaistaustaiset miehet tavoitteessaan?Tyynen meren rannikolta on kiinnostava tarinakokokoelma, jonka tapahtumat sijoittuvat pääasiassa 1800-luvun Astoriaan.Kirjailija Väinö Hämeen-Anttila (1878–1942) oli alkuperäiseltä nimeltään Väinö Andelin. Hämeen-Anttila oli paitsi tuottelias kääntäjä, myös toimittaja sekä kustannustoimittaja. Hämeen-Anttilan kirjoittama näytelmä Merimiehiä pääsi Kansallisteatterin lavalle vuonna 1902.

Colección completa de las obras de Moratín, compuestas por sus comedias, sus traducciones y su poesía, sus discursos y otros textos. Este libro, en cuya edición participó el propio autor, es la mejor entrada al teatro neoclásico en España, de mano de uno de los dramaturgos más importantes de su época.Empieza este segundo tomo con La comedia nueva, una obra de teatro satírica que critica los dramas épicos de la época. El protagonista, un dramaturgo pobre, espera con su familia en un café, media hora antes de que empiece la representación de su primera obra. La otra obra que forma parte de este volumen es El viejo y la niña, una comedia que critica los matrimonios concertados.Leandro Fernández de Moratín (1760-1828) fue un dramaturgo y poeta madrileño. Su padre, también escritor, lo crio en un ambiente literario. Eso, sumado a su timidez provocada por una enfermedad temprana, hizo que Fernández de Moratín se centrara en las letras desde pequeño. Después de ganar algunos certámenes poéticos, obtuvo un puesto de secretario del conde Cabarrús y eso lo llevó de viaje a varios países europeos, aunque su preferido fue Francia. Amigo de Jovellanos y Goldoni, protegido de Godoy, Fernández de Moratín introdujo el teatro neoclásico francés en España. Además de su amplia obra, trabajó también como traductor de teatro de autores como Molière o Shakespeare.

Un muchacho lee una carta dirigida a su padre, empresario de los toros. Su amigo le pide que organice una corrida en Calasparra.Todo se enreda cuando uno de los toreros, El Rosca, pasa a visitar a Don Pío por su casa y no lo encuentra. Sucede que la esposa y la hija del empresario no sabían de esta ocupación. Otros curiosos toreros, El Tifus y El Zapatillas, se sumarán después.Así comienza "Ciertos son los toros", "juguete cómico en un acto".Joaquín Abati y Díaz (Madrid, 1865 - Madrid, 1936) fue un escritor español, especializado en libretos de zarzuelas.Las obras que llevaban su firma fueron muy populares mientras estuvo activo. Llegó a publicar más de 120 títulos. Entre los más conocidos se incluyen "Ciertos son los toros", "Genio y figura", "El conde de Lavapiés", "La enredadera", "El asombro de Damasco"...Completó la carrera de Derecho, y pese a que nunca ejerció llegó a publicar un libro ("Respuestas a Temas de Derecho Administrativo") muy consultado por quienes tenían que rendir las oposiciones.

"Donne, madonne e bimbi", pubblicato nel 1921, raccoglie in realtà alcune brevi novelle risalenti agli anni giovanili di Panzini. Con lo spirito arguto che lo ha sempre contraddistinto, l’autore si immerge nella quotidianità inesorabile di una Milano che, pur cambiando, sotto sotto rimane sempre un po’ sé stessa. Lasciatevi conquistare dall’estetica panziniana, dalla sua vibrante sensibilità alle più schiette manifestazioni umane, leggendo piccole perle di narrativa come "La biscia", "La ingegnosa signorina Mercedes" e "Un uomo in due". Un libro che, come tanta altra produzione del prolifico autore romagnolo, sembra essere rimasto immune al troppo spesso inclemente effetto del tempo...Alfredo Panzini (1863-1939) nasce a Senigallia, figlio di un medico riminese. Trascorsa l’infanzia a Rimini, frequenta il Convitto Nazionale Foscarini a Venezia e poi l’Università di Bologna, laureandosi in Lettere (fra i suoi docenti, anche Giosuè Carducci). Insegnerà per tutta la vita al Liceo Ginnasio Statale Terenzio Mamiani di Roma, affiancando alla professione di insegnante una vivace produzione letteraria e lessicografica. Nel 1905, infatti, è fra i compilatori del Dizionario Moderno Hoepli. Scrittore estremamente prolifico, firma una trentina di romanzi (fra cui "Rose d’ogni mese", "Il padrone sono me!" e "La sventurata Irminda"), ma è anche autore di vari saggi storici ("Sigismondo Malatesta") e letterari ("L’evoluzione di Giosuè Carducci").

Scritto fra il 1908 e il 1909, e pubblicato da Baldini & Castoldi nel 1911, "Colei che non si deve amare" rappresenta l’esordio narrativo di Guido da Verona, nonché uno dei suoi romanzi più controversi. Incentrato sul delicato tema dell’incesto, esso vede protagonista la camaleontica figura di Arrigo del Ferrante, giovane e benestante arrampicatore sociale. Ossessionato dall’ambizione di scalare le vette della vita mondana, Arrigo sprofonda nella vanità della decadente aristocrazia di inizio Novecento, intessendo parallelamente una relazione morbosa con la sorella Loretta. Loretta, dal canto suo, non disdegna le lusinghe del conte Giuliani, spingendo il fratello Arrigo ad una parabola discendente che culminerà in modo disastroso. Romanzo stralunato, angosciante, "Colei che non si deve amare" merita ancora di essere letto in tutta la sua carica disturbante...Guido Verona (1881-1939) nasce nel comune modenese di Saliceto Panaro da una famiglia ebraica. Dopo aver esordito come poeta dannunziano ("Commemorazione del fatto d’arme di Brichetto", "I frammenti di un poema" e "Bianco amore"), nel 1911 pubblica "Colei che non si deve amare", primo di una lunga serie di romanzi d’appendice che otterranno uno straordinario successo di pubblico. Aggiungendo al suo nome la particella "da" – così da ricalcare la forma dei cognomi ebraici medievali – Verona dà alle stampe veri e proprie bestseller come "Sciogli la treccia, Maria Maddalena" e, soprattutto, "Mimì Bluette fiore del mio giardino", che nel 1922 raggiunge l’impressionante tiratura di 300.000 copie. Attestatosi come l’autore più venduto degli anni Venti, trascorre gli ultimi anni in un rapporto ambivalente col regime fascista. Non è mai stato chiarito se la sua morte sia avvenuta per suicidio (in polemica con le leggi razziali) o per l’aggravarsi dell’angina pectoris che lo affliggeva.

Pubblicato nel 1856 e accolto favorevolmente dalla critica (non solo italiana), "Le memorie di un contadino" narra le vicende personali di Domenico Narcisi, umile contadino che si trasferisce per necessità a Venezia. Con una sensibilità estrema – particolarmente rilevante per l’epoca – Luigia Codemo racconta la miseria del Veneto asburgico senza filtri, regalando ai suoi contemporanei un vero e proprio manifesto di patriottismo, ai posteri un documento inestimabile sulla vita, i riti e i costumi dell’esistenza nelle campagne alla metà del XIX secolo. Adoperando una lingua ibrida, che risente tuttavia in maniera importante della lezione manzoniana, l’autrice dipinge un affresco a tutto tondo dell’orizzonte di vita di Domenico, che nel corso del romanzo entra in contatto con una miriade di personaggi ben definiti e complessi, che arricchiscono l’opera di una coralità che si presta particolarmente bene al tema trattato.Luigia Codemo (1828-1898) nasce a Treviso da una famiglia di intellettuali (il padre Michelangelo è un insegnante di lettere, mentre la madre Cornelia poetessa e traduttrice). Negli anni giovanili viaggia molto, visitando varie zone d’Europa e studiando pittura a Firenze. Nella capitale toscana entra in contatto con i maggiori letterati dell’epoca, fra cui Giusti, Tommaseo e, soprattutto, Alessandro Manzoni. Nel 1851, trasferitasi a Venezia, sposa Carlo di Gerstenbrandt. Considerata fra le più grandi scrittrici della sua generazione, Luigia Codemo è particolarmente interessata a narrare la vita della gente comune – in particolare dei contadini – in un Veneto che attende di emanciparsi finalmente dal giogo austriaco. Autrice di una trentina di opere, fra romanzi, novelle e testi teatrali, è nota soprattutto per "Le memorie di un contadino" (1856), "La rivoluzione in casa" (1869) e "I nuovi ricchi" (1876).

Od euforii do rozpaczy i z powrotemSiedemnastoletnia Sabina może powiedzieć o sobie, że ma wszystko. Wszystko oprócz akceptacji i miłości ze strony najważniejszego w jej życiu mężczyzny – ojca. Gdy ten pewnego dnia postanawia porzucić rodzinę i odejść z domu, codzienność młodej dziewczyny zmienia się w koszmar. Sabina, rozpaczliwie poszukując sposobu na ukojenie bólu, rzuca się w wir życia towarzyskiego. Zaczyna również praktykować samookaleczanie, co staje się jej rytuałem rozładowującym nieustannie towarzyszący jej stres. Nasilające się z każdym dniem poczucie bezsensu życia i obezwładniająca melancholia sprawiają, że w końcu nadchodzi moment, gdy coś w niej pęka...„Piętna" to kontrowersyjna i niezwykle osobista opowieść o zmaganiu się z chorobą psychiczną, która w krótkim czasie potrafi wywrócić całe życie do góry nogami. To również mocny głos w dyskusji o tym, czym jest prawdziwe szczęście i apel o to, by nie bać się walczyć o siebie – za wszelką cenę, do końca.Urszula Król - polska pisarka, autorka „Piętn". Autorka powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jej temat pozostały tajemnicą...

KTO PODNIESIE RĘKĘ NA ZMORĘ,NIGDY NIE ZAZNA SPOKOJU.Pewnego dnia Krzysztof Tuczyński de Wedel, wielki pan na włościach i zagorzały krzewiciel wiary katolickiej, spotyka na drodze piękną chłopkę. Sądząc, że dziewczyna jest protestantką, postanawia ją pohańbić i w ten sposób zasłużyć się w oczach Boga. Gwałcona dziewka rzuca mu w twarz znamienne słowa: Noli me tangere! Wkrótce do Tuczyńskiego dociera wiadomość, że kobieta jest katoliczką, a jej imiona to Maria Magdalena...Prawie cztery wieki później na tej samej drodze ktoś morduje młodą dziewczynę, wracającą z randki do domu. W toku śledztwa okazuje się, że zwłoki kobiety leżały w pozie przywodzącej na myśl wizerunek świętej Marii Magdaleny z pobliskiego kościoła. Wygląda na to, że zmory przeszłości wcale nie odeszły w zapomnienie, co więcej – domagają się zadośćuczynienia...– Panie, medyka, szybko!Krzysztof porwał się zza stołu i mimo protestów wbiegł do komnaty żony. Stanął jak wryty w progu i nie mógł się ruszyć. W łóżku leżała Marianna, spazmatycznie próbując złapać powietrze. Na jej piersiach siedziała postać w białej szacie. Odwróciła do niego głowę, a wtedy poznał zawzięte i harde spojrzenie Marii Magdaleny, którą rano wydał na śmierć. Twarz miała woskowobiałą, bez kropli krwi, niemal przeźroczystą. A na szyi szerokie cięcie.Próbował krzyczeć, aby ją zabrano, ale z gardła wydobywało mu się tylko charczenie. Opadł bezwładnie na kolana. Żona przestała się ruszać. Wtedy zjawa przykryła twarz nowo narodzonego synka dłonią i puściła dopiero, gdy zsiniał. Spojrzała mu jeszcze raz w oczy i rozpłynęła się w powietrzu. Krzysztof nie widział biegających akuszerek, nie słyszał krzyków i zawodzenia. Dał się wyprowadzić z komnaty. Przybyły medyk stwierdził śmierć młodej matki i dziecka.Andreas Hoff - pisarz, autor „Noli me tangere!". Autor powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jego temat pozostały tajemnicą...

Czy obłęd może być usprawiedliwieniem dla zbyt porywczych czynów? Czy da się odzyskać utracone zaufanie?Diana, siostra spowinowaconej z rodziną Forsyte’ów Dinny Cherwell, od lat żyje w strachu i niepewności. Jej mąż został co prawda zamknięty w szpitalu psychiatrycznym, ale kobieta wciąż ma w pamięci jego brutalne zachowania. Gdy pewnego dnia, zupełnie niespodziewanie, mężczyzna pojawia się w domu Diany, całe jej otoczenie jest sparaliżowane strachem. Rodzina ucieka się do ostatecznych środków - próbują wyciągnąć z więzienia Huberta, brata Diany, który odsiaduje wyrok za zabójstwo.Pierwsza część "Końca rozdziału" - ostatniej trylogii sagi rodziny Forsyte'ów. Za ten pasjonujący cykl powieściowy o życiu brytyjskiej socjety na przełomie XIX i XX wieku autor został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. W 1967 r. na podstawie cyklu zrealizowano serial, dzięki któremu losy Forsyte'ów śledził cały świat.Idealna lektura dla miłośników nurtu realizmu krytycznego, w stylu pisarstwa Herberta George'a Wellsa oraz "Lalki" Bolesława Prusa.Cykl trzech powieści, za który autor został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. Przełom XIX i XX wieku, Dinna Cherwell należy do wysoko postawionej brytyjskiej rodziny Forsyte'ów. Wraz z siostrą Dianą i bratem Hubertem funkcjonuje w sferach, które są obiektem zazdrości niższych klas społecznych, a także wdzięcznym tematem do plotek. Ostatecznie majątek i wpływowość nie zmieniają ludzkiego charakteru, pozwalają za to działać z większym rozmachem. Na podstawie cyklu w 2002 r. telewizja ITV zrealizowała serial z udziałem Damiana Lewisa, Ruperta Gravesa i Giny McKee.John Galsworthy (1867-1933) - angielski powieściopisarz i dramaturg, najbardziej znany jako twórca arcydzieła "Saga rodu Forsyte'ów", za które w 1932 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Cykl przedstawia angielską rodzinę z wyższej klasy w latach 1886-1926. W swoich utworach Galsworthy porusza kwestie społeczne, analizuje złożoność życia rodzinnego i portretuje wyższą klasę średnią. Ostro krytykuje przy tym moralność i ideały wiktoriańskiej Anglii. Do jego innych wybitnych dzieł należą "Z czterech stron wiatru", "Srebrna papierośnica", "We dworze" i "Gra o skórę".

Nie jest łatwo żyć i popełniać błędy, gdy oczy całej społeczności są skierowane w Twoją stronę.Klara, młodsza siostra Dinny Cherrell, dała się uwieść egzotycznej przygodzie i wyjechała z mężem do Cejlonu. Szybko zorientowała się jednak, że jej wybranek jest tyranem, a ona w dalekim kraju jest zupełnie bezbronna. Kobieta otwiera sprawę rozwodową i wraca do Anglii. Podczas podróży statkiem poznaje uroczego Tonnyego Crooma. Relacja tych dwojga staje się gorącym tematem w środowisku brytyjskiego mieszczaństwa.Finałowa część "Końca rozdziału" - ostatniej trylogii sagi rodziny Forsyte'ów. Za ten pasjonujący cykl powieściowy o życiu brytyjskiej socjety na przełomie XIX i XX wieku autor został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. W 1967 r. na podstawie cyklu zrealizowano serial, dzięki któremu losy Forsyte'ów śledził cały świat.Autor z pewną fascynacją, ale i krytycyzmem, ilustruje brytyjskie społeczeństwo przełomu wieków. Pod tym względem to doskonała lektura dla miłośników pisarstwa Herberta George'a Wellsa oraz "Lalki" Bolesława Prusa.Cykl trzech powieści, za który autor został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. Przełom XIX i XX wieku, Dinna Cherwell należy do wysoko postawionej brytyjskiej rodziny Forsyte'ów. Wraz z siostrą Dianą i bratem Hubertem funkcjonuje w sferach, które są obiektem zazdrości niższych klas społecznych, a także wdzięcznym tematem do plotek. Ostatecznie majątek i wpływowość nie zmieniają ludzkiego charakteru, pozwalają za to działać z większym rozmachem. Na podstawie cyklu w 2002 r. telewizja ITV zrealizowała serial z udziałem Damiana Lewisa, Ruperta Gravesa i Giny McKee.John Galsworthy (1867-1933) - angielski powieściopisarz i dramaturg, najbardziej znany jako twórca arcydzieła "Saga rodu Forsyte'ów", za które w 1932 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Cykl przedstawia angielską rodzinę z wyższej klasy w latach 1886-1926. W swoich utworach Galsworthy porusza kwestie społeczne, analizuje złożoność życia rodzinnego i portretuje wyższą klasę średnią. Ostro krytykuje przy tym moralność i ideały wiktoriańskiej Anglii. Do jego innych wybitnych dzieł należą "Z czterech stron wiatru", "Srebrna papierośnica", "We dworze" i "Gra o skórę".

Ostrożnie ze wzniosłymi wartościami, mogą zrujnować życie.Edward Pierson jest ortodoksyjnym anglikańskim księdzem. Od swoich wiernych, i od siebie samego, wymaga najwyższych standardów moralnych. Tymczasem jego córka Noel przeżywa młodzieńczą miłość, która za nic ma kościelny rygor. Pierson będzie musiał zdecydować, czy zostać twardym strażnikiem zasad, czy pozwolić dojść do głosu ojcowskiej wyrozumiałości.Zaangażowana społecznie powieść laureata literackiej Nagrody Nobla.Przypadnie do gustu miłośnikom nurtu krytycznego w realizmie społecznym, jak w twórczości Bolesława Prusa czy Marii Konopnickiej.John Galsworthy (1867-1933) - angielski powieściopisarz i dramaturg, najbardziej znany jako twórca arcydzieła "Saga rodu Forsyte'ów", za które w 1932 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Cykl przedstawia angielską rodzinę z wyższej klasy w latach 1886-1926. W swoich utworach Galsworthy porusza kwestie społeczne, analizuje złożoność życia rodzinnego i portretuje wyższą klasę średnią. Ostro krytykuje przy tym moralność i ideały wiktoriańskiej Anglii. Do jego innych wybitnych dzieł należą "Z czterech stron wiatru", "Srebrna papierośnica", "We dworze" i "Gra o skórę".

Zbrodnia i kara w realiach amerykańskiej prosperity.Nieszczęśliwy wypadek samochodowy sprawia, że wokół grupy znajomych Clyde'a Griffithsa zaczyna krążyć policja. Aby uniknąć więzienia, mężczyzna wyjeżdża z miasta i podejmuje ciężką pracę pod zmienionym nazwiskiem, byle tylko przeżyć. Tak mijają mu lata, aż pewnego razu spotyka w Chicago innego uczestnika wypadku. Seria sprzyjających zbiegów okoliczności doprowadza go do zatrudnienia w firmie swojego stryja. Determinacja bratanka robi wrażenie na Samuelu Griffithsie, który niebawem czyni go kierownikiem jednego z oddziałów. Wbrew ostrzeżeniom, Clyde wdaje się w romans z jedną ze swoich pracownic. Jednocześnie otwiera się przed nim perspektywa bogatego ożenku z córką fabrykanta.Pisząc książkę, Dreiser inspirował się prawdziwą historią z kroniki kryminalnej.W 1951 r. George Stevens zekranizował powieść. W filmie pt. "Miejsce pod słońcem" jedną z głównych ról zagrała Elizabeth Taylor.Naturalistyczne opisy i bezkompromisowość w kreśleniu psychologii bohaterów sprawia, że książkę z pewnością docenią miłośnicy pisarstwa Émila Zoli czy Gabrieli Zapolskiej.Theodore Dreiser (1871-1945) - amerykański powieściopisarze i dziennikarz, przedstawiciel naturalizmu w literaturze. Zafascynowany naturą i psychologią ludzi niemoralnych, którzy jednak uparcie prą do przodu i osiągają swoje cele. Do jego najsłynniejszych dzieł należą "Siostra Carrie" i "Tragedia amerykańska". Dreiser wywarł ogromny wpływ na kolejne pokolenia pisarzy, dziś jest uznawany za jednego z gigantów literatury amerykańskiej.

Jadwiga Etta, przezywana Zolojką, jest córką gospodarza w Jastarni. Dziewczyna czuje się rybaczką i najbardziej lubi wypływać w morze. Przez większość czasu pomaga jednak matce w gotowaniu i obsługiwaniu letników. Jej przyjaźń z pannami Marysiami z dobrego domu jest okazją do zapoznania się dwóch światów - wielkomiejskiego i współczesnego z kaszubskim, pełnym dziwnych słów i przekonań. Książka jest nazywana pierwszą polską powieścią morską, przedstawia życie mieszkańców północy kraju po odzyskaniu przez Polskę dostępu do morza.Jerzy Bandrowski (1883-1940) – polski pisarz, dziennikarz, tłumacz języka angielskiego. Absolwent filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim i slawistyki w Pradze. Zadebiutował nowelami w warszawskim „Kurierze Porannym". Współpracował z „Kurierem Świątecznym", lwowskim „Słowem Polskim" i „Kurierem Poznańskim". Był autorem powieści obyczajowych, sensacyjnych oraz książek dla dzieci. W 1951 roku jego utwory znalazły się na liście pozycji objętych cenzurą i wycofano je z polskich bibliotek. Prywatnie był bratem pisarza Juliusza Kadena Bandrowskiego.

Zbrodnia i kara w realiach amerykańskiej prosperity.Na Clyde'a Griffithsa spadają konsekwencje jego podwójnego życia i złamania zasad panujących w firmie stryja. W momencie, gdy mężczyzna planuje zaręczyny z bogatą Sandrą, jego porzucona kochanka informuje go o ciąży. Clyde próbuje doprowadzić do usunięcia dziecka, ale okazuje się to nieskuteczne. Ślub z konieczności, w dodatku z ubogą robotnicą, nie wchodzi w grę, dlatego mężczyzna obmyśla inny sposób na pozbycie się kłopotu.Pisząc książkę, Dreiser inspirował się prawdziwą historią z kroniki kryminalnej.W 1951 r. George Stevens zekranizował powieść. W filmie pt. "Miejsce pod słońcem" jedną z głównych ról zagrała Elizabeth Taylor.Naturalistyczne opisy i bezkompromisowość w kreśleniu psychologii bohaterów sprawia, że książkę z pewnością docenią miłośnicy pisarstwa Émila Zoli czy Gabrieli Zapolskiej.Theodore Dreiser (1871-1945) - amerykański powieściopisarze i dziennikarz, przedstawiciel naturalizmu w literaturze. Zafascynowany naturą i psychologią ludzi niemoralnych, którzy jednak uparcie prą do przodu i osiągają swoje cele. Do jego najsłynniejszych dzieł należą "Siostra Carrie" i "Tragedia amerykańska". Dreiser wywarł ogromny wpływ na kolejne pokolenia pisarzy, dziś jest uznawany za jednego z gigantów literatury amerykańskiej.

Zbrodnia i kara w realiach amerykańskiej prosperity.Clyde Griffiths spędza ubogie dzieciństwo jako syn ulicznego kaznodziei. Już za młodu buntuje się przeciwko biedzie i restrykcyjnej moralności, w których dorastał. Szybko znajduje pracę i z czasem zmienia zajęcia na coraz lepiej płatne. Przy okazji zaczyna obracać się w nowym towarzystwie. Ekonomiczna stabilizacja i ekscytujące rozrywki sprawiają, że jego życie wreszcie staje się radosne. Do czasu, gdy w trakcie jednego z wyjazdów za miasto dochodzi do tragicznego wypadku.Pisząc książkę, Dreiser inspirował się prawdziwą historią z kroniki kryminalnej.W 1951 r. George Stevens zekranizował powieść. W filmie pt. "Miejsce pod słońcem" jedną z głównych ról zagrała Elizabeth Taylor.Naturalistyczne opisy i bezkompromisowość w kreśleniu psychologii bohaterów sprawia, że książkę z pewnością docenią miłośnicy pisarstwa Émila Zoli czy Gabrieli Zapolskiej.Theodore Dreiser (1871-1945) - amerykański powieściopisarze i dziennikarz, przedstawiciel naturalizmu w literaturze. Zafascynowany naturą i psychologią ludzi niemoralnych, którzy jednak uparcie prą do przodu i osiągają swoje cele. Do jego najsłynniejszych dzieł należą "Siostra Carrie" i "Tragedia amerykańska". Dreiser wywarł ogromny wpływ na kolejne pokolenia pisarzy, dziś jest uznawany za jednego z gigantów literatury amerykańskiej.

Nicholas jest szczęśliwym i beztroskim chłopcem, który wraz z rodziną wiedzie dostatnie życie. Niestety, gdy umiera jego ojciec, bohater musi szybko dorosnąć, by utrzymać najbliższych. Zwraca się o pomoc do wuja Ralfa z Londynu, który załatwia mu posadę w szkole. Nicholas z całą rodziną przeprowadza się do stolicy Anglii i rozpoczyna pracę. Okazuje się jednak, że wuj nie zamierza pomagać swoim krewnym bezinteresownie, a dziewiętnastowieczny system szkolnictwa jest opresyjny nie tylko wobec uczniów, ale również wobec początkującego nauczyciela. Na kanwie książki w 1985 r. powstał australijski film animowany, a w 2002 r. premierę miała jej ekranizacja filmowa z udziałem m.in. Anne Hathaway (oba obrazy nosiły tytuł "Nicholas Nickleby").Charles Dickens (1812-1870) - dziewiętnastowieczny angielski powieściopisarz, najwybitniejszy wówczas przedstawiciel powieści społeczno-obyczajowej. Czuły na niesprawiedliwość społeczną, precyzyjnie opisywał życie uboższych sfer i portretował ekscentryków w konwencji groteski i karykatury. Wywodził się z rodziny, która popadła w nędzę, bardzo wcześnie podjął pracę zarobkową w fabryce pasty do butów, uznanie w środowisku literackim zapewniła mu powieść "Klub Pickwicka".