Narrative theme: social issues / social problems

La "Favola di Belfagor arcidiavolo" conosciuta anche col titolo "Belfagor arcidiavolo" o "Il demonio che prese moglie" è l’unica novella di Niccolò Macchiavelli ad essere nota. Studi recenti hanno, in realtà, messo in dubbio la paternità dell’opera, che non sembra attribuibile con certezza al famoso scrittore fiorentino. Ma di cosa parla questa novella scritta tra il 1518 e il 1527 e pubblicata quasi vent’anni dopo? Si tratta di una satira contro i costumi fiorentini dell’epoca – siamo ai tempi di Carlo d’Angiò re di Napoli – che va a inserirsi nella tradizione popolare di quegli anni. Il re degli inferi decide di inviare sulla terra un arcidiavolo e farlo vivere da uomo sposato, per scoprire finalmente se la vita da sposati è davvero peggiore di una vita passata all'inferno.Niccolò di Bernardo dei Machiavelli (1469-1527) nasce a Firenze da una famiglia di popolani abbastanza modesta. Nonostante ciò, riceve una solida formazione umanistica, tale da potersi permettere di concorrere alla segreteria della seconda cancelleria del Comune. Da qui prende le mosse la sua carriera politica attiva, che lo vedrà impegnato anche in altre cariche e missioni diplomatiche. Grande ammiratore di Cesare Borgia, a lui dedicherà la sua opera più celebre, "Il Principe", per cui è considerato il fondatore della scienza politica moderna. Dal 1512, col ritorno dei Medici al governo, Machiavelli si ritirerà a vita privata, dedicandosi alla stesura di opere letterarie, filosofiche e storiche, apprezzate per lo stile semplice, vivo, diretto, capace di rendere chiari anche i concetti più complicati. Tra queste si possono citare "Belfagor arcidiavolo" e le "Istorie Fiorentine".

Schandaalroman over een homoseksuele relatie.Sam en Joop gaan samenwonen in de Pijp. Ze zijn allebei uit hun huis gezet omdat ze geen geheim maken van hun homoseksualiteit. Er hangt een dubbelzinnige sfeer rond het thema: enerzijds worden homo’s vaak aangevallen en beledigd, anderzijds zijn er altijd wel arbeidersjongens die zich voor een aalmoes willen laten verwennen door een homo. Sam heeft het er moeilijker mee dan Joop en komt op een dag met een vriendin naar huis. De spanning loopt op. Een episodische roman, geschreven in het bloemrijke proza van de Tachtigers maar met veel dialoog om de vaart erin te houden.

Aanklacht tegen een leven in armoede.Aan het begin van de twintigste eeuw veranderde schrijver Frans Coenen het geweer van schouder. Niet langer zou hij schrijven over tobberige eenlingen. Hij werd actief in de politiek en dat weerspiegelde zich in zijn proza. ‘Zondagsrust’ beschrijft één dag uit het leven van een arbeidersgezin rond de eeuwwisseling. Verveling en jenever, het bezoek van de schoonmoeder en de daaropvolgende ruzies, de overpeinzingen van vader, moeder en dochtertje – het is allemaal hartverscheurend en tegelijk een maatschappelijke aanklacht.Voor de fans van Nescio, maar dan explicieter en met minder humor.

In questo secondo titolo della serie, che ha per protagonisti i detective Gigi Sambuco e Selmo Dell’Oro, Pavia è oscurata da un incessante manto di pioggia, che sembra quasi riportare a galla le perversioni, altrimenti represse, di un’intera città. Questo, almeno, sembrerebbe essere il caso di Giorgio Grechi, insegnante da una vita al liceo classico e ora in pensione. Animato da pulsioni sessuali mai soddisfatte, così come da un generale, insopprimibile malessere, l’uomo si ritrova invischiato nelle manipolazioni di Silvia, una bella e annoiata rampolla dell’alta società pavese. Sambuco e Dell’Oro, a capo dell’omonima agenzia investigativa sita in Borgo Ticino, saranno pertanto costretti ad un’incursione nei meandri inconfessabili di una Pavia apparentemente tranquilla. A dimostrazione di quanto, a dare giudizi affrettati, ci si possa profondamente sbagliare…©2022 Fratelli Frilli Editori (P)2022 Saga EgmontAlessandro Reali nasce a Pavia nel 1966. Impiegato da anni come chimico in un laboratorio Eni, è un grande appassionato di Scerbanenco, Testori e Simonetta, così come della musica di Gaber e Jannacci. Creatore della coppia di investigatori Sambuco e Dell’Oro, ha esordito nel 2012 con “Fitte nebbie”, cui hanno fatto seguito, fra gli altri, “Risaia crudele” (2014), “Ritorno a Pavia” (2015) e “Il fantasma di San Michele” (2017), tutti editi da Fratelli Frilli. Riferendosi all’impegno di conciliare vita lavorativa e scrittura, ha affermato: “Per me la scrittura è un modo di vivere (come la lettura). Cerco di farlo nel modo più attento possibile”.

Een verboden affaire stort twee mensen in een wereld van problemenAmsterdam, 1894. ‘Kamertjeszonde’ beschrijft de verhouding tussen de bohémien-auteur Alfred Spier en de gehuwde, maar gescheiden levende actrice Georgine Casper. Onophoudelijk moeten deze twee geliefden strijd leveren tegen een uiterst vijandige buitenwereld én tegen de wet. ‘Kamertjeszonde’ is dramatisch en politiek geëngageerd, maar het heeft ook veel ogenblikken van lichtheid. Bijfiguren en dialogen voegen een humoristische toets toe, met dolzinnige gesprekken over het snijden van kalfsvlees of over waarzeggerij, doorsneden met bijzondere scheldwoorden. Dat Heijermans vooral actief was als toneelschrijver merk je op elke bladzijde van deze levendige roman.

Kaj Halvdan vokser som barn op i et sørgeligt og trøstesløst proletarkvarter i København, hvor selv ikke det mest begavede barn bør gøre sig forhåbninger om et bedre liv. De elendige mennesker skildres med følelse og til tider et gran af humor og varme, men hele vejen igennem ser vi den sociale uretfærdighed, der var så tydelig disse steder. ”Et barn blev korsfæstet” er imidlertid langt mere end en skildring af 1800-tallets mørkeste sider. Det er en personlig beretning om et ulykkeligt barns inderste tanker.”Et barn blev korsfæstet” efterfølges af ”I dag flytter vi – sa’ nissen”, som handler om Kaj Halvdans år på valsen i Europa, da han var sluppet ud af sin barndoms sump. Fortællingen om Kaj Halvdans opvækst og udvikling læner sig op ad forfatterens eget liv og har adskillige selvbiografiske træk.Carl Hansen Fahlberg (1870-1939) var en dansk forfatter, der kæmpede sig op fra en udsigtsløs proletaropvækst i de mørkeste dele af København til en strålende karriere i politiet. Han var en vigtig stemme, da man omkring århundredeskiftet forsøgte at råbe folk op for at fortælle dem om den gennemgribende sociale uretfærdighed og fattigdom i byerne. Carl Hansen Fahlberg var homoseksuel og kom i 1906 i fængsel efter at have tilstået homoseksuel opførsel. Derefter emigrerede han til USA og vendte først tilbage til Danmark igen i 1934. Fem år senere begik han selvmord, tynget af en dyb depression.

Què pot canviar en una setmana? La família d'en Carlos està passant per una mala època i ell està ple de dubtes. A sobre, aviat és el seu aniversari i no sap si, en l'estat actual, ha d'alegrar-se'n. És que potser s'ha instal·lat el pessimisme per sempre a la seva vida? El que no sap en Carlos és que tot pot canviar en una setmana.Maria Carme Roca (Barcelona, 21 de novembre de 1955) és llicenciada en Història i Filologia Catalana. Des dels anys noranta ha escrit més de quaranta obres, la major part juvenils o infantils, però també ha treballat en novelles adultes i ha col·laborat en l'elaboració de diversos guions. Ha rebut premis literaris com el Néstor Luján de novela historica o el Premi Barcanova de literatura infantil i juvenil.

Eletään vuotta 1919. Jaakko on nuori mies, jolle aukeaa kokonaan uusi maailma, kun hän muuttaa maaseudulta Helsinkiin. Jaakon unelmat ovat suuria – hän haaveilee kuvataiteilijan töistä. Jaakko on kuitenkin vain tuikitavallinen seinämaalari, joka saa tyytyä työväenluokkaiseen elämään ja töihin rakennuksilla. Kun Jaakko perustaa perheen Mandi-nimisen naisen kanssa, elämä vakiintuu. Pikkuhiljaa punainen aate alkaa saada pariskunnasta voimakkaan otteen. Voisiko elämä on tasa-arvoisempaa? Olisiko heidän parempi elää Neuvostoliitossa?Taivaanrantojen maalari on yhteiskunnallinen romaani Riitta Latvalalta.Kirjailija Riitta Latvala (s. 1964) on ollut vapaa kirjailija jo vuodesta 2007. Sitä ennen hän työskenteli toimittajana.

Nyoversættelse af Rasmus Hastrup som også nyoversatte George Orwells 1984.Dyrene på mr. Jones gård gør oprør og overtager magten. I spidsen står grisene med filosofien om, at alle dyr skal være lige, men efterhånden som tiden går, korrumperes både grisene og resten af gården, og snart er det ikke muligt at skelne mellem dyr og menneske.Animal Farm udkom for første gang på dansk i 1947 under titel Kammerat Napoleon og er kendt som en satirisk allegori over det Sovjetiske styre og Stalin. Det er en evigaktuel roman om de paradoksale menneskelige behov for frihed og magt, og faren ved politisk totalitarisme.

Una nuova carrellata di irresistibili avventure di don Camillo e Peppone, la coppia di amici/nemici più famosi della narrativa italiana, immortalati al cinema da Fernandel e Gino Cervi. Da una parte c'è don Camillo, un prete di un paesino emiliano. Alto e ben piazzato, appassionato di caccia, don Camillo tende a risolvere pragmaticamente e fisicamente questioni ingarbugliate. Dall’altra c’è Peppone, il sindaco comunista del paese, amico d’infanzia di don Camillo e compagno di scorribande giovanili ma ideologicamente l'opposto di don Camillo.Questa raccolta di racconti ci immerge nelle rocambolesche interazioni tra i due, filosoficamente distanti eppure così mondanamente vicini.

"L'ombra del passato" è ambientato in una piccola comunità sulle rive del Po. Qui vive il protagonista, Adone, attraverso le cui ambizioni e insuccessi prendono voce le aspettative e le delusioni di un'intera comunità. Predominanti sono le tematiche dell'abbandono e dell'ingiustizia sociale, ma anche della sofferenza che porta alla conoscenza di sé. La vicenda narrata è il resoconto di alcuni episodi importanti dell'infanzia e dell’adolescenza di Adone. Sullo sfondo si staglia anche il mito del Nuovo Continente, in un momento storico di massicce emigrazioni dall'Europa verso l'America.Grazia Deledda (1871-1936) è stata una scrittrice italiana. Considerata una delle figure più importanti della narrativa del Bel Paese, nel 1926 vinse il Nobel per la letteratura, seconda donna e prima italiana a vincere il prestigioso premio. Tra le sue opere più importanti, molto spesso con l'amata Sardegna come sfondo, ricordiamo "Canne al vento", "La madre", "La via del male", "Cenere", "Elias Portolu".

"Saette ne l’abisso" esemplifica al meglio la prosa e la sensibilità di Mario Mariani, che ai tempi della sua pubblicazione ha da poco fondato il periodico Novella (la ventura Novella 2000, ancora oggi in circolazione come settimanale) e si appresta ad abbandonare l’Italia per una vita di peregrinazioni. I dodici racconti che compongono questa raccolta sono suddivisi per argomento, dipanandosi in quattro sezioni distinte: "Tre misteri", "Tre affari", "Tre perdoni" e "Tre sorrisi". Sempre sul solco della sorniona ironia che lo caratterizza, Mariani assembla così delle piccole perle, capaci di mescolare uno spirito ridanciano e godereccio con gli interessi letterari, scientifici e filosofici dell’autore. Un affresco impetuoso e lucidissimo di un’Italia che, uscita dalla Prima Guerra Mondiale, stava precipitando nel baratro del fascismo...Mario Mariani (1883-1951) nasce a Roma. Cresciuto a Solarolo, ultima i suoi studi nella capitale. Nel 1907 decide di trasferirsi a Berlino, dove inizia a lavorare come corrispondente. Nel 1911 sposa la ballerina Maria Biondi, da cui si separa già durante la Prima Guerra Mondiale (combattuta in prima linea come ufficiale degli Alpini). Trasferitosi a Milano, pubblica i primi racconti e, dopo aver fondato varie riviste, abbandona definitivamente l’Italia in polemica con l’ascesa del fascismo. Dopo lunghe peregrinazioni, trascorrerà gli ultimi anni in Sud America, morendo a Rio de Janeiro. La sua produzione letteraria, che spazia dalle poesie giovanili alla narrativa, è stata pubblicata integralmente da Sonzogno (1947-1951) e consta di titoli dal grande valore, come "Antelucano", "Sott' la naja. Vita e guerra d'alpini" e "Vent’anni dopo".

Una raccolta di storie brevi firmate da una delle penne più famose della letteratura italiana, Edmondo de Amicis, autore del libro "Cuore". All’interno di questi racconti si ritroveranno gli stessi temi, gli stessi ardori che caratterizzano la sua opera più famosa, questa volta incapsulati in pillole più brevi e variopinte. Tanti piccoli affreschi sulla società italiana della seconda metà dell’Ottocento: tra saloni, tram, Torino, feste e moti politici, De Amicis catturerà come nessun altro uno dei periodi più importanti della storia della nazione.Edmondo De Amicis (1846-1908) è stato uno scrittore italiano, tra i più importanti nel panorama nazionale e internazionale. La sua opera "Cuore" è uno dei libri per ragazzi più letti e influenti della storia della letteratura, che lo ha reso una figura importantissima per lo sviluppo di una coscienza letteraria nazionale.

Impossibile resistere al fascino d’altri tempi di questa folgorante raccolta di aneddoti! Mario Mariani ci trascina con sé alla scoperta dell’universo femminile: a volte civettuolo, a volte violento, ma non per questo meno affascinante. Prodotto tipico della sua epoca, certo, ma che mantiene in vita un lato controverso, scandaloso, che non può fare a meno di colpire anche oggi, a distanza di quasi un secolo dalla sua stesura, "Le signore per bene" si offre a più livelli di lettura. Lo si può sfogliare per rivivere un’epoca lontana, o per imparare quali concezioni si potessero avere, riguardo alle donne, ai tempi di Mariani. Ma lo si può anche semplicemente gustare per ciò che è: un’opera brillante, dai contorni vivaci e che colpisce sempre nel segno.Mario Mariani (1883-1951) nasce a Roma. Cresciuto a Solarolo, ultima i suoi studi nella capitale. Nel 1907 decide di trasferirsi a Berlino, dove inizia a lavorare come corrispondente. Nel 1911 sposa la ballerina Maria Biondi, da cui si separa già durante la Prima Guerra Mondiale (combattuta in prima linea come ufficiale degli Alpini). Trasferitosi a Milano, pubblica i primi racconti e, dopo aver fondato varie riviste, abbandona definitivamente l’Italia in polemica con l’ascesa del fascismo. Dopo lunghe peregrinazioni, trascorrerà gli ultimi anni in Sud America, morendo a Rio de Janeiro. La sua produzione letteraria, che spazia dalle poesie giovanili alla narrativa, è stata pubblicata integralmente da Sonzogno (1947-1951) e consta di titoli dal grande valore, come "Antelucano", "Sott' la naja. Vita e guerra d'alpini" e "Vent’anni dopo".

Op een vroege, donkere ochtend worden Sander en zijn broertjes en zusjes ruw gewekt. Ze krijgen allemaal een koude aardappel in de hand gedrukt en worden vervolgens op weg gestuurd. Niet naar school, maar naar een fabriek. Daar werken de meeste kinderen meer dan vijftien uur per dag. De omstandigheden in de fabriek zijn vreselijk. Geen enkel kind heeft nog een gezonde kleur op de wangen. Ze zijn deel geworden van de fabrieksmachines...‘Fabriekskinderen’ (1863) werd geschreven door Jacob Jan Cremer. Hij schreef het verhaal in opdracht van een ingenieur, die met man en macht probeerde om fabrieksarbeid voor kinderen af te schaffen. Een schrijnend maar historisch gezien zeer interessant pleidooi.

Een nieuw verhaal voor grote kinderen.Leentje is een meisje van zeven jaar. Ze heeft goudblonde haren en een vrolijk gezicht. In haar familie wordt ze meestal ‘Schandaal’ genoemd. Leentje pareert de tegenslagen van het leven altijd met een glimlach, en dat is nodig, anno 1920 in Philipsdorp (Eindhoven). Ernstige werkloosheid dwingt de mensen naar de mijnen. Armoede en ziekte kunnen elk ogenblik toeslaan. De heerlijke oude taal vormt een knus verweer tegen de harde realiteit die Heijermans hier beschrijft.‘Vuurvlindertje’ is een vervolg op ‘Droomkoninkje’; de gebeurtenissen volgen elkaar chronologisch op, maar ‘Vuurvlindertje’ is ook apart te lezen.De Nederlander Herman Heijermans (1864 – 1924) heeft een aantal romans op zijn naam staan maar schreef vooral korte verhalen en toneel. Hij schreef onder een aantal pseudoniemen, waaronder Samuel Falkland en Koos Habbema. Heijermans begon als toneelrecensent bij De Telegraaf. De kritieken die hij daarvoor schreef waren erg fel zodat hij al snel veel vijanden maakte. Daarna begon hij zelf ook zelf toneelstukken te schrijven, die zeer sociaal betrokken waren. Bekende voorbeelden hiervan zijn Ghetto (1898) en Op hoop van zegen (1900). Heijermans was ook in de socialistische beweging zeer actief en lid van de SDAP.

Deugd houdt de samenleving bij elkaar... maar ondeugd verenigt mensen.Twee jaar na zijn dood verscheen van Herman Heijermans de onvoltooide roman ‘Duczika’. Duczika woont samen met haar moeder, zus en nicht in een achterbuurt van Berlijn. Armoede is hun lot en het leven is hard, behalve als de altijd vrolijke Erich op bezoek komt. Erich neemt zich voor Duczika een ander en beter leven te bieden. Daarvoor zou zijn rijke oom Friedrich moeten sterven. Maar als de plannen een onverwachte, misdaadroman-achtige wending nemen, blijkt een wereldstad aan de vooravond van WO I geen zachtaardige plek te zijn voor verliefde jonge mensen. 50% drama, 50% aanklacht, 100% meeslepend.De Nederlander Herman Heijermans (1864 – 1924) heeft een aantal romans op zijn naam staan maar schreef vooral korte verhalen en toneel. Hij schreef onder een aantal pseudoniemen, waaronder Samuel Falkland en Koos Habbema. Heijermans begon als toneelrecensent bij De Telegraaf. De kritieken die hij daarvoor schreef waren erg fel zodat hij al snel veel vijanden maakte. Daarna begon hij zelf ook zelf toneelstukken te schrijven, die zeer sociaal betrokken waren. Bekende voorbeelden hiervan zijn Ghetto (1898) en Op hoop van zegen (1900). Heijermans was ook in de socialistische beweging zeer actief en lid van de SDAP.

Een weduwe gebruikt magie om een man aan haar voeten te krijgenDe laatste jaren van de 19de eeuw, Nederlands-Indië. De half-Indische weduwe Den Ekster heeft haar zinnen gezet op een man. Een getrouwde man. Om hem voor zich te winnen neemt ze haar toevlucht tot "de stille kracht", oftewel magie. P.A. Daum vertelt de intrige met zijn typische, nuchtere directheid en altijd met grote interesse voor de wisselwerking tussen Nederlandse en Indische cultuur. Oorspronkelijk geschreven als krantenfeuilleton en daardoor voorzien van tal van cliffhangers. Paulus Adrianus Daum (1850-1898) was een Nederlandse journalist, toneel- en romanschrijver. Hij groeide op in een Haagse volksbuurt, reisde naar Nederlands-Indië en ging daar aan de slag van journalist. Zijn kritiek op de koloniale autoriteiten werd hem niet in dank afgenomen. Hij richtte zijn eigen krant op, die de stem van de Indische Nederlander werd. Om de krant aan hogere verkoopcijfers te helpen, schreef Daum zelfs enkele romans, die in feuilletonvorm gepubliceerd werden. De strategie was succesvol en de romans werden ook gewaardeerd door de kritiek. Boeken als "Goena-Goena" en "Uit de suiker in de tabak" werden na de Tweede Wereldoorlog herontdekt.

A.C. Meyers digte fra 1896 omhandler en lang række vidt forskellige aspekter af livet, som alle optog den sammensatte og passionerede politiker og digter. Digte om kærlighed, social uretfærdighed, politik og barndom står side om side med lejlighedsdigte om de politiske begivenheder, der fyldte så meget i hans kamp for Socialdemokratiet.A.C. Meyer (1858-1938) var dansk stukkatør, socialdemokrat, journalist, forfatter og politiker. Fra barnsben lærte han fattigdommens vilkår at kende, og fra sit hjem på Nørrebro i København overværede han arbejdernes kamp for bedre vilkår. Konfrontationen mellem politi og arbejdere under Slaget på Fælleden i 1872 gjorde stort indtryk på den unge Meyer, og allerede som ung lærling på en symaskinefabrik holdt han sine første politiske taler. Han blev hurtigt en del af fagbevægelsen og siden medlem af Socialdemokratiet, hvor han arbejdede som journalist for partiets dagblad Social-Demokraten. I 1895 blev han valgt til Folketinget, hvor han sad frem til 1932. Gennem hele sit liv og politiske virke var han stærkt optaget af at forbedre forholdene for fattige og især nødlidende børn og grundlagde derfor hjælpeorganisationen Børnenes Kontor i slutningen af 1890'erne. Børnenes Kontor eksisterer stadig og uddeler beklædnings- og fødevarehjælp til værdigt trængende børn.

Peter elsker sin kone og deres ustyrlige rollinger, men hvert host fra den elskede hustru er som en kniv i hjertet. Når hun fra sin sygeseng beder ham forberede sig på, at hun måske snart er borte, kan han dårligt holde til det. For hvad skal han stille op med den uregerlige børneflok, hvis han bliver enkemand? Peter tør ikke stille sig selv det spørgsmål, hvorimod hans kone ikke bekymrer sig om andet.Cornelia Levetzow (1836-1921) var dansk forfatter og udgav frem til 1891 alle sine bøger under pseudonymet J. Hun opnåede stor anerkendelse i både Danmark og udlandet for sine romaner og noveller. Hendes debutroman fra 1860, "En ung piges historie", der må betragtes som et vigtigt bidrag til den danske guvernanteroman, blev en stor succes.

A.C. Meyers digtsamling emmer af politisk engagement og indignation over den sociale uretfærdighed, han havde viet sit liv til at bekæmpe. Digtene er fulde af håb såvel som vrede og kalder på et tiltrængt oprør i det danske samfund."Nogle oprørske digte og andre" udkom første gang i 1933.A.C. Meyer (1858-1938) var dansk stukkatør, socialdemokrat, journalist, forfatter og politiker. Fra barnsben lærte han fattigdommens vilkår at kende, og fra sit hjem på Nørrebro i København overværede han arbejdernes kamp for bedre vilkår. Konfrontationen mellem politi og arbejdere under Slaget på Fælleden i 1872 gjorde stort indtryk på den unge Meyer, og allerede som ung lærling på en symaskinefabrik holdt han sine første politiske taler. Han blev hurtigt en del af fagbevægelsen og siden medlem af Socialdemokratiet, hvor han arbejdede som journalist for partiets dagblad Social-Demokraten. I 1895 blev han valgt til Folketinget, hvor han sad frem til 1932. Gennem hele sit liv og politiske virke var han stærkt optaget af at forbedre forholdene for fattige og især nødlidende børn og grundlagde derfor hjælpeorganisationen Børnenes Kontor i slutningen af 1890'erne. Børnenes Kontor eksisterer stadig og uddeler beklædnings- og fødevarehjælp til værdigt trængende børn.

Sulla falsa riga della sua celeberrima commedia "Le miserie ‘d Monsù Travet", in "La carità del prossimo" Vittorio Bersezio dipinge un quadro impietoso di quella piccola borghesia piemontese – fatta di bottegai da quattro soldi e di miseri impiegati – che popola la sua Torino negli anni immediatamente successivi all’Unità d’Italia. Protagonista del romanzo è Antonio Vanardi, pittore sempre al verde che, perseguitato dai creditori, si ritrova costretto a vivere insieme alla famiglia in una soffitta. Opera schietta, a tratti addirittura crudele, ma che dona a chi la legge una panoramica a trecentosessanta gradi delle miserie (ma anche delle velleità) di un intero sottobosco sociale, che animava tutte le grandi metropoli europee in un periodo critico come quello della rivoluzione industriale.Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

È la casa, luogo di ritrovo e incontro di tutta la famiglia, il centro nevralgico di questo romanzo, che è al tempo stesso una chiara denuncia e una fotografia tragicomica dei vizi e delle contraddizioni della borghesia italiana di inizio Novecento. È tra le mura domestiche che i membri della famiglia indossano e tolgono le proprie maschere con maggior naturalezza, ed è sempre all'interno della casa che vengono risolte le questioni spinose che non devono raggiungere l'orecchio del pubblico. La casa, solitamente intesa come luogo sicuro e protetto di reale autenticità, diventa in questo romanzo - attuale all'epoca come oggi - specchio di ipocrisia e origine di malizia e menzogne. Soltanto scoperchiando la casa, mettendone a nudo le fondamenta e mostrando il lato oscuro dei suoi abitanti, l'autore riesce a mettere in luce le vere debolezze della società borghese e il fallimento definitivo dei suoi valori.Mario Mariani (1883 – 1951) è stato un giornalista, poeta e scrittore italiano attivo nella prima metà del Novecento. Grazie alle proprie origini benestanti, sin da giovane riuscì a inserirsi nei circoli letterari più importanti, arrivando a frequentare personalità di spicco come Gabriele D'Annunzio, Giovanni Pascoli e Giosuè Carducci. Visse per un periodo a Berlino, lavorando come corrispondente estero per un periodico italiano, e successivamente a Nizza e in Belgio, durante la sua fuga dal regime fascista.

Cesare Debaldi nasce in una famiglia della piccola borghesia piemontese, trasferitasi a Torino in cerca di stabilità. Il padre Carlo, che da giovane aveva sognato di fare il pittore, si è ormai rassegnato al grigiore di un’esistenza qualunque. Ma per i figli – e in particolare per Cesare – fa in modo di offrire quanto di meglio si possa trovare. E Cesare, venuto su ingenuo, viziato ed abituato ad ottenere quanto in realtà non potrebbe neanche permettersi, finisce ben presto vittima della vanità di una sempre più decadente borghesia torinese, fatta di salotti chic, donne di piacere e, immancabilmente, debiti. Col solito piglio pungente che lo caratterizza, Bersezio compone un romanzo dai risvolti cinici, ma che nonostante tutto lascia ancora un barlume di speranza: di personaggi benevoli e disinteressati, infatti, se ne possono trovare anche in un mondo che sembra impazzito...Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

Questo romanzo di ispirazione autobiografica racconta la vita e le vicissitudini di Giacomo, alter-ego dell'autore e, come lui, vittima di un conflitto, non soltanto interiore, che vede contrapposte da un lato le proprie origini proletarie e dall'altro le proprie aspirazioni letterarie e intellettuali.Nel corso del romanzo si completerà il doloroso passaggio tra i due mondi ai quali il protagonista non sembra mai completamente appartenere. Sarà, infine, un lungo viaggio in Australia a dare a Giacomo l'ispirazione necessaria per scrivere finalmente il suo primo libro e realizzare così i propri sogni.Giovanni Descalzo (1902 – 1951) è stato uno scrittore e poeta ligure della cosiddetta seconda generazione, insieme ad Adriano Grande e Angelo Barile. Per anni marinaio, contadino, operaio per la Fabbrica Italiana Tubi per necessità, riuscì infine ad affermarsi nel panorama letterario dell'epoca, firmando numerosi romanzi, prose liriche e centinaia di racconti per giornali e riviste.

Al momento della sua prima pubblicazione (1920) "Povero Cristo" ha quasi l’aspetto di una profezia. Incentrato sulla misera vita di Gesualdo Cristofari, esso rappresenta una carrellata di situazioni, di personaggi, che descrive al meglio il convulso primo dopoguerra italiano. Gesualdo, che parla in prima persona, non risparmia stoccate a niente e a nessuno: attacca l’istituzione del matrimonio, la sacralità della famiglia, l’orizzonte di illusoria escatologia offerto tanto dalla religione quanto dal socialismo, il capitalismo, la politica... Neanche la fuga, l’emigrazione verso l’America, la Francia o la Germania, salvano Gesualdo dalla desolazione e dallo squallore. Egli è testimone brutale della perdita di ogni speranza. Impara, per esperienza personale, a diffidare dei sindacalisti. E, sospeso fra l’insonnia e gli adulteri della moglie, preannuncia pure l’avvicinarsi del fascismo, foriero di nuove miserie...Mario Mariani (1883-1951) nasce a Roma. Cresciuto a Solarolo, ultima i suoi studi nella capitale. Nel 1907 decide di trasferirsi a Berlino, dove inizia a lavorare come corrispondente. Nel 1911 sposa la ballerina Maria Biondi, da cui si separa già durante la Prima Guerra Mondiale (combattuta in prima linea come ufficiale degli Alpini). Trasferitosi a Milano, pubblica i primi racconti e, dopo aver fondato varie riviste, abbandona definitivamente l’Italia in polemica con l’ascesa del fascismo. Dopo lunghe peregrinazioni, trascorrerà gli ultimi anni in Sud America, morendo a Rio de Janeiro. La sua produzione letteraria, che spazia dalle poesie giovanili alla narrativa, è stata pubblicata integralmente da Sonzogno (1947-1951) e consta di titoli dal grande valore, come "Antelucano", "Sott' la naja. Vita e guerra d'alpini" e "Vent’anni dopo".

In una Torino grigia e fredda, investita dalla rivoluzione industriale, si muovono i personaggi di cui Bersezio ha necessità per scrivere il proprio grande romanzo sociale. Lo specifica già nella prefazione: non intende avventurarsi in grandi spiegazioni o in astrusi filosofemi! No, per spiegare che cosa sia davvero, quella "plebe" di cui tanto si parla, l’autore sceglie la via del romanzo. E "La plebe" (1869) è un romanzo duro, coriaceo, a volte crudele. Proprio come la vita in una società che si è dimenticata di essere anche – e soprattutto – umana... Molti i personaggi, tante le situazioni, ma ovunque la miseria. E Bersezio ce ne ha fatto dono attraverso una finzione letteraria che non ha niente da invidiare a Dickens!Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

Eind van de 19de eeuw, Amsterdam. Kees Bakels is een gewone jongen, op de grens tussen kindertijd en puberteit. Hij gaat naar school. Hij wordt verliefd. Hij kijkt scherp om zich heen. Maar Kees heeft ook een sterke verbeeldingskracht, die hem vaak laat dromen over hoe de zaken zouden kunnen zijn. En misschien is dat maar goed ook, want het gaat Kees niet altijd voor de wind. "Kees de jongen" is het bekendste boek van Theo Thijssen, een bitterzoet verhaal over hoop en armoede, dromen en realiteit, deels geïnspireerd door de jeugd van de auteur zelf. In 2003 werd "Kees de jongen" verfilmd. Het personage was toen al onsterfelijk geworden en dook op in een roman van Remco Campert, een lied van Boudewijn de Groot en nog tal van andere kunstwerken.Theo Thijssen (Theodorus Johannes Thijssen, 1879-1943) was een Nederlands schrijver, onderwijzer en socialistisch politicus. Hij is onsterfelijk geworden door zijn creatie Kees de jongen, uit de gelijknamige roman. Het onderwijs was ontzettend belangrijk in zijn leven en dat merk je op elk van de 2.500 bladzijden die hij bij elkaar pende. Hij respecteert het kind als individu en weet de kinderlijke ervaring van de grotemensenwereld weer te geven in bitterzoet proza. Licht en humoristisch toont hij ons de wereld van de Amsterdamse jeugd, onderwijzers en vele anderen uit de vroege 20ste eeuw.

Een experimenteel werk dat zijn tijd ver vooruit is, waarin feit en fictie, verzonnen feiten met documenten uit die tijd worden vermengd. Zo volgen we de avonturen van de onbekende dichter Camoes in het 16e eeuwse Portugal, terwijl het Spaanse kolonisatieproces zich om hem heen ontvouwt en het landschap van de wereld totaal verandert. Aan de andere kant speelt zich het leven af van een 20e eeuwse marconist. De levens van de twee protagonisten kennen een aantal eigenaardige gelijkenissen.J.J. Slauerhoff (1896 - 1936) was een belangrijke Nederlandse dichter tijdens het interbellum, geboren te Leeuwarden in 1898. Zijn leven lang combineerde hij zijn werk als arts met zijn het publiceren van poëzie, een discipline waarin hij als een meester werd beschouwd. Tijdens zijn laatste reis naar Zuid Afrika liep hij Malaria op, een ziekte die een enorme tol van zijn schrijfwerk eiste en welke hem uiteindelijk het leven kostte. Hoewel J.J. Slauerhoff slechts 38 werd heeft hij een uniek en geroemd poëtisch oeuvre nagelaten. Slauerhoff ontving in 1934 de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs.

Jak wyglądałby świat, w którym odnaleziono lekarstwo na każdą chorobę? Tę cudowną właściwość posiadają tytułowe łzy diabła, które jednakże okazują się być narkotykiem. Po jego zażyciu ludzie są bezwolni i podatni na wszelkie nakazy i zakazy rządzących, bezwzględnie wykorzystujących niemoralnie zdobyte przywileje. W powieści pojawiają się historia królewicza Izaata, wyruszającego na wojnę z Wysokimi, oraz opowieść o cierpiącym na amnezję Znajdzie. Ta wielowątkowa historia science fiction spodoba się nie tylko miłośnikom gatunku, ale i amatorom powieści obfitujących w opisy bitew, niebezpiecznych akcji oraz rodzących się w niełatwych warunkach przyjaźni i miłości.