Narrative theme: social issues / social problems

Een weduwe gebruikt magie om een man aan haar voeten te krijgenDe laatste jaren van de 19de eeuw, Nederlands-Indië. De half-Indische weduwe Den Ekster heeft haar zinnen gezet op een man. Een getrouwde man. Om hem voor zich te winnen neemt ze haar toevlucht tot "de stille kracht", oftewel magie. P.A. Daum vertelt de intrige met zijn typische, nuchtere directheid en altijd met grote interesse voor de wisselwerking tussen Nederlandse en Indische cultuur. Oorspronkelijk geschreven als krantenfeuilleton en daardoor voorzien van tal van cliffhangers. Paulus Adrianus Daum (1850-1898) was een Nederlandse journalist, toneel- en romanschrijver. Hij groeide op in een Haagse volksbuurt, reisde naar Nederlands-Indië en ging daar aan de slag van journalist. Zijn kritiek op de koloniale autoriteiten werd hem niet in dank afgenomen. Hij richtte zijn eigen krant op, die de stem van de Indische Nederlander werd. Om de krant aan hogere verkoopcijfers te helpen, schreef Daum zelfs enkele romans, die in feuilletonvorm gepubliceerd werden. De strategie was succesvol en de romans werden ook gewaardeerd door de kritiek. Boeken als "Goena-Goena" en "Uit de suiker in de tabak" werden na de Tweede Wereldoorlog herontdekt.

A.C. Meyers digte fra 1896 omhandler en lang række vidt forskellige aspekter af livet, som alle optog den sammensatte og passionerede politiker og digter. Digte om kærlighed, social uretfærdighed, politik og barndom står side om side med lejlighedsdigte om de politiske begivenheder, der fyldte så meget i hans kamp for Socialdemokratiet.A.C. Meyer (1858-1938) var dansk stukkatør, socialdemokrat, journalist, forfatter og politiker. Fra barnsben lærte han fattigdommens vilkår at kende, og fra sit hjem på Nørrebro i København overværede han arbejdernes kamp for bedre vilkår. Konfrontationen mellem politi og arbejdere under Slaget på Fælleden i 1872 gjorde stort indtryk på den unge Meyer, og allerede som ung lærling på en symaskinefabrik holdt han sine første politiske taler. Han blev hurtigt en del af fagbevægelsen og siden medlem af Socialdemokratiet, hvor han arbejdede som journalist for partiets dagblad Social-Demokraten. I 1895 blev han valgt til Folketinget, hvor han sad frem til 1932. Gennem hele sit liv og politiske virke var han stærkt optaget af at forbedre forholdene for fattige og især nødlidende børn og grundlagde derfor hjælpeorganisationen Børnenes Kontor i slutningen af 1890'erne. Børnenes Kontor eksisterer stadig og uddeler beklædnings- og fødevarehjælp til værdigt trængende børn.

Peter elsker sin kone og deres ustyrlige rollinger, men hvert host fra den elskede hustru er som en kniv i hjertet. Når hun fra sin sygeseng beder ham forberede sig på, at hun måske snart er borte, kan han dårligt holde til det. For hvad skal han stille op med den uregerlige børneflok, hvis han bliver enkemand? Peter tør ikke stille sig selv det spørgsmål, hvorimod hans kone ikke bekymrer sig om andet.Cornelia Levetzow (1836-1921) var dansk forfatter og udgav frem til 1891 alle sine bøger under pseudonymet J. Hun opnåede stor anerkendelse i både Danmark og udlandet for sine romaner og noveller. Hendes debutroman fra 1860, "En ung piges historie", der må betragtes som et vigtigt bidrag til den danske guvernanteroman, blev en stor succes.

A.C. Meyers digtsamling emmer af politisk engagement og indignation over den sociale uretfærdighed, han havde viet sit liv til at bekæmpe. Digtene er fulde af håb såvel som vrede og kalder på et tiltrængt oprør i det danske samfund."Nogle oprørske digte og andre" udkom første gang i 1933.A.C. Meyer (1858-1938) var dansk stukkatør, socialdemokrat, journalist, forfatter og politiker. Fra barnsben lærte han fattigdommens vilkår at kende, og fra sit hjem på Nørrebro i København overværede han arbejdernes kamp for bedre vilkår. Konfrontationen mellem politi og arbejdere under Slaget på Fælleden i 1872 gjorde stort indtryk på den unge Meyer, og allerede som ung lærling på en symaskinefabrik holdt han sine første politiske taler. Han blev hurtigt en del af fagbevægelsen og siden medlem af Socialdemokratiet, hvor han arbejdede som journalist for partiets dagblad Social-Demokraten. I 1895 blev han valgt til Folketinget, hvor han sad frem til 1932. Gennem hele sit liv og politiske virke var han stærkt optaget af at forbedre forholdene for fattige og især nødlidende børn og grundlagde derfor hjælpeorganisationen Børnenes Kontor i slutningen af 1890'erne. Børnenes Kontor eksisterer stadig og uddeler beklædnings- og fødevarehjælp til værdigt trængende børn.

Sulla falsa riga della sua celeberrima commedia "Le miserie ‘d Monsù Travet", in "La carità del prossimo" Vittorio Bersezio dipinge un quadro impietoso di quella piccola borghesia piemontese – fatta di bottegai da quattro soldi e di miseri impiegati – che popola la sua Torino negli anni immediatamente successivi all’Unità d’Italia. Protagonista del romanzo è Antonio Vanardi, pittore sempre al verde che, perseguitato dai creditori, si ritrova costretto a vivere insieme alla famiglia in una soffitta. Opera schietta, a tratti addirittura crudele, ma che dona a chi la legge una panoramica a trecentosessanta gradi delle miserie (ma anche delle velleità) di un intero sottobosco sociale, che animava tutte le grandi metropoli europee in un periodo critico come quello della rivoluzione industriale.Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

È la casa, luogo di ritrovo e incontro di tutta la famiglia, il centro nevralgico di questo romanzo, che è al tempo stesso una chiara denuncia e una fotografia tragicomica dei vizi e delle contraddizioni della borghesia italiana di inizio Novecento. È tra le mura domestiche che i membri della famiglia indossano e tolgono le proprie maschere con maggior naturalezza, ed è sempre all'interno della casa che vengono risolte le questioni spinose che non devono raggiungere l'orecchio del pubblico. La casa, solitamente intesa come luogo sicuro e protetto di reale autenticità, diventa in questo romanzo - attuale all'epoca come oggi - specchio di ipocrisia e origine di malizia e menzogne. Soltanto scoperchiando la casa, mettendone a nudo le fondamenta e mostrando il lato oscuro dei suoi abitanti, l'autore riesce a mettere in luce le vere debolezze della società borghese e il fallimento definitivo dei suoi valori.Mario Mariani (1883 – 1951) è stato un giornalista, poeta e scrittore italiano attivo nella prima metà del Novecento. Grazie alle proprie origini benestanti, sin da giovane riuscì a inserirsi nei circoli letterari più importanti, arrivando a frequentare personalità di spicco come Gabriele D'Annunzio, Giovanni Pascoli e Giosuè Carducci. Visse per un periodo a Berlino, lavorando come corrispondente estero per un periodico italiano, e successivamente a Nizza e in Belgio, durante la sua fuga dal regime fascista.

Cesare Debaldi nasce in una famiglia della piccola borghesia piemontese, trasferitasi a Torino in cerca di stabilità. Il padre Carlo, che da giovane aveva sognato di fare il pittore, si è ormai rassegnato al grigiore di un’esistenza qualunque. Ma per i figli – e in particolare per Cesare – fa in modo di offrire quanto di meglio si possa trovare. E Cesare, venuto su ingenuo, viziato ed abituato ad ottenere quanto in realtà non potrebbe neanche permettersi, finisce ben presto vittima della vanità di una sempre più decadente borghesia torinese, fatta di salotti chic, donne di piacere e, immancabilmente, debiti. Col solito piglio pungente che lo caratterizza, Bersezio compone un romanzo dai risvolti cinici, ma che nonostante tutto lascia ancora un barlume di speranza: di personaggi benevoli e disinteressati, infatti, se ne possono trovare anche in un mondo che sembra impazzito...Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

Questo romanzo di ispirazione autobiografica racconta la vita e le vicissitudini di Giacomo, alter-ego dell'autore e, come lui, vittima di un conflitto, non soltanto interiore, che vede contrapposte da un lato le proprie origini proletarie e dall'altro le proprie aspirazioni letterarie e intellettuali.Nel corso del romanzo si completerà il doloroso passaggio tra i due mondi ai quali il protagonista non sembra mai completamente appartenere. Sarà, infine, un lungo viaggio in Australia a dare a Giacomo l'ispirazione necessaria per scrivere finalmente il suo primo libro e realizzare così i propri sogni.Giovanni Descalzo (1902 – 1951) è stato uno scrittore e poeta ligure della cosiddetta seconda generazione, insieme ad Adriano Grande e Angelo Barile. Per anni marinaio, contadino, operaio per la Fabbrica Italiana Tubi per necessità, riuscì infine ad affermarsi nel panorama letterario dell'epoca, firmando numerosi romanzi, prose liriche e centinaia di racconti per giornali e riviste.

Al momento della sua prima pubblicazione (1920) "Povero Cristo" ha quasi l’aspetto di una profezia. Incentrato sulla misera vita di Gesualdo Cristofari, esso rappresenta una carrellata di situazioni, di personaggi, che descrive al meglio il convulso primo dopoguerra italiano. Gesualdo, che parla in prima persona, non risparmia stoccate a niente e a nessuno: attacca l’istituzione del matrimonio, la sacralità della famiglia, l’orizzonte di illusoria escatologia offerto tanto dalla religione quanto dal socialismo, il capitalismo, la politica... Neanche la fuga, l’emigrazione verso l’America, la Francia o la Germania, salvano Gesualdo dalla desolazione e dallo squallore. Egli è testimone brutale della perdita di ogni speranza. Impara, per esperienza personale, a diffidare dei sindacalisti. E, sospeso fra l’insonnia e gli adulteri della moglie, preannuncia pure l’avvicinarsi del fascismo, foriero di nuove miserie...Mario Mariani (1883-1951) nasce a Roma. Cresciuto a Solarolo, ultima i suoi studi nella capitale. Nel 1907 decide di trasferirsi a Berlino, dove inizia a lavorare come corrispondente. Nel 1911 sposa la ballerina Maria Biondi, da cui si separa già durante la Prima Guerra Mondiale (combattuta in prima linea come ufficiale degli Alpini). Trasferitosi a Milano, pubblica i primi racconti e, dopo aver fondato varie riviste, abbandona definitivamente l’Italia in polemica con l’ascesa del fascismo. Dopo lunghe peregrinazioni, trascorrerà gli ultimi anni in Sud America, morendo a Rio de Janeiro. La sua produzione letteraria, che spazia dalle poesie giovanili alla narrativa, è stata pubblicata integralmente da Sonzogno (1947-1951) e consta di titoli dal grande valore, come "Antelucano", "Sott' la naja. Vita e guerra d'alpini" e "Vent’anni dopo".

In una Torino grigia e fredda, investita dalla rivoluzione industriale, si muovono i personaggi di cui Bersezio ha necessità per scrivere il proprio grande romanzo sociale. Lo specifica già nella prefazione: non intende avventurarsi in grandi spiegazioni o in astrusi filosofemi! No, per spiegare che cosa sia davvero, quella "plebe" di cui tanto si parla, l’autore sceglie la via del romanzo. E "La plebe" (1869) è un romanzo duro, coriaceo, a volte crudele. Proprio come la vita in una società che si è dimenticata di essere anche – e soprattutto – umana... Molti i personaggi, tante le situazioni, ma ovunque la miseria. E Bersezio ce ne ha fatto dono attraverso una finzione letteraria che non ha niente da invidiare a Dickens!Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

Eind van de 19de eeuw, Amsterdam. Kees Bakels is een gewone jongen, op de grens tussen kindertijd en puberteit. Hij gaat naar school. Hij wordt verliefd. Hij kijkt scherp om zich heen. Maar Kees heeft ook een sterke verbeeldingskracht, die hem vaak laat dromen over hoe de zaken zouden kunnen zijn. En misschien is dat maar goed ook, want het gaat Kees niet altijd voor de wind. "Kees de jongen" is het bekendste boek van Theo Thijssen, een bitterzoet verhaal over hoop en armoede, dromen en realiteit, deels geïnspireerd door de jeugd van de auteur zelf. In 2003 werd "Kees de jongen" verfilmd. Het personage was toen al onsterfelijk geworden en dook op in een roman van Remco Campert, een lied van Boudewijn de Groot en nog tal van andere kunstwerken.Theo Thijssen (Theodorus Johannes Thijssen, 1879-1943) was een Nederlands schrijver, onderwijzer en socialistisch politicus. Hij is onsterfelijk geworden door zijn creatie Kees de jongen, uit de gelijknamige roman. Het onderwijs was ontzettend belangrijk in zijn leven en dat merk je op elk van de 2.500 bladzijden die hij bij elkaar pende. Hij respecteert het kind als individu en weet de kinderlijke ervaring van de grotemensenwereld weer te geven in bitterzoet proza. Licht en humoristisch toont hij ons de wereld van de Amsterdamse jeugd, onderwijzers en vele anderen uit de vroege 20ste eeuw.

Een experimenteel werk dat zijn tijd ver vooruit is, waarin feit en fictie, verzonnen feiten met documenten uit die tijd worden vermengd. Zo volgen we de avonturen van de onbekende dichter Camoes in het 16e eeuwse Portugal, terwijl het Spaanse kolonisatieproces zich om hem heen ontvouwt en het landschap van de wereld totaal verandert. Aan de andere kant speelt zich het leven af van een 20e eeuwse marconist. De levens van de twee protagonisten kennen een aantal eigenaardige gelijkenissen.J.J. Slauerhoff (1896 - 1936) was een belangrijke Nederlandse dichter tijdens het interbellum, geboren te Leeuwarden in 1898. Zijn leven lang combineerde hij zijn werk als arts met zijn het publiceren van poëzie, een discipline waarin hij als een meester werd beschouwd. Tijdens zijn laatste reis naar Zuid Afrika liep hij Malaria op, een ziekte die een enorme tol van zijn schrijfwerk eiste en welke hem uiteindelijk het leven kostte. Hoewel J.J. Slauerhoff slechts 38 werd heeft hij een uniek en geroemd poëtisch oeuvre nagelaten. Slauerhoff ontving in 1934 de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs.

Jak wyglądałby świat, w którym odnaleziono lekarstwo na każdą chorobę? Tę cudowną właściwość posiadają tytułowe łzy diabła, które jednakże okazują się być narkotykiem. Po jego zażyciu ludzie są bezwolni i podatni na wszelkie nakazy i zakazy rządzących, bezwzględnie wykorzystujących niemoralnie zdobyte przywileje. W powieści pojawiają się historia królewicza Izaata, wyruszającego na wojnę z Wysokimi, oraz opowieść o cierpiącym na amnezję Znajdzie. Ta wielowątkowa historia science fiction spodoba się nie tylko miłośnikom gatunku, ale i amatorom powieści obfitujących w opisy bitew, niebezpiecznych akcji oraz rodzących się w niełatwych warunkach przyjaźni i miłości.

Een bundel teksten van Theo Thijssen kan natuurlijk niet zonder verhalen over schoolkinderen. "Armenschool" is een wrang, realistisch verhaal, terwijl "Meneer zelf komt een uurtje" eerder de komische toer op gaat. De rest van de bundel bevat reisverslagen van de zeven congressen van de internationale Onderwijzers Federatie die Thijssen bijwoonde tussen 1926 en 1933. Minder bekend werk van de auteur van "Kees de jongen" dat vooral de fans zal bekoren.Theo Thijssen (Theodorus Johannes Thijssen, 1879-1943) was een Nederlands schrijver, onderwijzer en socialistisch politicus. Hij is onsterfelijk geworden door zijn creatie Kees de jongen, uit de gelijknamige roman. Het onderwijs was ontzettend belangrijk in zijn leven en dat merk je op elk van de 2.500 bladzijden die hij bij elkaar pende. Hij respecteert het kind als individu en weet de kinderlijke ervaring van de grotemensenwereld weer te geven in bitterzoet proza. Licht en humoristisch toont hij ons de wereld van de Amsterdamse jeugd, onderwijzers en vele anderen uit de vroege 20ste eeuw.

Het vervolg op 'De gelukkige klas'.'Schoolland' vormt een tweeluik, samen met 'De gelukkige klas'. Beide boeken zijn geschreven in de vorm van een dagboek. Meester Staal vertelt over de kinderen in zijn klas en hoe hij hen, met pijn en moeite, voorbereidt op het leven. Soms lopen de ouders hem voor de voeten. Soms worden er heroïsche discussies gevoerd over wie mag overgaan, wie "verhoogd" mag worden, en wie niet. "Schoolland" blijft overeind omwille van de betrokkenheid van de auteur én als tijdsbeeld. We zien een vroeger Nederland, niet als in een zoete fantasie, maar de realiteit van moeizaam bevochten welvaart.Theo Thijssen (Theodorus Johannes Thijssen, 1879-1943) was een Nederlands schrijver, onderwijzer en socialistisch politicus. Hij is onsterfelijk geworden door zijn creatie Kees de jongen, uit de gelijknamige roman. Het onderwijs was ontzettend belangrijk in zijn leven en dat merk je op elk van de 2.500 bladzijden die hij bij elkaar pende. Hij respecteert het kind als individu en weet de kinderlijke ervaring van de grotemensenwereld weer te geven in bitterzoet proza. Licht en humoristisch toont hij ons de wereld van de Amsterdamse jeugd, onderwijzers en vele anderen uit de vroege 20ste eeuw.

Vankilasta vapautunut Reetta muuttaa isänsä luo ja yrittää päästä jälleen jaloilleen. Niskassa painaa kuitenkin sietämätön syyllisyys: hän on tappanut oman lapsensa. Reetta on vähällä erakoitua, mutta läheinen Imatrankoski koituu hänen pelastuksekseen, sillä se alkaa vetää häntä voimakkaasti puoleensa. Hän alkaa penkoa paikan historiaa, johon hänen oma isoisänsäkin liittyy. Mikä merkitys vanhoilla tarinoilla on ehdonalaista suorittavalle Reetalle? Veden viiltämä on riipaiseva psykologinen romaani syyllisyyden tuskasta ja sen raukeamisesta. Imatralaissyntyinen Outi Alm sai teoksesta Kaarlen palkinnon vuonna 2005.

Jimi on lappilainen mies, jonka elämässä ei ole kaikki mennyt putkeen. Töitä ei löydy, eikä kumppania rinnalle. Sen sijaan aika kuluu kavereita nähden, ja välillä alkoholikin maistuu. Työvoimatoimistossa pitää ainakin muodon vuoksi käydä silloin tällöin ilmoittautumassa. Mutta miten Jimin elämästä oikein tuli tällaista? Taustalla painavat isän dementoituminen ja veljen varhainen tapaturmainen kuolema. Mutta selittävätkö nekään kaikkea? Onko tästä suunta vain ylöspäin vai voiko Jimin elämä mennä entistäkin pahemmin solmuun?Jimi on Janne Huilajan koskettava romaani yksinäisistä ihmisistä Lapissa.Janne Huilaja (s. 1961) on lappilainen kirjailija. Hänen esikoisteoksensa Kolmijalkainen kettu oli Helsingin Sanomien esikoiskirjapalkinnon ehdokkaana. Huilajan teokset sijoittuvat yleensä Lappiin.

W burzliwym czasie sporów politycznych i ideologicznych wywodzący się z nizin społecznych Barnaby Rudge i jego matka stają się ofiarami prześladowania. Zmieniają miejsca zamieszania i wchodzą w rozmaite układy, by odzyskać spokój. Wielowątkowy utwór historyczny umieszcza perypetie bohaterów na tle prawdziwych wydarzeń, a akcja trwa od 1775 r. aż do 1780 r., kiedy to w Londynie doszło do rozruchów, w wyniku których mieszkańcy stolicy spalili więzienie Newgate. Powieść była publikowana w odcinkach, jest ilustrowana rysunkami Freda Barnarda oraz reprodukcjami XIX-wiecznych rycin. Może zainteresować miłośników powieści historycznej w wykonaniu Henryka Sienkiewicza czy Aleksandra Dumasa.Charles Dickens (1812-1870) - dziewiętnastowieczny angielski powieściopisarz, najwybitniejszy wówczas przedstawiciel powieści społeczno-obyczajowej. Czuły na niesprawiedliwość społeczną, precyzyjnie opisywał życie uboższych sfer i portretował ekscentryków w konwencji groteski i karykatury. Wywodził się z rodziny, która popadła w nędzę, bardzo wcześnie podjął pracę zarobkową w fabryce pasty do butów, uznanie w środowisku literackim zapewniła mu powieść "Klub Pickwicka".

Pubblicato per la prima volta nel 1933, questo romanzo storico dai toni fortemente lirici racconta la drammatica parabola di una giovane ragazza senza nome. Nata schiava, come sua madre prima di lei, sembra destinata a una vita di servitù e di sottomissione prima nei confronti del padre, poi del marito e, infine, del suo stesso figlio.Ramón María Tenreiro Rodríguez (1879 - 1939) è stato uno scrittore e politico spagnolo. Fratello dell'architetto Antonio Tenreiro Rodríguez, studiò all'Istituto Eusebio da Guarda a La Coruña e poi a Parigi, dove fu compagno di Picasso. Politico e deputato della provincia di La Coruña, allo scoppio della guerra civile spagnola venne nominato segretario dell'ambasciata spagnola a Berna. Morì a Bine nel 1939.

Pubblicato per la prima volta nel 1884, "Alla conquista del pane" è il secondo dei romanzi di impianto naturalistico in cui Paolo Valera denuncia con violenza le ingiustizie sociali e le sofferenze del proletariato e del sottoproletariato urbano dell'Italia del suo tempo: il degrado sociale, la miseria e la disperazione si mescolano, autoalimentandosi come una fiamma che non si spegne mai, nei luoghi del vizio e nelle periferie dove la classe sottoproletaria è abbandonata a se stessa.Paolo Valera (1850 – 1926) è stato un giornalista e scrittore italiano esponente della corrente verista. Scrittore impegnato e contro corrente, fondò e diresse i periodici La plebe e La folla. Unendo alcuni dei suoi reportage più significativi, nel 1879 pubblicò l'opera dal titolo 'Milano sconosciuta', che per la cruda analisi sociale fu presto sottoposta a un processo per diffamazione. L'opera sarà solo la prima di una produzione vastissima ed eclettica, testimonianza di un indomito impegno sociale.

Raccontare la vita di una delle figure più controverse dell’immaginario occidentale e farlo rovesciando le aspettative sono due ingredienti per scrivere un libro di cui si parlerà per molto. È il caso di "Memorie di Giuda", dove Giuda Iscariota non è solo il protagonista e la voce narrante, ma anche un eroe, un semi-rivoluzionario che combatte per eradicare l’occupazione Romana in Palestina. Proiettando ideali "proto-carbonari" nel suo protagonista, Petruccelli della Gattina compone un’opera critica nei confronti dell’operato papale destinata, sin dalla sua ideazione, a creare sgomento.Ferdinando Petruccelli della Gattina (1815-1890) è stato uno scrittore italiano. Figura strettamente legata al Risorgimento Italiano, è stato anche pensatore, giornalista e politico. D’estrazione nobile, il suo nome è spesso associato alla Sinistra Storica.

In Düsseldorf vindt een drugsdealer de dood, op ongewoon gruwelijke wijze. Zijn onderzoek leidt inspecteur Benedikt Engel naar een striptent waar zijn collega Rolf Nowak ooit betrokken raakte bij een schietincident. Niemand lijkt dat incident echter tot op de bodem te willen uitzoeken, zelfs niet de jonge inspecteur Karl Thann, die corruptie bij de politie moet blootleggen. De banden tussen politie en onderwereld worden steeds duidelijker en geen enkele van de anti-helden is voorbereid op de manipulatieve spelletjes die met hen gespeeld zullen worden.

Il conte Leonardo di Montegù, alla morte del padre, al posto delle tanto decantate ricchezze ha ereditato soltanto una montagna di debiti. Per prima cosa ha dovuto cedere una villa e uno stabile al barone Franco Rovera di Padova, uomo di origini borghesi che ha comprato la propria nobiltà; e adesso che si è innamorato della bellissima Bianca, giovane di ricca famiglia, il suo ragioniere gli comunica che le sue finanze sono ufficialmente prosciugate. Abituato a condurre un'esistenza agiata, e combattuto tra l'amore per Bianca e l'odio viscerale nei confronti di Franco Rovera, il conte Leonardo di Montegù si troverà a dover ristabilire l'onore di un nome, quello della sua famiglia, che sembra destinato a scomparire dietro l'avanzata della nuova nobiltà borghese.Gerolamo Rovetta (1851 – 1910) è stato uno scrittore e drammaturgo italiano, autore prolifico di racconti, romanzi e testi per il teatro. Raggiunse il successo commerciale grazie al dramma "Romanticismo", ma venne apprezzato dai suoi contemporanei anche per gli altri romanzi, tra cui "La baraonda", "La Signorina" e "Mater dolorosa".

„Хоро" е роман, описващ и осъждащ разпада на обществото, на традициите, обичаите и морала, критикува разделението на хората и упадъка на ценностите им. „Хоро" започва със сватбата на Мичето, обикновено момиче от богат род, и Сотир, алчният околийски началник, който иска да се добере до наследството на Мичето. Горката девойка е загубила семейството и любимия си. Единствена нейна утеха остава баба ѝ Карабелица. За ужас на Мичето Карабелица умира в деня на сватбата, а това води до хаос, безпоредици и жестоки убийства. Парадоксално хорото се извива, а под стъпките на хората остава моралът и ценностите, принизени и потъпкани. Антон Страшимиров е деен български писател, драматург и политик, живял в периода 1872 – 1937 година. Работи като учител, редактор, занимава се с просветна дейност. Участва в македонското освободително движение и в Балканската война. Военен кореспондент е по време на Първата и Втората световна война. Деен, буден и просветен Антон Страшимиров се занимава с писане под една или друга форма през целия си живот. Публикува първото си стихотворение през 1889 год., а първият му разказ излиза през 1892 год. Ранното му творчество описва селския живот, проблеми, битовизми. В последствие описва града от икономическа и психологическа гледна точка. Използва произведенията си, за да даде гласност на неправдата и да осъди разпада на обществото в следвоенно време. Едни от най-известните му творби са романът „Хоро", „Есенни дни", „Роби" и комедията „Свекърва".

De meeste romans en verhalen van Hendrik Conscience spelen zich af in België, maar in "Het goudland" verplaatst hij de handeling radicaal naar Amerika. Drie Vlaamse goudzoekers trekken in 1849 naar Californië. De lezer volgt de verrassende en komische verwikkelingen die hen telkens in de buurt van het fortuin brengen... maar nooit echt dichtbij. Avontuur en kluchtige humor wisselen elkaar af in deze uiterst toegankelijke roman. Hugo Claus bewerkte de roman tot een gelijknamig toneelstuk in 1966. Na de vorming van het koninkrijk België in 1830 was Hendrik Concience (1812-1883) de eerste Belgische schrijver die besloot zijn romans in het Nederlands te schrijven. Hij werd een echte volksschrijver, immens populair, maar kreeg ook internationaal veel respect. Bij zijn overlijden werd hij in de internationale pers vergeleken met groten als de Rus Ivan Toergenjev. Hij schreef tientallen boeken. Bekende titels van zijn hand zijn "De Leeuw van Vlaenderen", "De loteling" en het late meesterwerk "De schat van Felix Roobeek". In 2021 verscheen voor het eerst een biografie over Conscience: "Voor moedertaal en vaderland" (Johan Vanhecke, uitgeverij Vrijdag).

'Een Hollands drama' is het verhaal over Gerbrand, een rechtvaardige kruidenier, en zijn zwager Floris in het 19e eeuwse Haarlem. Beide raken verwikkeld in een strijd vanwege Floris' lichtzinnige en criminele gedrag, waarin Gerbrand zijn overleden broer herkent. In de koppige confrontatie met elkaar en de orthodoxie van het negentiende-eeuwse calvinisme gaan beide hun dood echter tegemoet.'Een Hollands drama' is geschreven in Van Schendel's 'Hollandse periode.' Naast boeken als 'Het fregatschip Johanna Maria' en 'de Waterman' wordt het tot één van Van Schendel's bekendste romans gerekend.De Nederlander Arthur François Emile van Schendel (1874 – 1946) was een schrijver die bekendheid verwierf met avonturenromans zoals 'Een zwerver verliefd' (1904). Zijn vroege romans zoals zijn avonturenromans hebben een sterk symbolistisch, neoromantisch karakter, wat opvallend is omdat het literaire klimaat in de negentiende eeuw het naturalisme aanhield. Later in zijn schrijverschap sluit hij hier enigszins bij aan door in een concretere en realistischer stijl te handhaven; 'Een Hollands drama' (1935) is hiervan een voorbeeld. Nooit deed hij overigens afstand van de thema’s die hem van meet af aan interesseerden: vrije wil en vrijheid, geluk en eenzaamheid, noodlot en toeval. Hoewel van Schendel overleden is in 1946, ontving hij voor 'Het oude huis' een jaar later postuum de (eerste) P.C. Hooft-prijs.

Pubblicato nel 1885, sotto l’influsso di Émile Zola, "La canaglia felice" rappresenta l’approdo di Carlo Righetti al romanzo sociale. In una Milano sordida, abitata da popolani miserabili e piccoli criminali di ogni sorta, la prostituta Bigietta, di stanza nel quartiere di Porta Ticinese, si ritrova contesa fra lo scaltro Tito Marogna e il conte Massimiano Sparvieri. La sua vita, però, verrà sconvolta dal subentrare di un altro personaggio, molto diverso dagli individui con cui solitamente Bigietta si trova ad avere a che fare. Carlo Rey, infatti, è un ricco ereditiere torinese, calatosi nei panni di operaio squattrinato e in cerca dell’amore. Che cosa accadrà, lo si scoprirà soltanto leggendo...Carlo Righetti (1828-1906) nasce a Milano in un ambiente colto e cosmopolita. Considerato fra i maggiori esponenti della Scapigliatura, egli partecipa alle Cinque Giornate di Milano (1848) e poi alle successive guerre d’indipendenza italiane. Laureatosi in legge, nel 1856 dà vita alla rivista L’uomo di pietra, in cui fa uso di quello che in seguito resterà sempre il suo pseudonimo letterario: l’anagramma Cletto Arrighi. Nel corso della sua carriera pubblica vari romanzi, come ad esempio "La Scapigliatura e il 6 febbraio" o "Il diavolo rosso", ma anche saggi e ben trentanove commedie in dialetto meneghino. Dopo essere stato eletto deputato (1867) accetta un posto come impiegato presso l’Archivio di Stato di Milano e, negli ultimi anni di vita, cura la redazione del "Dizionario milanese-italiano". Impoveritosi col gioco d’azzardo, muore in miseria, dopo aver rinnegato quanto di anticristiano aveva scritto in gioventù.

Nel 1555 il papa Paolo IV revocò tutti i diritti concessi agli ebrei romani e ordinò l’istituzione del ghetto chiamato "serraglio degli ebrei", da cui prende il nome questa brevissima opera di analisi storico-sociale - di sole quarantasette pagine - del paroliere e scrittore italiano Carlo Tuzzi.Carlo Tuzzi (1863 – 1912) fu un paroliere e scrittore italiano, ricordato per essere l'autore del testo della tradizionale canzone "Bandiera rossa". Oltre a contribuire significativamente alla riscoperta della canzone popolare italiana, pubblicò alcuni libri sulle tradizioni popolari romane.

Ógróin jörð er smásagnasafn sem var jafnframt fyrsta bók höfundar. Hún orsakaði töluverðar deilur á sínum tíma og skrifaði Halldór Laxness meðal annars umdeildan ritdóm um hana, þá aðeins átján ára að aldri. Sögurnar endurspegla stjórnmálaskoðanir höfundar og er efni þeirra mikið til úr samtíma hans. Sögurnar eru: Þórólfur, Leikföngin, Forboðnir ávextir, Hún kemur seinna, Guðsdýrkun, Sól og stjarna og síðasta sagan ber nafnið Söknuður.Jón Friðrik Björnsson fæddist árið 1891 á Upsaströnd í Eyjafirði. Hann flutti seinna til Dalvíkur og kenndi sig gjarnan við bæinn. Árið 1918 fór hann til Reykjavíkur, þar sem hann hafði fengið vinnu sem blaðamaður. Hann starfaði svo við blaðamennsku og ritstjórn alla sína tíð, en fékkst einnig við skáldskap og eftir hann liggja bæði smásögur, skáldsögur, ljóð og leikrit. Hann var mikill hugsjónamaður, eins og sést vel í skáldskap hans. Jón lést fyrir aldur fram árið 1930 eftir skurðaðgerð.

'Il mio principe' è la parabola di Domina Marsaglia – giovane orfana di entrambi i genitori – da modesta ceramista a donna borghese e moglie, abitante in un bell’attico del centro storico. Siamo nella Genova degli anni Trenta, e la figura di Domina, donna autonoma e indipendente, sembra andare contro tutti i cliché dell’epoca. Recatasi a Murano per studiarne i celebri vetri, la protagonista incapperà in due personaggi che la metteranno di fronte all’urgenza di scegliere: da un lato un arguto botanico, dall’altro, invece, un principe in esilio...Camilla Bisi (1893-1947) nasce a Roma in una famiglia di artisti e letterati milanesi. Attivissima fin da giovane nel circuito socialista, a Genova collabora con la rivista Il Lavoro. Fonda poi la casa editrice Ragazze e il periodico Lo Specchio, attraverso cui cerca di diffondere una visione moderna e riformatrice del ruolo della donna in società. Oltre alle sue opere più note – come 'Essere donna' e 'Poetesse d’Italia' – ha firmato libri già all’epoca molto apprezzati, fra cui 'Il romanzo del liceo' e 'Il mio principe'.