Poetry / Poems

Recopilación de todos los poemas del autor Salvador Rueda. En ella se hace un repaso pormenorizado de todas las obras de corte poético de Rueda, de manera que apreciamos la evolución en los rasgos distintivos de su estilo: el gusto por el costumbrismo que retrata el ambiente rural andaluz de su época, las potentes imágenes sensoriales, un incipiente modernismo y una plasticidad tan pictórica como musical en las metáforas.Salvador Rueda fue un periodista y poeta español nacido en Benaque (Málaga) en 1857 y fallecido en Málaga capital en 1933. Se le considera uno de los precursores del movimiento modernista en las letras españolas, con numerosas novelas y relatos de corte costumbrista que retratan el ambiente y la vida andaluza de su época.

Esta recopilación de poemas de Tomás de Iriarte es una perfecta muestra de la poesía neoclásica.Los poemas de esta selección están divididos en varios apartados: «Anacreónticas», «Letras para música», «Epigramas», «Sonetos», «Epístolas» y «Poesías varias», y todos ellos ponen en práctica las máximas estéticas y temáticas del neoclasicismo y la Ilustración: el predominio de la razón sobre las emociones, la búsqueda de la armonía o la recuperación de los temas y mitos grecolatinos.Tomás de Iriarte (1750-1791) fue un escritor español vinculado a la Ilustración y al neoclasicismo. Fue sobrino del humanista Juan de Iriarte, al que sucedió como oficial traductor de la primera Secretaría del Estado. Sus obras de teatro conjugaban las exigencias del neoclasicismo literario con los gustos del público. Además, se disputó con su amigo Félix María de Samaniego la renovación del género de las fábulas en España.

Colección de poemas de Concepción Arenal en los que nos presenta una serie de fábulas infantiles. Al tratarse de fábulas de su propia invención, todas ellas cuentan con un poso de profunda raigambre moral conectada con su época y su visión del mundo.Concepción Arenal fue una periodista y pensadora nacida en Ferrol en 1820 y fallecida en Vigo en 1893. Encuadrada en el movimiento del realismo, cultivó tanto la poesía como la narrativa y, sobre todo, el ensayo de corte feminista. Se la considera una de las pioneras del protofeminismo español del siglo XIX, con ideas revolucionarias para su época que terminaron influenciando a muchas intelectuales sucesoras. Asimismo, en su obra siempre estuvo presente un fuerte componente social, que abarcó desde la denuncia de la situación insalubre de las cárceles españolas a la defensa de la labor de varias comunidades religiosas en España.

Variada antología poética del autor Salvador Rueda, con poemas que van desde lo minúsculo a lo trascendental, desde descripciones de paisajes a líricas descripciones del fervor religioso. En todos ellos apreciamos las potentes imágenes sensoriales a las que gusta de acudir Rueda, así como sus tendencias modernistas.Salvador Rueda fue un periodista y poeta español nacido en Benaque (Málaga) en 1857 y fallecido en Málaga capital en 1933. Se le considera uno de los precursores del movimiento modernista en las letras españolas, con numerosas novelas y relatos de corte costumbrista que retratan el ambiente y la vida andaluza de su época.

Las serranillas de don Íñigo López de Mendoza, marqués de Santillana, suponen una de las partes más originales de su obra. Enmarcadas generalmente dentro de lo que se considera su etapa juvenil, son variaciones estilísticas de géneros como la tradición de las pastorelas provenzales o de la poesía lírica galaicoportuguesa. Las serranillas del marqués se establecen como la reaparición de una poesía original que llegará hasta Lope de Vega y Góngora.Íñigo López de Mendoza fue el hijo del almirante de Castilla Diego Hurtado de Mendoza, señor de Hita y Buitrago, y de Leonor de la Vega, miembros de dos de las casas nobiliarias más poderosas de Castilla. Huérfano de padre desde muy corta edad, fue su madre quien administró la riqueza que heredó de este. Como militar participó en la batalla de Huelga y de Olmedo y fue precisamente tras esta última cuando le fue concedido el título de Marqués de Santillana. Como poeta cultivó diversos estilos que van desde sonetos y poemas didácticos hasta composiciones satíricas.

Los cálices vacíos es el libro que le valió la consagración a Delmira Agustini. Publicado en 1913, todavía asombra por la claridad y vuelo imaginativo de sus versos. Es todo un canto a la pasión erótica. Pocas veces alguien escribió con esa devoción sobre el cuerpo que se inclina sobre otro cuerpo. Pocas veces se hablaba en aquella época de la noche y la cama como los lugares de tantas ensoñaciones celestiales y carnales a la vez, y ciertamente casi nadie hubiese esperado que lo hiciera una muchacha latinoamericana.Delmira Agustini (Montevideo 1886 - ib.1914), poeta uruguaya, fue una de las principales voces del modernismo en el Río de la Plata. Decidida a escribir desde muy joven, deslumbró a los ambientes literarios de la época. A pesar de su corta vida –fue víctima de femicidio– dejó obras repletas de símbolos y sensualidad (Los cálices vacíos, El libro blanco y El rosario de Eros, entre otras).

Rimas humanas y divinas del licenciado Burguillos es el último poemario que llegó a publicar el autor Lope de Vega, y que abarca poemas humorísticos, serios, desengañados, satíricos, jocosos, religiosos e incluso filosóficos.Félix Lope de Vega y Carpio fue un autor nacido en Madrid en 1562 y fallecido en 1635. Célebre dramaturgo y poeta, se le considera emblema del Siglo de Oro de la literatura española y uno de los autores más prolíficos de la literatura universal.

El rosario de Eros reúne poemas que la autora no publicó en vida, cada uno de los cuales representa una plegaria para alcanzar el amor en sus distintas variantes. Agustini se dirige en ellos a la divinidad, pero también a las personas amadas en esta Tierra, como anticipando una última ronda de abrazos, reencuentros y éxtasis. Hay quienes ven en sus imágenes potentes la insinuación de una especie de surrealismo. Lo seguro es que contiene un intento personal de tensar los recursos de la poesía en lengua castellana para que puedan expresarse sentimientos íntimos complejos.Delmira Agustini (Montevideo 1886 - ib.1914), poeta uruguaya, fue una de las principales voces del modernismo en el Río de la Plata. Decidida a escribir desde muy joven, deslumbró a los ambientes literarios de la época. A pesar de su corta vida –fue víctima de femicidio– dejó obras repletas de símbolos y sensualidad (Los cálices vacíos, El libro blanco y El rosario de Eros, entre otras).

Afinada selección poética de la obra del autor Salvador rueda, poesías de hondo sentimiento en las que apreciamos varios de los rasgos distintivos del autor: el gusto por el costumbrismo que retrata el ambiente rural andaluza de su época, las potentes imágenes sensoriales, un incipiente modernismo en el estilo y una plasticidad tan pictórica como musical en las metáforas.Salvador Rueda fue un periodista y poeta español nacido en Benaque (Málaga) en 1857 y fallecido en Málaga capital en 1933. Se le considera uno de los precursores del movimiento modernista en las letras españolas, con numerosas novelas y relatos de corte costumbrista que retratan el ambiente y la vida andaluza de su época.

«En las orillas del mar» es un largo poema de Rosario de Acuña, compuesto de partes o cantos, que se publicó por primera vez en 1874 en «La Ilustración Española y Americana» y que estaba dedicado a la madre de la poetisa. A través de estos versos la autora ensalza el mar, tanto su belleza y calma como su furia y sus tempestades.Rosario de Acuña (1850-1923) fue una escritora, librepensadora y periodista española. Fue una defensora de la igualdad social entre hombres y mujeres y de los derechos humanos. Colaboró con medios de comunicación como «Las Dominicales del Libre Pensamiento», «El Imparcial» o «El Liberal», sus obras se estrenaron en los principales teatros del país y se convirtió en la primera mujer del Ateneo de Madrid.

Una de las mejores maneras de acercarse al folclore y al pensamiento tradicional de la España del siglo XIX es leer a Cecilia Böhl de Faber.Este decimoquinto volumen de «Obras completas de Fernán Caballero» acoge parte del refranero de esta importante escritora española, quien siempre fue una apasionada de la lengua popular y del folclore. El refranero se divide en apartados temáticos y recoge multitud de refranes, dichos, proverbios, trabalenguas e historias populares y creencias de mediados del siglo XIX.«Obras completas de Fernán Caballero» es una serie de volúmenes que recogen la producción literaria de la escritora Cecilia Böhl de Faber, quien publicó en vida bajo el seudónimo masculino Fernán Caballero. En la colección completa de sus obras se recogen relatos, novelas de costumbres, poemas, refranes y dichos, cartas y otros escritos.Cecilia Böhl de Faber (1796-1877) fue una escritora española, más conocida por su seudónimo masculino Fernán Caballero, tras el que se ocultó para no ser menospreciada por sus contemporáneos. Fue representante del costumbrismo literario y su extensa obra se caracteriza por su finalidad didáctica y su defensa de la moral tradicional. Algunas de sus obras más célebres son «La Gaviota» (1849) o «Clemencia» (1852).

Una de las mejores maneras de acercarse al folclore y al pensamiento tradicional de la España del siglo XIX es leer a Cecilia Böhl de Faber.En este decimoséptimo volumen de «Obras completas de Fernán Caballero» se recoge parte de la producción poética de esta importante escritora española. La antología se inicia con sus poemas religiosos y villancicos, como «Camino de Belén» o «La huida de Egipto», y le siguen las canciones populares. La recopilación se cierra con una serie de adivinanzas en verso.«Obras completas de Fernán Caballero» es una serie de volúmenes que recogen la producción literaria de la escritora Cecilia Böhl de Faber, quien publicó en vida bajo el seudónimo masculino Fernán Caballero. En la colección completa de sus obras se recogen relatos, novelas de costumbres, poemas, refranes y dichos, cartas y otros escritos.Cecilia Böhl de Faber (1796-1877) fue una escritora española, más conocida por su seudónimo masculino Fernán Caballero, tras el que se ocultó para no ser menospreciada por sus contemporáneos. Fue representante del costumbrismo literario y su extensa obra se caracteriza por su finalidad didáctica y su defensa de la moral tradicional. Algunas de sus obras más célebres son «La gaviota» (1849) o «Clemencia» (1852).

Una col·lecció de poemes que desperten els sentiments més càlids i vius. Amb el pas de les estacions, els nostres estats d'ànims van canviant. Quan el fred marxa i l'hivern es dissipa, el Mediterrani i Collserola acullen la primavera i fan de contrapunt en aquest canvi de temperatura natural i emocional. Una col·lecció que, amb mots i sentiments, ens farà viatjar per les estacions.Azalaís de Gausac és el pseudònim d'Arnau Martí i Escayola. L'autor, habitant de Sant Cugat, ha publicat vàries col·leccions de poesia i llibres de narrativa, com Poemes de primavera i quasi istiu o una tetralogia anomenada El quartet de Barcelona, en la qual ha publicat quatre llibres independents que, en conjunt, tenen un sentit global.

Una de las mejores maneras de acercarse al folclore y al pensamiento tradicional de la España del siglo XIX es leer a Cecilia Böhl de Faber.Este decimosexto volumen de «Obras completas de Fernán Caballero» acoge parte del refranero de esta importante escritora española, quien siempre fue una apasionada de la lengua y la cultura populares. El refranero se divide en apartados temáticos y recoge multitud de refranes, dichos, proverbios, trabalenguas, romances, poemas e historias populares y creencias de mediados del siglo XIX.«Obras completas de Fernán Caballero» es una serie de volúmenes que recogen la producción literaria de la escritora Cecilia Böhl de Faber, quien publicó en vida bajo el seudónimo masculino Fernán Caballero. En la colección completa de sus obras se recogen relatos, novelas de costumbres, poemas, refranes y dichos, cartas y otros escritos.Cecilia Böhl de Faber (1796-1877) fue una escritora española, más conocida por su seudónimo masculino Fernán Caballero, tras el que se ocultó para no ser menospreciada por sus contemporáneos. Fue representante del costumbrismo literario y su extensa obra se caracteriza por su finalidad didáctica y su defensa de la moral tradicional. Algunas de sus obras más célebres son «La Gaviota» (1849) o «Clemencia» (1852).

Se trata de una recopilación de poesías de Alfonsina Storni publicada por primera vez en 1920. Recoge poemas como «En una primavera», «Al viento» o «Limosna», así como el poema «Voy a dormir...», que «La Nación» recibió el mismo día que la poetisa se suicidó, incluido con posterioridad en el poemario.Alfonsina Storni (1892-1938) fue una poetisa y escritora argentina vinculada al modernismo. Trabajó como actriz y profesora. Fue una figura trascendental en la poesía latinoamericana del siglo XX y en la lucha por los derechos de las mujeres. Entre sus obras más conocidas se encuentran «Languidez» (1920), «Ocre» (1925) y «Poemas de amor» (1926).

"Kaos og stjærnen" er en digtsamling af den danske digter og forfatter Per Lange. Digtsamlingen er er en lyrisk kamp mellem det dionysiske og det apollinske. Mens guden Dionysos repræsenterer det løsslupne og det uregerlige, står digterkunstens og ordenens gud, Apollon, for det modsatte. Dette spændingsforhold mellem orden og uro gør digtene levende og relevante i en tid, hvor vi konstant forsøger at skabe struktur og mening i en verden præget af kaos og forandring. Ligesom Langes andre digtsamlinger, "Forvandlinger" fra 1929 og "Orfeus" fra 1932, afviger også "Kaos og Stjærnen" fra sin samtids ekspressionisme og bærer i stedet præg af guldalderens strenge lyriske form.Per Lange (1901 - 1991) var en dansk digter og forfatter. Han voksede op i et hjem med stor interesse for litteratur og kultur, hvilket fik betydning for hele hans liv og virke. Også flere ophold i blandt andet Østrig og Italien, som gav Lange et indblik i de litterære strømninger i den europæiske mellemkrigstid, kom til at præge hans forfatterskab. I sin egen digtning var han stærkt optaget af en streng, klassisk formbevidsthed, som kommer til udtryk i digtsamlingerne "Kaos og Stjærnen" (1926), "Forvandlinger" (1929) og "Orfeus" (1932). Sideløbende med lyrikken skrev Lange en række essaysamlinger inspireret af hans forbillede Michel de Montaignes essays.

"Orfeus" er en digtsamling fra 1932 af den danske digter og forfatter Per Lange. Som Langes andre digtsamlinger "Forvandlinger" (1929) og "Kaos og Stjærnen" (1926) afviger "Orfeus" fra sin samtids litterære ekspressionisme og bærer i stedet præg af guldalderens strenge lyriske form. Motiverne i digtene er hentet fra det åndelige, det guddommelige og naturen som behandles i klassiske, beherskede versemål. Moderniteten viser sig dog i digtene ved at afsløre en kamp mellem modsætninger som ro og uro, vildskab og kaos, harmoni og ustabilitet.Per Lange (1901 - 1991) var en dansk digter og forfatter. Han voksede op i et hjem med stor interesse for litteratur og kultur, hvilket fik betydning for hele hans liv og virke. Også flere ophold i blandt andet Østrig og Italien, som gav Lange et indblik i de litterære strømninger i den europæiske mellemkrigstid, kom til at præge hans forfatterskab. I sin egen digtning var han stærkt optaget af en streng, klassisk formbevidsthed, som kommer til udtryk i digtsamlingerne "Kaos og Stjærnen" (1926), "Forvandlinger" (1929) og "Orfeus" (1932). Sideløbende med lyrikken skrev Lange en række essaysamlinger inspireret af hans forbillede Michel de Montaignes essays.

"Den jydske blæst" er en samling af Johannes V. Jensens digte fra perioden 1926-1930. Bogen rummer blandt andet det selvbiografiske digt "Som dreng skar jeg skibe" og portrætdigte af store kulturpersonligheder som Adam Oehlenschläger, H.C. Andersen og norske Knut Hamsun.Johannes V. Jensen (1873 - 1950) var en dansk forfatter, oversætter og debattør. I 1944 modtog han Nobelprisen i litteratur og i 1999 kårede læserne af Politiken og Berlingske hovedværket "Kongens fald" til det 20. århundredes bedste roman, som også senere blev en del af Kulturkanonen. Jensen var særdeles produktiv og udover sine digte, skuespil og skønlitterære noveller og romaner, var han en flittig skribent af kronikker og debatindlæg til dagblade og tidsskrifter ligesom han står bag en række kulturkritiske artikler og essays.

"Forvandlinger" fra 1929 er en digtsamling af den danske digter og forfatter Per Lange. I modsætning til samtidens litterære ekspressionistiske stil, som ses hos blandt andre Emil Bønnelycke, bærer Langes digtning i stedet præg af guldalderens stramme lyriske stil. Verdens vildskab og kaos bliver i denne digtsamling tæmmet gennem digtenes strenge form og ophøjes til harmoni med motiver fra naturens ånd og det guddommelige.Per Lange (1901 - 1991) var en dansk digter og forfatter. Han voksede op i et hjem med stor interesse for litteratur og kultur, hvilket fik betydning for hele hans liv og virke. Også flere ophold i blandt andet Østrig og Italien, som gav Lange et indblik i de litterære strømninger i den europæiske mellemkrigstid, kom til at præge hans forfatterskab. I sin egen digtning var han stærkt optaget af en streng, klassisk formbevidsthed, som kommer til udtryk i digtsamlingerne "Kaos og Stjærnen" (1926), "Forvandlinger" (1929) og "Orfeus" (1932). Sideløbende med lyrikken skrev Lange en række essaysamlinger inspireret af hans forbillede Michel de Montaignes essays.

Първата световна война е в разгара си, а стихосбирката „Нови екове" ни отвежда сто години назад. Иван Вазов ни прави съпричастни с Добруджанската епопея, разказва ни за множеството фронтове, на които са се били великите български воини, описва ни битката при завоя на Черна през 1916 год. и ни изпълва с гордост от смелостта на българските войници, пример за духовни и нравствени добродетели. Патос, патриотизъм и скръб преливат в едно, а Вазов умело предава многообразието на съвремието си, формиращо народния дух.Иван Вазов е един от най-известните български писатели и поети, живял в годините 1850-1921. Животът и творчеството на Вазов са белязани от два периода – Възрожденски и следосвобожденски. Дебютира през 1870 год. със стихотворението „Борба", а шест години по-късно издава първата си стихосбирката. Обемното творчество на Иван Вазов обхваща почти всички жанрове, като негово дело е първият български научнофантастичен разказ („Последният ден на ХХ век", 1899) и първата българска фентъзи поема („В царството на самодивите", 1884). Вазов се определя като „хроникьор на епохата", а Гео Милев от своя страна го нарича „патриарх на българската литература". Произведенията на Вазов могат да се четат като поезия, но и като история на България. Той заема достойно място сред българите, допринесли за утвърждаването, съхранението и развитието на нацията.

"De sovende" er et af digtene fra den første udgave af Walt Whitmans digtsamling, "Leaves of Grass" fra 1855. Digtet er skrevet i en fri from, hvor lister og anekdoter er løst arrangerede i en ikke-hierarkisk forløb. Fortælleren bringer os fra første strofe ind i en fælles, søvnens verden. Dette bringer forståelse mellem gamle og unge, pionerer og indfødte amerikanere, slaver og herrer. Dette potentiale for sympati flyder gennem digtet,, der på en tilgængelig vis når mytiske dybder.Walt Whitman var en amerikansk poet, journalist og essayforfatter, som udgav sin første digtsamling i 1855, hvori Sangen om mig selv først så dagens lys. Hans ønske var at skabe en ny form for poesi, der brød med både den episke tradition og med tidens udbredte æstetiske former. Whitmans værker anses idag som en milepæl i amerikansk litteratur. Han er oversat til dansk af bl.a. Johannes V. Jensen, Poul Borum og Frederik Schyberg.

"Drag med til Bibellandet."Op til Jerusalem!Frem gjennem ØrkensandetTil vore Længslers Hjem!"Saa lød KorsfarersangenEn Gang fra Kyst til Kyst;End bæver EkkoklangenI hver en Korsdragers Bryst.O, Pagtens Land! vi lærteAt kjende dig som smaa,Dit Kort skal i vort HjærteFor stedse tegnet staa;Alt i vor Barndoms DageVi sværmed paa din Strand,Nu længes vi tilbageAt sværme, – om vi kan."Igennem hundredvis af år har kristne flokkedes til Israel for at besøge de mange hellige steder, der skrives om i Bibelen. Adolf Langsteds episke digt "En Valfart til Bibelens Hellige Land" fra 1891 fortæller om pilgrimsfærden og længslen efter det hellige land, der endnu den dag i dag driver pilgrimme af sted mod Israel fra alle verdenshjørner. Adolf Langsted (1864-1919) var en dansk forfatter og skolebestyrer, der hovedsageligt skrev romaner, digte og dramaer. Efter en studentereksamen og filosofistudiet i København var Adolf Langsted redaktør af Wisbechs Almanak fra 1885 og skoleinspektør ved Mariboes Latin- og Realskole. Adolf Langsteds digte og romaner er prægede af hans interesse for religiøse vers og bibelske tragedier.

Las esferas animales es el tipo de poemario visceral al que su autor, Sowieski, nos tiene acostumbrados: una poesía afilada, descarnada, un verso dispuesto a morir matando, una pluma que se pierde en laberintos de espejos y en sigilos escritos por manos no humanas.Sowieski es un ilustrador, escritor y guionista con más de quince obras a sus espaldas, obras que van desde el verso kamikaze a la espiral narrativa que se muerde la cola.

Eines Morgens wacht Lina auf und stellt fest: Über ihr schwebt eine dunkle Wolke. Was sie auch unternimmt, die Wolke folgt ihr auf Schritt und Tritt und verhagelt ihr wortwörtlich das Leben – bis sie auf einen alten Kapitän und seine illustre Mannschaft trifft, die sich mit Schietwetter richtig gut auskennen. Es ist der Beginn einer inspirierenden Reise, hinaus auf hohe See, die Lina mitten hinein ins Herz des Sturms führt. Die Singer-Songwriterin und Dichterin Clara Louise erzählt eine poetische und ermutigende Geschichte über die dunklen Tage im Leben.Clara Louise, geboren 1992, schreibt schon seit sie denken kann berührende Gedichte und Aphorismen. Mit 16 Jahren zog es die Singer-Songwriterin und Dichterin der Liebe und der Musik wegen nach Salzburg, wo sie noch heute lebt und arbeitet. Neben ihren gefühlvollen Folk-Alben veröffentlicht Clara Louise liebevoll illustrierte Gedichtbände und berührt damit tausende Leserinnen und Leser in ganz Deutschland.

En esta obra cohabitan organismos atravesados por el contagio. Una voz huésped los altera, los distancia de sí mismos, pero los une también. ¿Qué hay detrás del Fungifuturismo y cuál es su último eslabón por depredar?Un patógeno comienza a extenderse por México, en busca de distintas especies vivas que garanticen su existencia. Su depredación provoca en ellas quiebres inesperados, cambios de visión, delirios.A lo largo del poemario, y desde distintas perspectivas, podremos atestiguar la llegada del Fungifuturismo.Por medio de la intertextualidad y la apropiación, esta obra dividida en cinco partes integra un diálogo entre lenguaje científico, la voz propia de poetas de siglos pasados y la vox populi: refranes, canciones, juegos infantiles... Todas ellas devienen, poco a poco, en una voz colectiva y se contagian entre sí para formar una horda, una poética zombi.Este audiolibro está narrado en español neutro.Jimena Jurado (1991, Cuernavaca) es una poeta mexicana. Ha participado en ensayos, antologías, revistas como «Tierra Adentro», «Revista Penumbria», «Hýbris Magazine» o «Revista Himen» o en proyectos culturales como Librosb4tipos. Su canal de YouTube, ThePoemTube, está dedicado a la literatura. Es autora del poemario «Confín de nadie», obra ganadora en 2018 del certamen de publicación de obra inédita del Fondo Editorial del Estado de Morelos.

In dieser Sammlung von Gedichten, Artikeln und Prosatexten nimmt der Autor die Leser mit auf eine gedankenanregende Reise zwischen Krieg, Religion und Politik. Er druckt seine Verwunderung uber die Ignoranz der Menschen und die Intoleranz der Volker aus, sowie uber die gescheiterte Republik und das politische Marionettenspiel in der Zeit nach dem ersten Weltkrieg. Dabei bringt er deutlich die Liebe zu seinem Heimatland Deutschland zum Ausdruck. Tucholsky mochte den Lesern einen realistischen Zukunftsblick gewahren und sie zum Nachdenken anregen.-

Obwohl sie noch so jung war, schuf Selma Meerbaum-Eisinger ein Stück Weltliteratur. Der Journalist Jürgen Serke veröffentliche mit diesem Band ihre Gedichte, die sich auf verträumte und rührende Weise mit Liebe und Natur auseinandersetzen und von Iris Berben wunderbar vertont werden.Selma Meerbaum-Eisinger wurde 1924 in Czernowitz geboren und war eine deutschsprachige Dichterin, die bereits im Jugendalter begann, Gedichte zu schreiben. Ihr Lebenswerk schließt 57 Gedichte ein und gehört zur Weltliteratur. Meerbaum-Eisinger wurde als Jüdin verfolgt und starb mit achtzehn Jahren in einem Zwangsarbeitslager in Rumänien.

« L’Offrande lyrique » est l'œuvre majeure de Tagore, qui lui vaudra le prix Nobel de littérature en 1913, et une place dans la « collection Unesco d'œuvres représentatives ».À l'aube de la Première Guerre mondiale, Tagore offre ce recueil de cent trois poèmes à portée universelle comme une invitation à soutenir les valeurs essentielles de l'existence humaine. Poèmes d'amour, poèmes spirituels, poèmes sur les traditions de l'Inde, poèmes pour enfants ou poèmes musicaux, Tagore parle au monde sans discrimination. Il rappelle ainsi ses engagements pour la paix et l'harmonie entre les hommes, et présente un dépassement de la foi vers un dieu personnel et dépourvu d'apparence ou de dogme.André Gide, son traducteur, dira de lui : « J’ai pris mon plaisir à me faire humble devant Tagore, comme lui-même pour chanter devant Dieu s’était fait humble. »Rabindranath Tagore (1861-1941) est un poète et philosophe indien. Il est le premier non-européen à recevoir le Prix Nobel de littérature en 1913. Rebelle aux études classiques, il est toutefois envoyé en Angleterre pour étudier le droit. De retour en Inde, il se consacre à la poésie et aux drames musicaux, et entreprend en 1883 l’écriture de son recueil « Chants de l’aurore ». Rêvant d’harmonie entre les hommes, il rédige en 1904 un essai politique en faveur de l’Indépendance de l’Inde. En 1910, paraît « L’Offrande lyrique », traduit par André Gide. À la fin de sa vie, il soutient Gandhi dans sa lutte.

„Илиада" е древногръцка епическа поема, състояща се от 24 песни, чийто автор е Омир.Поемата описва последната десета година от Троянската война между ахейци (древните гърци) и троянци.Историята започва със сватбата на цар Пелей и морската богиня Тетида. Всичко вървяло добре, докато Ерида – богинята на раздора не подхвърлила златна ябълка между гостите, на която пишело „На най-красивата!". Между Афродита, Атина и Хера възникнала свада, тъй като всяка от тях смятала, че ябълката е за нея.Какво е накарало Ерида да подхвърли ябълката на раздора? Свадата между трите богини ли ще доведе до началото на Троянската война?Отговорите на тези и много други въпроси се крият в епичната поема на Омир – „Илиада".Омир е гръцки поет живял около 8 век пр. н. е. Той се счита за автор на старогръцките епически поеми „Илиада" и „Одисея". На него се приписват и някои частично запазени или изгубени произведения като „Маргити", както и кратки епоси като „Батрахомиомахия". Омир е определян като митична и спорна личност, тъй като за живота му няма сигурни сведения. Липсата на сведения за неговия живот поражда и съмнения дали двете големи гръцки поеми са негово дело.

Херман е син на богат кръчмар в малко градче близо до Майнц. Той е изпратен да занесе храна и дрехи на бежанците, избягали от окупираната от френските революционни войски западна част на река Рейн. По пътя Херман среща Доротея – красива млада прислужница, която пленява сърцето му. Херман не получава одобрението на баща си и е поставен пред тежкия избор да последва сърцето си или да се подчини на волята на семейството си.Възможна ли е любовта между двамата влюбени или положението в обществото, честолюбието и гордостта ще надделеят над добротата и чистата човешка душа, била тя и бедна?Йохан Волфганг фон Гьоте е немски писател, драматург, политик, философ и учен, живял в периода между 1749-1832 година. Гьоте заема не само централно място в политическия живот на Германия – бил е държавен министър във Ваймар десет години, но и в литературния.Голяма част от неговите произведения са повлияни от неокласицизма и романтизма. Сред най-известните му творби са трагедията „Фауст", романът „Страданията на младия Вертер" и „Вилхелм Майстер". Гьоте оставя следа и в сферата на науката, като едно от най-познатите му природонаучни произведения е „Теория на цветовете".Като признание за културния принос на Гьоте е учредена и литературна награда на негово име.