Litteraire herinneringen uit den Nieuwe-Gids-tijd

Schrijvers vechten elkaar de tent uit.
Schrijvers mogen nog zoveel met elkaar gemeen hebben, vroeg of laat vechten ze elkaar de tent uit. Dat wordt nog maar eens duidelijk als je deze ‘Litteraire herinneringen’ leest. Van der Goes was getuige van het ontstaan van een van de meest invloedrijke tijdschriften uit de Nederlandse literatuurgeschiedenis én van de herrie binnen de redactie. Romans die de zedelijkheid zouden schenden verdeelden de redactie, teksten werden ingezonden en weer teruggetrokken, het tijdschrift werd opgeheven en weer opgestart (voor de bekende ‘Tweede reeks’) en boze brieven gingen heen en weer. Van der Goes brengt het allemaal met enig venijn in herinnering. Toch laat deze afrekening zich ook lezen als een fascinerende clash van overtuigingen, zowel literaire als morele als politieke. Het gevecht was heftig, de inzet hoog en dat blijf je voelen, meer dan een eeuw later.
Frank van der Goes (1859-1939) was een Nederlandse journalist en een van de oprichters van de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP, 1894-1946). In 1885 stond hij aan de wieg van De Nieuwe Gids, het literaire tijdschrift van de literatoren die bekend zouden worden als de Tachtigers. Van der Goes’ politieke standpunten leidden tot een clash binnen de redactie en samen met enkele andere redactieleden stapte hij op. Daarna richtte hij zich op het schrijven van non-fictie en op zijn politieke carrière.